Człowiek Miłości Wnosi Natchnienie i Postęp We Wszystkich
"Tylko ten kocha prawdziwie, kto wywołuje radość w duszach otaczających. Gdy przyjdzie do ciebie ten, kto ma z tobą prawdziwa łączność, wniesie do twej świadomości rozszerzenie i ucieszysz się.
Miłość jest przede wszystkim dla samego człowieka, który kocha, a potem i dla otoczenia. Gdy kochacie kogoś, wasze światło ogrzewa tego, kogo kochacie. Gdy kochacie, macie klucze życia. Gdy kochacie i on noże z nich korzystać".
Mistrz daje następującą regułę: Gdy chcecie wiedzieć, czy dany człowiek jest przewodnikiem Boskiej Miłości, baczcie, czy nosi on życie dla siebie i swoich bliźnich. W jego obecności wasze, zmartwienia stopniowo się zmniejszają i giną.
"Pomyślcie o swym przyjacielu i jeżeli stan wasz się polepszy, kochacie go naprawdę. Jeżeli się nie zmieni, nie kochacie go jak należy. Ponieważ gdy kochasz, otrzymujesz coś".
Co znaczy kochać pewnego człowieka? Najpierw odbudować siły jego ciała. Potem zharmonizować jego uczucie i myśli tak, byś był dla niego jak słonce dla roślin.
"Nie jest łatwo kochać człowieka. Musicie zrozumieć szczegółowo jego duszę, jak i wszystkie jego potrzeby. Ten człowiek może cierpieć na jakąś choroby, lub może go dręczyć jakaś niepewność. Lecz gdy go kochacie, wyciągniecie ten cierń z jego ciała, a potem pokażecie mu drogę, którą musi iść, by się podźwignąć.
Gdy kochasz jakiego człowieka, możemy go porównać do doniczki z kwiatem: podlewasz go a on rozkwita w całej swej piękności".
Z kochającego wychodzi prąd życia, który podnosi otoczenie. Jest on jak źródło, które daje życie wszystkim.
Kto pójdzie do tego źródła zaspokoi swoje pragnienie.
Kochać kogoś to znaczy w każdej chwili wnosić coś pięknego do jego świadomości. Jeżeli miłość tego nie robi, nie jest prawdziwa. Każdy, kto kieruje miłość do ciebie, może ci pomóc. Dość jest, by człowiek przy najmniejszym smutku pomyślał, że ktoś go kocha, by się stał radosny.
Człowiek, który kocha nie tylko daje życie, lecz przyjmuje życie.
"Ktoś pyta: "Dlaczego muszę kochać i dlaczego muszę być kochanym?" Byś ogrodził ogród, w którym zasiałeś - w swojej duszy i w duszy tego, kogo kochasz - i by się utworzyły sprzyjające warunki dla rośnięcia wszystkiego, coś zasiał w ogrodzie".
Gdy wejdziecie do jakiegoś domu i zacznie się tam lepiej dziać, macie miłość. To jest miernikiem miłości.
"Gdy człowiek miłości odwiedzi jakiś dom, gdy jest on [właściciel] chory, wyzdrowieje, jeżeli się tam kłócą, przestaną się kłócić, choćby nic nie powiedział. Jeżeli wejdzie do przygnębionych, noszących brzemię życia, natychmiast nabiorą otuchy, wejdzie w nich promień radości i nadziei.
Miłość Jest Warunkiem Wiedzy i Rozwoju
"Im większa jest miłość człowieka, tym obszerniejsza jest i jego myśl. Zdrowa myśl idzie od światła, które miłość nosi w sobie. Gdy człowiek nie jest opromieniony promieniami Miłości, wtedy Mądrość i Prawda nie przychodzą.
Gdy jedna istota żyje w miłości, nie myślcie, nie myślcie, że jest nieukiem, chociaż nie skończyła wielkiej szkoły".
Miłość wnosi prześwietlenie w świadomości człowieka. Wskazuje ona prostą drogę. Promienie miłości przenikają przez realizm rzeczy i otwierają ich istotę.
Tylko w świetle miłości człowiek może poznać swych bliźnich i wszystko żywe, co go otacza.
Byś poznał świat musisz nań patrzeć oczyma Miłości.
"Racjonalna myśl zaczyna się od Boskiej Miłości. Brak miłości prowadzi do nieprawidłowych poglądów i sądów.
Jeżeli myślicie nie kochając, powiedziałbym, że nie należycie do najmądrzejszych ludzi. Nie myślicie. Może myśleć ten, który kocha. Nie możesz rozumieć rzeczy, jeżeli nie kochasz. Miłość prowadzi do prawdziwej wiedzy. Wielka nauka Miłości łączy w sobie wszystkie inne nauki. Kto ma miłość, może dać sobie radę w każdej sytuacji swego życia".
Prawdziwą wiedzę zdobywa sit tylko w Miłości, dlatego Mistrz mówi: "Człowiek musi się uczyć z miłością".
Miłość jest czymś istotnym w życiu, a inne rzeczy idą po niej. Wiedzy nie powinno się oddzielać od Miłości, wzmacnia ona myśli.
Miłość przynosi rozum. Jest ona drogą do rozumu.
"Tylko przy Miłości może być rozsądne życie".
Bez Miłości człowiek nie może osiągnąć Mądrości i Prawdy. Im większa jest Miłość, tym większy jest i rozum.
Miłość prowadzi do Mądrości. Boska Miłość jest drogą do wiedzy, warunkiem badania Boskiej Mądrości. Dlaczego? Przypuśćmy, jesteś obojętny do kogoś, nie interesujesz się nim, lecz gdy go pokochasz, interesujesz się jaki jest jego nos, czoło, oczy, ubranie, jakie jest jego życie.
"Jeżeli się zbliżycie do Miłości, zdobędziecie taką wiedzę, jakiej nie mieliście dotychczas, ubierzecie się w takie ubrania, jakie tylko Niebo może wam dać.
Nowa wiedza przyjdzie tylko do tych, którzy kochają Boga. Wyzwoli ona ludzkość od ograniczeń, w których się znajduje. Kto jest kochany i kto kocha, tylko ten może studiować i zdobywać wiedzę o Bogu i naturze. Jeżeli kochacie, Bóg wyśle Mistrza, który otworzy przed wami wewnętrzny sens Miłości. Bóg mówił niegdyś, mówi obecnie i będzie mówił w przyszłości lecz tylko do tych, którzy mają Miłość. Gdzie nie ma Miłości, tam nie słychać słów Boga.
Jeżeli posiadacie ogień miłości wykorzystajcie naukę wielkich Mistrzów, Wielkich adeptów i geniuszów, którzy zakończyli swój rozwój.
"Wszyscy ludzie są jednakowo uzdolnieni, lecz niejednakowo przejawieni. By przejawić swoje możliwości, człowiek potrzebuje miłości. Kto pragnie służyć Bogu z miłości, w nim na pewno obudzi się pewna zdolność lub talent, która stopniowo rozrośnie się. Kto pracuje z miłością, w ciągu roku może się nauczyć grać, jak któryś ze znanych skrzypków. Przez miłość zwykli ludzie mogą się stać genialnymi, genialni - świętymi, a święci - Mistrzami. Są to wielkie procesy w kosmosie, dla osiągnięcia których wymagane są dążenia i wielkie wysiłki".
Miłość może dokonać w człowieku dwóch rozmaitych rezultatów: z jednej strony może obudzić świadomość filozofa, zrozumieć piękno i majestat Boskości w świecie. Z drugiej strony może obudzić świadomość poety, który odczuwa piękno w naturze. Każdy człowiek, czy filozof, czy poeta, muzyk, malarz, który chce być wielkim, musi rozpocząć od Miłości.
Jeżeli poeta, uczony, muzyk odczuwają miłość ich utwory będą miały siłę przeobrażenia człowieka. Każdy kto przeczyta lub usłyszy jakiś utwór napisany z miłością, przeobrazi się. Stanie się w nim przewrót.
"Jeżeli literat jest przeniknięty tą wielką miłością, gdy umoczy pióro w atramencie, napisze coś wielkiego i pięknego. Jeżeli malarz wykona małe prawo dobra, może namalować wielkie obrazy. Kto chce napisać w pewnych kwestiach, zanim cokolwiek napisze musi zapytać, czy ma dyplom Miłości. Niech skończy według Miłości i wtedy pisze. Poeci muszą opiewać miłość, lecz w jaki sposób? Jaka to jest miłość, która dopuszcza zwątpienie i podejrzenie? Kto ma trzy podstawy życia - wiarę, nadzieję i miłość - będzie prawdziwym poetą i muzykiem. Takimi są ci, którzy pracują z miłością. Wszyscy poeci, muzycy, malarze, uczeni, którzy stworzyli coś wielkiego, byli ludźmi Bożej Miłości".
Gdy ktoś jest kochany, rozwija swoje zdolności.
"Miłość jest środowiskiem, warunkiem dla przejawiania się człowieka. Wystarczy by kochała was jedna osoba, żebyście się czuli pokrzepieni w trudnościach waszego życia. Wyobraźcie sobie, co się może stać z człowiekiem, jeżeli niejedna osoba, lecz mnóstwo skieruje swą miłość do niego.
Taki człowiek może się stać i muzykiem i śpiewakiem, malarzem, uczonym, poetą. Czym zapragnie może się stać. Wielką silą jest Miłość!
Potrzebujemy przyjaciół, którzy myślą dobrze o nas. Pod tym względem żywe warunki mają wielkie znaczenie. Na przykład są poeci, muzycy w świecie, lecz ich stwarzają ich przyjaciele. Ci ostatni stają się powodem, by talenty się przejawiły. Dla muzyka, dla poety, te warunki są tak niezbędne, jak dla rośliny grunt, woda, powietrze, chociaż ma ona możliwości wewnątrz siebie. Jeżeli człowiek z jakimikolwiek talentami nie ma wokoło siebie dobrych przyjaciół, którzy byliby dla niego gruntem, nie może się przejawić. Genialny staje się genialnym, gdyż są ludzie, którzy go kochają. By się urodził genialny człowiek, mnóstwo jasnych postępowych istot wysyła do niego Miłość, pokrzepienie i swe siły. Dziś poeci malarze, muzycy, uczeni giną, gdyż nie apelują do Boga, Który prawdziwie ich kocha.
Każdy człowiek musi mieć jedną osobę, która by go kochała całą swoją istotą tj. swoją świadomością, podświadomością i nadświadomością. Gdy człowiek posiada taką osobę, wszystkie dobra Boskie przyjdą do niego. Ta osoba przedstawia przewodnika, przez którego przenoszą się dobra z niewidzialnego świata do niego. Człowiek nic może odczuć Boskiej Miłości i Boskich dóbr skądkolwiek by przychodziły.
Jeżeli mówisz przed ludźmi, którzy cię kochają, będziesz mówił więcej, lepiej z większym krasomówstwem. Jeżeli mówisz przed ludźmi, którzy cię nie kochają, będziesz mówił mniej i gorzej. Taka łączność istnieje między muzykami i słuchaczami, między nauczycielami i uczniami. Za wszystkimi poetami, muzykami, literatami, malarzami, zawsze jest ktoś, kto ich kocha. Jeżeli nie ma kto ich kochać, niczego nie można od nich oczekiwać. By ktoś był poetą, muzykiem, malarzem, zawdzięczać to należy faktowi, że większość ich kocha, jest on kochany przez wielu ludzi, którzy mu pomagają swoją miłością, podnoszą go i dają mu natchnienie.
Wszystkie dary i zdolności człowieka są włożone do jego duszy pod postacią nasionek, które czekają czasu, aż będą zasiane. Gdy się zasieją, potrzebują specyficznej energii, która schodzi z wysokich światów. By osiągnąć tę energię, człowiek musi wejść w kontakt z Wzniosłymi Istotami, które by mu dały sposób pracy".
Wielkie, Prawo, które króluje w mądrej Naturze głosi:
Wyżsi podają rękę niższym, żeby ich podnieść.
Człowiek nie może mieć osiągnięć bez pomocy Mądrego Świata.
Przy miłości człowiek staje się wrażliwy na pomoc, która idzie z góry.
"Powiedziano w Piśmie Świętym: "Gdy przyjdzie Duch Prawdy, nauczy was, co czynić macie", jeżeli o tym wiecie, musicie pracować tak, byście wywołali Ducha, by przyszedł do was. Otwórzcie serca i rozumy dla Niego. Duch stale schodzi i wchodzi, lecz zatrzymuje się tylko przy tych, którzy otworzyli dla Niego swe serca i rozumy".
Miłość Wyzwala
"Jeżeli weźmiecie Miłość, wyzwoli ona was i doda wam siły byście sobie poradzili we wszystkich, trudnościach.
Dlaczego człowiek staje się niewolnikiem? Dlatego, że nie umie kochać. Kto nie może kochać i być dobrym, ten jest niewolnikiem warunków i nie może prawidłowo się rozwijać. Wolny jest tylko ten, kto kocha, kto jest dobry".
Pojęcie "wolność" należy rozumieć w szerokim sensie słowa. Jeżeli się mówi, że miłość przynosi wolność, rozumie się nie tylko, że wyzwala ona człowieka od zewnętrznych ograniczeń, lecz rozumie się jeszcze, że wyzwala go z niewoli jego niższej natury, od jego błędów, słabości, kalectwa i czyni go wolnym duchowo. Kto ma słabości, jest niewolnikiem słabości. Kto ma kalectwo, jest niewolnikiem kalectwa.
Istota Boskiej Miłości jest taka, że wyzwala ona. Człowiek, który odczuje tę Miłość staje się wolnym. Spadają z niego wszystkie łączności i ograniczenia. Żyje on i porusza się w świecie, lecz jest wolny od niego.
Gdzie jest Miłość, tam jest Prawda, a gdzie jest Prawda, tam jest wolność.
"Miłość, która ogranicza jest ludzka. Miłość, która wyzwala jest Boska". Karmcie się Miłością, byście się stali panami samych siebie. Gdy się staniecie panami samych siebie, staniecie się sługami Boga".
"Boska Miłość jest prawem sama dla siebie. Nie ma prawa, które może ograniczyć Miłość. Jest ona wielką siłą, która nie podpada pod żadne prawo. Jakimikolwiek byście ją związali więzami, wyzwala się ona - wszystko roztapia".
Miłość jest prawem wolnych stosunków. Wymaga ona pełnej swobody - zewnętrznej i wewnętrznej.
Tylko wolny umie kochać.
Każdy człowiek musi służyć Miłości wewnętrznego zrozumienia, swobodnie.
"Nie handlujcie miłością. Nikomu nie mówcie, by zrobił to lub owo dla was, jeżeli was kocha.
Jeżeli jakaś konieczność zewnętrzna, jeżeli prawo zmusi cię do kochania, to nie jest miłość. Uważacie za jedno i to samo miłość powszechną, i bezgraniczną. Każde ograniczenie myśli i uczuć człowieka wnosi ograniczenie w jego miłości.
Gdy ograniczasz miłość w sobie, człowiek ogranicza i Boga.
Gdy powie, że ograniczy Boga w sobie, człowiek natyka się na wielkie przeciwieństwo, zderza się z samym sobą.
Miłość nie znosi żadnych tam".
Nie należy krytykować dróg Miłości.
"Jeżeli kogoś kochacie, nie uczcie go, jak ma was kochać, gdy widzicie, że ktoś kocha, nie krytykujcie go.
Gdyby ludzie nauczyli się nie wtrącać do cudzej miłości, świat by się poprawił. W życiu mądrości są sprawy, a w życiu miłości - metody.
Jakie są prawa Mądrości, jakie są prawa Miłości i gdzie są zapisane?
Są one zapisane w duszy ludzkiej. Poszukajcie ich tam, a znajdziecie.
W Miłości nic ma władzy. W niej jest coś większego od władzy, w miłości drżysz o tego człowieka, którego kochasz. Przewidujesz wszystko, czego on potrzebuje.
Nie mówię wam, jak macie kochać!
"Miłość we wszystkich swych działaniach przejawia się, jako wielka twórcza siła. Dokona ona fizycznego i duchowego przewrotu w ludziach. Gdy Miłość wejdzie w człowieka, stwarza w nim szereg procesów alchemicznych, pod wpływem których cała jego istota, całe jego życie się zmienia".
Gdy Miłość nawiedzi człowieka jest ona w stanie przerobić go, zrobić przewrót w jego charakterze - zły staje się dobrym, słaby - silnym, leniwy - pilnym.
Miłość może zwrócić do Boga i największego grzesznika.
"Jeżeli żona może poprawić charakter męża, ma ona miłość. Jeżeli mąż zrobi to samo ze swoją żoną, ma miłość.
Pewien młodzieniec był znany jako najgorszy i najbardziej szalony. Nikt nie śmiał zbliżyć się do niego. Lecz stało się, że pokochał pewną dziewczynę. Od tej chwili stal się miękki, uważny, ustępliwy w stosunku do wszystkich. Dziewczyna jakąś magiczną siłą mogła zmiękczyć jego serce. Tą magiczną siłą jest Miłość.
"Miłość nadaje sens życiu. Gdy przyjdzie, złodziej przestaje kraść, przestępca przestaje być przestępcą.
Miłość zaspakaja tęsknoty duszy ludzkiej. A tam, gdzie wszystkie tęsknoty są zaspokojone nie może być przestępstwa.
Jedyną siłą, która może dać radę wadom człowieka jest Miłość. Przetwarza ona je w zalety.".
Miłość należy zastosować jako jedną z metod wyzwolenia się z kalectwa.
"Jedyną siłą której się podporządkowują dobro i zło, jest Miłość. Zło roztapia się wobec Miłości, ściera ona grzechy człowieka. Jedynym co może uchronić człowieka od zła jest Miłość. Miłość do Boga strzeże człowieka od wszystkich pokus. Poddaje się pokusom tylko ten, który kocha jednego, lecz ten kto kocha wszystkich, nie może się poddać pokusom.
W miłości pokusa nie istnieje. Jest ona tak wielka i potężna, że wszystko przez nią odstępuje. Przetwarza ona i najgrubszy lód w parę".
Niemożliwe jest, by człowiek w Miłości popełnił przestępstwo. Miłość poprawia wszystkie błędy przeszłości i teraźniejszości.
"Gdzie jest Miłość, tam nie ma przestępstw. Gdzie są przestępstwa tam nie ma Miłości.
Kochający nie może popełnić przestępstwa, gdy żyje w Bogu, a przed Jego Obliczem żadne przestępstwo nie może być dokonane".
Wszystkie myśli, uczucia, pragnienia i czyny, które dręczą współczesnego człowieka, Miłość przetwarza w coś pięknego.
"Jedną zaletę posiada Miłość, której nie mają w świecie inne siły: Jeżeli weźmiecie najgorszą wadę, którą ma człowiek i rzucicie ją w ogień Miłości, wada ta natychmiast stanie się drogocennym kamieniem.
Ta miłość nie jest dla zwykłych ludzi. Jest ona tylko dla tych, którzy dążą do nowego życia.
Miłość jest początkiem cnót. Wszystkie one są owocem Miłości.
Gdy wejdzie w życie człowieka Miłość, ożywi nawet najmniejsze cnoty. Siła człowieka tkwi w małych cnotach. Wszystkie wady rodzą się tylko wtedy, gdy brak szlachetnego elementu Miłości".
Mądrość, Prawda i Sprawiedliwość również są włączone do Miłości.
Znaczy, gdy przejawicie Miłość, przejawią się wszystkie cnoty.
"I wtedy będziecie, jak dobrze nastrojony instrument, na którym będzie grał Wielki Artysta".
Miłość wyklucza wszelkie stany negatywne: zwątpienie, zamieszanie, niepokój, przygnębienie, zmartwienie, strach. Miłość oddala wszystkie niższe, ciemne siły.
"Gdy jakiś ciemny duch wejdzie w człowieka, ten ostatni doświadcza strachu. Gdy człowiek nie wierzy i nie kocha, wtedy idą niższe istoty. I najgorsze istoty odstępują wobec Miłości. I najgorsze duchy zmusza do ucieczki. Gdy przyjdą do was wielkie doświadczenia w życiu, ponure myśli, i pragnienia wiedzcie, że nie są one wasze. Należą one do zupełnie obcego waszemu życiu świata, który ma zupełnie inne dążenia, cele i zamiary".
Gdy człowiek ułowi tylko jeden promień Miłości, następuje w nim rozszerzenie, rozumie on swój stosunek do ludzi.
Tylko Miłość może uczynić człowieka silnym. Siła człowieka nie tkwi w nim samym, lecz w Miłości, w Bogu!
"Tchórze, głupi, okrutni ludzie, są to ludzie bez miłości. Kochający nie boi się zła, ani śmierci. Kto się boi, ten nie zna Miłości, nie zna Boga".
By człowiek był bez strachu, dusza jego musi być pełna Miłości. Wszyscy Mistrzowie więc, którzy szli na świat, wymagali od uczniów nieustraszoności.
"Wymaga się od was odwagi".
Miłość przynosi odwagę. Robi ona człowieka bohaterem. Żadna siła nie może go złamać. Człowiekiem silnej woli jest ten, który ma Miłość.
Wola bez miłości nie może się przejawić. Gdzie jest brak Miłości, tam się przejawia swawola, a nie wola.
"Gdy przepłyną źródła naszego życia, łatwo zapłacicie dług przeszłości".
"Dziś, gdy się stykacie z nieszczęściami, cierpieniami, chorobami ograniczającymi warunki, wiedzcie, że przyczyną tego jest brak miłości w życiu. Cierpienia są metodą natury wydelikacenia ordynarności i okrucieństw ludzi. Kto chce zmiękczyć swój los, musi zastosować Miłość".
Miłość daje siły człowiekowi, by zniósł przeciwieństwa, by je usunął ze swej drogi. Kto ma Miłość może sobie z nimi poradzić. Boska Miłość godzi wszystkie przeciwieństwa w umyśle, sercu i ciele człowieka i wszystkie zewnętrzne przeciwieństwa. Miłość, która nie usuwa przeciwieństw, jest słaba.
Gdy człowiek uczyni najmniejsze uchylenie od miłości, stwarza w ten sposób zewnętrzne i wewnętrzne ograniczenie. Przychodzą ograniczające warunki życia. Jest tylko jedna droga, która może wyzwolić człowieka od cierpień, od brzemienia przeszłości. To jest Miłość. Gdy człowiek zlikwidował przeciwieństwa i brzemię przeszłości, musi się połączyć z Miłością. Przez nią człowiek likwiduje wszystkie grzechy i przestępstwa przeszłości.
Gdy człowiek wejdzie w Miłość, ograniczające warunki życia się usuwają. "Kto przyjmie Miłość i zastosuje ją - ulepszy swoje życie. Gdy o niej zwątpi, obarcza swoją przyszłość. Brzemię świadomości ludzkiej jest utworzone z dawnych przestępstw i grzechów człowieka. Tylko Boska Miłość może wyzwolić człowieka z tego brzemienia.
Miłość jeszcze nie króluje. Na świecie przede wszystkim działa prawo tego wielkiego kolca, który nazywają "Prawem konieczności", a następnie idzie Miłość"."
"Przede wszystkim w was musi przyjść Mądra Dusza, która was pokocha, byście się poczuli mocni i wolni".
Jeżeli pokochacie jakąś istotę, pierwsze, co macie zrobić, to uczynić ją wolną -wyzwolić ją od wszystkich ograniczeń.
"Gdy człowiek Miłości widzi kogoś związanego powrozem, odwiąże go. Jeżeli nie może go odwiązać, przetnie powróz i wyzwoli go. Miłość wyzwala ograniczonych, gnębionych i niewolników. Ze swego bliźniego nie poświęcisz ani jednego włosa, ani jednego mięśnia dla twego dobra.
Jeżeli rozwiążecie tę kwestię, rozwiązaliście wszystkie inne kwestie socjalne w świecie".
Potrzeba Studiowania Miłości
"Wewnętrzny sens Miłości jest wielkim zadaniem, które musicie przestudiować.
Szczerzy i uczciwi muszą być ludzie współcześni. Jaką naukę muszą studiować przede wszystkim? Naukę Miłości!
Ideałem przyszłości jest: studiować, czym jest Miłość.
Obecnie znacie tylko jedną z form Miłości. A ile form, ile przejawów ma Boska Miłość!".
Wielka nauka Miłości łączy w sobie wszystkie inne nauki. Gdy przyszedł na ziemię człowiek musi się starać o wielką naukę Miłości, by zrozumieć swoje przeznaczenie. Przede wszystkim człowiek musi się zapoznać z zasadniczymi metodami Miłości we wszystkich jej przejawach. Jedyną kwestią, która zasługuje na uwagę jest na pierwszym miejscu to, kwestia Miłości. Sztuką jest, by człowiek nauczył się kochać.
"Badajcie przejawy Miłości, byście nie utracili owoców. Jakiej większej nauki możecie szukać, niż ta, która daje metody, jak zachować uczucie swego przyjaciela, który jest gotów dla was na wszelkie ofiary. Utracić Miłość tego swego przyjaciela, to znaczy utracić coś najpiękniejszego w świecie. Wszyscy muszą dążyć do studiowania tego Wielkiego Prawa Miłości".
Ludzie jeszcze nie doszli do stanu zrozumienia, czym jest Miłość. Miłość do Boga kryje w sobie tajemnice życia.
"Dziś, kto kocha, nie wie jak kochać. I kto jest kochany, nie wie jak ocenić miłość.
Większość ludzi idzie z tego świata nie obudziwszy się dla miłości. Jak przyszli, tak idą. Współcześni ludzie dopiero teraz zaczęli badać ogień miłości. Nie doszli oni do dziedziny w której ten ogień funkcjonuje. Nie rozwinęli się oni jeszcze i nie zbadali stopnia ognia miłości. Obecni ludzie nie rozumieją miłości, ani w jej formach, ani treści, ani sensu. By zrozumieć formę czegoś, treść i sens, znaczy by wywarło ono pewne działanie na ludzki umysł, serce i wolę. Wy jeszcze nie odczuliście Miłości. Bóg jest Miłością. To jest nauka przyszłości, dla szóstej rasy. Jej przejawi się Miłość".
Przyszła nauka jest nauką Miłości. Ludzkość musi zrozumieć, jak wykorzystać warunki Miłości, by przeżyć życie dobrze. Wielka nauka życia - to jest Miłość, to jest nauka Chrystusa.
"Miłość ma 350 milionów form. Zadaniem człowieka jest zbadać je i rozróżnić. Ktoś mówi: "Wiem o tym, słyszałem najrozmaitsze opowiadania o miłości!" Mówię ci: Czy przestudiowałeś te 350 milionów form miłości?
Gdy współcześni ludzie zrozumieją Miłość jako potężną siłę, jako wielką siłę, dźwignię świadomego życia, jako warunek dla przetworzenia społeczeństw, będą mieli możność ją zastosować.
"Niech przyjdą wszyscy uczeni, literaci, poeci, muzycy i malarze i opiszą piękno i wielkość Miłości, co dotychczas nie jest opisane".
"Gdy skończy swój duchowy rozwój, człowiek zdobywa Miłość. Tego nie osiąga się od razu. Gdy człowiek dąży do Miłości, gdy zdobędzie jej ciepło, to nie znaczy by oczekiwał wszystkiego gotowego. Praca wymagana jest od wszystkich. Tysiące lat człowiek pracował i jeszcze tysiące lat będzie pracował, aż przejawi Miłość swą. Potrzebna jest usilna i świadoma praca nad sobą, nad umysłem i sercem. Do raju nie wchodzi się łatwo. Największe szczęście, które człowiek może znaleźć na ziemi, jest to mieć różdżkę czarodziejską miłości. Może ją zdobyć - wystarczy tylko dążyć niezmordowanie do tego dobra.
By przyjąć Miłość, musi się stać przewrót wewnętrzny w naszej świadomości".
Są metody, które przygotowują człowieka do Miłości. Człowiek może świadomie pracować w tym kierunku.
"Jeżeli chcecie by was odwiedziła Miłość, zapragnijcie jej z głębi swej duszy! Zawsze odpowiada się na silne, szczere życzenie człowieka, które Wychodzi z jego duszy".
Człowiek może pracować świadomie, by się wzmogło jego odczucie. Staje się to przez zastosowanie pewnych metod.
"Pewne komórki mózgu łamią tylko promienie Miłości, inne mądrości czy prawdy. Jakość i ilość komórek mózgowych, które je odczuwają, określają Miłość, Mądrość i Prawdę w człowieku".
Oto dlaczego potrzebne są metody, przez które się udoskonali ludzki system nerwowy, by był przewodnikiem Miłości.
Z drugiej strony ważne jest i trenowanie systemu nerwowego, by przetrzymał potężne drgania Miłości. Do tego celu potrzebna jest planowa praca, wysiłek, zastosowanie metod. Ta kwestia ma i inną stronę: Dwie osoby mogą kochać tylko wtedy, gdy rozwinęły swe ciała duchowe. Od ich rozwoju zależy wiara i Miłość człowieka. Mistrz daje metody dla ich rozwoju i organizacji.
Niektóre z tych metod są zastosowane do Mądrej Natury, a inne człowiek stosuje świadomie. Wspomnimy niektóre z tych metod, które Mistrz wykłada w swych pogadankach i wykładach. Przez nie człowiek przygotowuje się do wejścia w świat Miłości.
"Gdy miłość między dwoma osobami jest czynna w obojgu, stają się one pozytywne i odpychają się".
Jeżeli to są mężczyzna i kobieta, to w takim wypadku pozostają oni bezdzietni. Jest to prawo fizyczne świata. Gdy mężczyzna i kobieta stają się ujemni, rodzą się im dzieci, lecz nie mogą długo żyć. Z tego wynika, że w miłości między dwoma osobami jedno musi być dodatnie, a drugie ujemne: jedno musi tworzyć, a drugie budować. Jeżeli oboje tworzą, nie mogą rodzić. To prawo stosuje się i do społeczeństw i do państw.
Co zaniesiesz człowiekowi, gdy jesteś biedny i w rozdwojeniu?
Oto dlaczego człowiek musi iść do Miłości, by mieć co rozdawać.
"Dlaczego dziś nie przyjmuję gości? Dlatego, że nic dziś nie zarobiłem i nie mogę nic dać. Jakimkolwiek wahaniom, wątpliwościom, przeciwieństwom się poddawał uczeń, jeżeli jednak postanowił odwiedzić jakiegoś swego bliźniego, koniecznie musi się zupełnie oczyścić. Gdy wejdzie do pokoju bliźniego swego, twarz jego musi być jasna i musi go pozdrowić według prawa Miłości".
Jeżeli chcecie, by jakiś człowiek was kochał, między nim, a wami musi być różnica, która musi być harmonijna, jak między tonami w muzyce. W tym prawidłowym zestawieniu, w tej właśnie różnicy tkwi harmonia, którą się zachwycamy".
"Wyższa idealna Miłość przejawia się w stosunku do wszystkich ludzi tak, że nie podejrzewają oni źródła, skąd ona wychodzi. Nikt nie ma racji pytać swego przyjaciela lub kogo innego czy go kocha. Gdy zada takie pytanie swemu przyjacielowi, miłość uniknie między nimi. Gdy kogoś kochacie i on was kocha. Nie potrzebujecie go pytać".
"Ten, kto kocha, nie lubi mówić o swojej miłości. Gdy o niej mówi, to nie jest miłość, kochajcie, by wiedziano, że kochacie. Nie wyjawiajcie swojej miłości. Umieć kochać, by ludzie nie podejrzewali, to jest cała sztuka. O miłości, którą czujesz, nie mów nikomu, Niech ona pozostanie nieznana. Ponieważ gdy powiesz komuś, że kochasz, to wszystko jedno jak byś mu chciał powiedzieć: Tak, ja cię kocham i ty musisz mnie kochać".
W ten sposób wywierasz na niego nacisk. Wymagać od innych by was kochać to jest gwałt. Miłość nie znosi żadnego przymusu. W niej człowiek jest absolutnie wolny. Miłość, z której się spowiadamy wobec innych ludzi, nie jest realna.
"Miłość jest najdelikatniejszym kwiatem, który musi się rozwinąć z dala od spojrzeń ludzkich. O twojej miłości nikt nie powinien wiedzieć. Jeżeli się mówi o miłości, rozumiem absolutnie bezinteresowną miłość. Miłość, o której mówią, uwarunkowuje się przez materialne warunki życia, dlatego często niektórzy mówią, że nie lubią ludzi. Dla nich to jest naturalne. Kochają oni, by coś wziąć".
Czego się wymaga od człowieka, by służył miłości? Zupełne samo-wyrzeczenie się. Życie jest pełne przykładów samo-wyrzeczenia się, Twoją rzeczą jest kochać i wiedzieć dlaczego kochasz. Co się tyczy miłości ludzi dlaczego kochają i dlaczego nie kochają, to jest ich sprawa.
"Miłości nie można oddać za pomoc słów. Ten kto cię kocha nie mówi, lecz ty czujesz, że w tej duszy jest miłość. Gdy zacznie mówić o swej miłości, gubi się ona. Im dłuższy czas pozostanie nieznana, tym jest silniejsza.
Ty pytasz: "Czy kochasz mnie?" Jeżeli pytasz mnie, to już nie wierzysz. A to święte drżenie, które mogę przekazać twojej duszy, czy nie jest dowodem? Ani żona nie powinna mówić, swojemu mężowi, że go kocha, ani mąż nie powinien tego mówić żonie. Jeżeli wypowiadają swoją miłość życie ich na ziemi się skróci. Jeżeli mąż i żona chcą żyć długo, nie powinni nigdy nic mówić o swojej miłości. A co robią ludzie współcześni? Gdy się zakochają, stale mówią o swojej miłości".
Gdy powiesz komuś, że kochasz go, zmuszasz go, by zwrócił na ciebie uwagę, byś się stał centrum uwagi, gdy jego świadomość musi być skierowana ku Wielkiemu Nieograniczonemu Początkowi w świecie. Gdy mówisz mu, że go kochasz, nie mówisz pełnej, prawdy, ponieważ to Bóg go kocha przez ciebie. Mądry nigdy nie mówi o swojej, miłości. On wie, że Bóg jest Miłością!
Wiele błędów współczesnych ludzi wynika z faktu, że mówią o rzeczach których jeszcze nie zrobili.
"Zapal świecę i pozwól, by sama o sobie mówiła, zapal ogień i pozwól, by sam mówił o sobie. Przejaw Miłość i pozwól, by sama o sobie mówiła".
"Anglicy używają określenia "Eternal Generation" tj. wieczna odnowa. Miłość nie jest niczym statycznym. Jest ona procesem rozszerzenia. Każdego dnia, każdej chwili Miłość wnosi coś nowego do duszy ludzkiej. Kto rozumie miłość, ten stale będzie się rozszerzał".
Każdego dnia przychodzą nowe myśli, nowa impulsy i dążenia tego kto żyje w miłości. Każdego dnia otrzymuje on nowe przejrzenie i prześwietlenie. Jest on związany ze źródłem życia. W miłości nie ma dwóch jednakowych momentów. W każdej chwili przynosi coś nowego. Wszystko w niej rośnie i odnawia się.
Przez Miłość Człowiek Dobrze Oddaje i Odczuwa Rzeczy
"Jeżeli mówię z Boską Miłością, mogę oddać wszystko. Jeżeli słuchasz z Boską Miłością wszystko mogę odczuć".
W jednej jedynej i niepodzielnej Miłości wszystko jest zrozumiałe. Gdy człowiek mówi z Miłością, wchodzi w łączność z duszami innych, mówi do ich dusz, one przyjmują to, co im mówi. W obecności Miłości człowiek staje się bardziej podatny do przyjęcia wszystkiego dobrego i mądrego.
"Tylko miłość może połączyć człowieka z siłami żywej natury, ze Wzniosłym w świecie". To wprowadza w działanie całą jego istotę.
Im Więcej Istot Kocha Człowiek, Tym Więcej Dopływów Wleje Się w Niego
Każda istota jest związana ze Źródłami życia. Im więcej istot obejmuje twoja Miłość, tym więcej wchodzisz w kontakt ze źródłami życia, z twórczymi siłami natury i więcej otrzymujesz.
"Im większa liczba Mądrych Istot wchodzi w krąg waszej Miłości, tym większą i dobrą osiągniecie. Są to dopływy życia.
"Miłość przynosi obfitość". Miłość przyciąga siły Mądrej Natury. Jeżeli osiągniemy Miłość, poczujemy, że jesteśmy w wielkim i pięknym świecie - świecie pokoju i obfitości.
Człowiek Miłości jest niepodatny na wszystkie negatywne prądy.
"Droga Miłości jest jedyną drogą, którą możemy iść bezpiecznie. Miłość jest potężna. Rozpuszcza ona wszystkie przeszkody, które spotyka na swojej drodze. Nie możesz obrazić człowieka Miłości. Nie możesz go zranić. Postawcie Miłość jako pancerz przeciwko złu świata. Jest ona jedyną siłą, której żaden oręż nie może przebić. Jest ona okrętem na burzliwym morzu, którego żadna siła nie może zatopić. Jest ona bogactwem, którego nikt nie może ukraść. Jest ona wiedzą, której nigdy się nie traci".
Negatywne siły w świecie nie mogą dotknąć człowieka Miłości. Nie znajdują one w nim pokarmu, ponieważ nie są w harmonii z jego istotą.
Kto jest kochany Boską Miłością, ten przyciąga innych, staje się centrum przyciągającym, wszyscy go kochają. Jest tak, ponieważ staje się bogatym. Jedno niewidzialne światło, Boskie Życie przechodzi przez niego i promieniuje.
"Kogo Bóg kocha i ludzie go kochają".
"Gdy mamy Miłość, cały świat pracuje dla nas, a gdy jej nie mamy sami pracujemy i dlatego nasza praca nie idzie".
Przy Miłości mamy współdziałanie całego Wszechświata, poparcie Mądrego Świata, To się nazywa pomyślność.
"Gdy człowiek zastosuje prawidłowo Prawo Miłości, prawo to da w całym świecie mały impuls. Gdy dwie osoby kochają, wnoszą impuls do czegoś wielkiego w całej ludzkości".
"Kto się zapalił ogniem Miłości, ten może zapalić każdego, kto się do niego dotknie".
Gdy człowiek kocha, jego miłość rozpowszechni się wszędzie, Wszyscy ludzie, którzy są z nią, gdziekolwiek by się znajdowali, otrzymują wewnętrzny impuls do miłości. W ten sposób fala miłości rośnie i obejmuje całą ludzkość. Jest to prawo połączonych naczyń. Oto dlaczego człowiek, który kocha, pomaga podźwignięciu się całej ludzkości.
"Wszyscy musicie złożyć, swoją daninę, żeby ludzkość połączyła się z Boską Miłością. To nie znaczy, że nie jesteście związani z miłością, lecz należy utorować królewską drogę, którą rozleje się Boska Miłość jak fala".
"Miłość ludzka, jeżeli nie jest uszlachetniona przez Boską Miłość, może wyciągnąć soki z tego, którego kocha".
"Człowiek i kiedy kocha i kiedy nienawidzi, łączy się z grzechami i słabościami danego człowieka i przybiera jego zalety".
Tak jest przy niższej forcie miłości, gdy człowiek zajmuje się błędami tego, kogo kocha, łączy się z nimi i przyjmuje je. Dlatego: „Kochajcie ludzi, nie łącząc się z ich słabościami".
Pewne prawo miłości głosi: zawsze miejcie dobre strony człowieka w swojej świadomości. W ten sposób podtrzymujecie je w nim i rozkwitają one, przemagają zło i niskie w nim traci swe siły. Nie tylko to: Będzie się on odnosił do was życzliwie - zbliżycie się.
Gdy widzicie Boskie w jakimś człowieku albo nawet w zwierzęciu, łączycie się z tym Boskim z nim i wtedy ono się budzi i przejawia. I ten człowiek się przeobraża, a nawet jeżeli jest zwierzęciem poskromi się i nie zrobi nic złego. Z tego można wyciągnąć regułę. Patrzcie na dobre strony, na Boskie w każdej istocie, W ten sposób budzicie w niej Miłość, jego wzniosłą naturę. Gdy spotkacie jakiegoś człowieka, poszukajcie w nim dobra i trzymajcie je w swojej świadomości. To jest najlepszy sposób, żeby mieć w stosunku do niego prawidłowe obejście.
To znaczy patrzeć na wszystkich ludzi wzrokiem Miłości.
"Każdego rana i każdego wieczora wysyłaj Miłość od twego dobra, które jest włożone do twej duszy wszystkim ludziom. Kochaj ludzi i wtedy, gdy cię nienawidzą i robią ci zło. Służ im po całych dniach tak, by nie wiedzieli o tym. W tym tkwi przejawienie się wyższej Miłości. Kto kocha swego wroga, ten jest człowiekiem przyszłej epoki. Dopóki nie przebaczycie temu, kto was nie kocha i robi wam zło, żadna nauka, żadne czary, żadna szkoła, żadne wiersze i formuły wam nie pomogą. Nie sądźcie złego człowieka, lecz szukajcie przyczyny jego złej natury. Gdy miłość przyjdzie do człowieka, zjawia się w nim pragnienie pogodzenia się ze wszystkimi ludźmi".
By człowiek pokochał swych wrogów, wymagana jest wielka siła duchowa.
"Chrystus dał najsilniejszy oręż, którym człowiek może zmusić do kapitulacji. Chrystus mówi: "Kochajcie swych wrogów".
Człowiek musi zastosować nowe zrozumienie, które przynosi Miłość.
"Kochać tego, który jest pełen miłości, jest jedno, A kochać tego, kto nie ma w sobie miłości, kto jest na pustyni, są to dwie przeciwne sytuacje. Pierwsze może zrobić każdy, a drugie mało osób. Sztuką jest kochać i pomagać człowiekowi, od którego nic nie otrzymujesz. Jeżeli nie kochacie tego, kto wam zrobił szereg zła, rozumiem. Lecz to jest ludzkie. Jeżeli ktoś was nie kocha, nie gniewajcie się, nie mścijcie się. Chrystus mówi: "Zróbcie sobie przyjaciół z niesprawiedliwości". Innymi słowami: Przebaczcie tym, którzy są wam dłużni, lub którzy przyczynili wam jakieś zło. Miłość nigdy się nie mści".
"Miłość do wroga, to jest droga wielkich ludzi. Tylko wielcy ludzie mogą kochać swoich wrogów. Mają oni metody, według których przejawiają Miłość do swych wrogów. Gdy kocha swoich wrogów, człowiek jest podobny Bogu, który wysyła słonce, deszcz i wiatr dobrym i złym. Gdy rozdaje dobry Bóg ma na względzie wszystkie istoty małe i duże, dobre i złe. Nie ma większej zalety dla człowieka, niż kochać swych wrogów i być gotowym do przebaczenia. Jest to zaleta wielkiego człowieka.
"Najpierw człowiek musi ukochać Boga, potem swego Bliźniego, a wreszcie wroga. Kto nie kocha Boga i bliźniego, ten nie może kochać wroga.
Gdy człowiek znajdzie w sobie siły, by widzieć Boga w swoim wrogu wtedy u tego ostatniego przejawia się Bóg, a wróg staje się przyjacielem. "Jak i czym zwyciężacie? Miłością!".
Jedyna siła, która zwycięża zło, jest to Boska Miłość, Gdy nie kochasz swego wroga, jest możliwość, byś zszedł do jego poziomu, lecz gdy go kochasz, jest możność podniesienia go do swego poziomu. Tak, jak wysoka temperatura może stopić wszystkie metale, tak i Miłość przejawiona do wroga, przeobraża tego ostatniego, dlatego kapituluje on, tj. zło się w nim stapia. Siły Miłości mają o wiele silniejsze drgania, niż siły niższej natury, gdyż pierwsze idą ze świata nadświadomości i mogą zorganizować niższą naturę i w ten sposób ją unieszkodliwić.
Wróg - to jest siła w naturze, czyli również siła twojej duszy. Nie możesz jej zniszczyć, lecz możesz ją wykorzystać dla swego postępu. Tylko przez Miłość można skierować te siły, by pracowały dla dobra.
"Powiedziano: "Kochajcie swych wrogów" Nie jest łatwo zrozumieć ten wiersz. Jak będziecie kochali człowieka, który was okradł, spalił wam dom i sprawił szereg zła? Z punktu widzenia Boskiego zrobił on wam dużo dobrego: spalił wasz stary dom, by wybudować nowy, wziął wasze papierowe pieniądze, by je wymienić na złoto. Tak musicie patrzeć na wrogów. Tych wrogów, o których Chrystus powiedział, że musimy ich kochać, że są naszymi dobrymi przyjaciółmi.
Macie wziąć od kogoś pieniądze. Powiedzcie: "Dla tego, kto żyje we mnie, daruję dług swemu bliźniemu". Jeżeli możecie darować dług swojemu bliźniemu z powodu miłości do Tego, który żyje w was, wskaże on wam dokąd pójść, gdzie wasz dziadek zakopał garnek ze złotem".
Mistrz tłumaczy na czym polega trzecie i czwarte wtajemniczenie. Są to egzaminy, które człowiek spotka na swej drodze.
"Pewnego dnia nadejdzie straszny egzamin, gdy Bóg podniesie zasłonę naszej przeszłości, by wam pokazać, jakie są stosunki między wszystkimi ludźmi, z których jedni robili wam dobrze, a inni źle, W ten sposób doświadczy waszej miłości.
Najpierw Bóg postawi was między tymi, którzy was nie kochali, a tylko robili wam źle. I jeżeli możecie przebaczyć przejdziecie przez trzecie wtajemniczenie.
Następnie Bóg postawi was przed tymi, którzy was kochali, którzy wam robili dobro. Jeżeli możecie im być wdzięczni tak, jak należy, przejdziecie przez czwarte wtajemniczenie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz