"Dobro jest owocem Boskiej Miłości. Jeżeli odczułeś ją, dobro przyjdzie. Bądź gotów odczuć dobro, a po pięciu minutach będziesz dobry". Gdy człowiek robi dobro dla Miłości i z Miłością, wtedy dobro, jest na miejscu. Czym jest prawdziwe dobro? - Tym, czemu towarzyszy Miłość.
"Dobro nie powinno być wykonywane mechanicznie". Dawanie nie jest procesem mechanicznym, przynosi ono korzyść jedynie wtedy, gdy jest aktem Miłosnym. Dobro pochodzi od Miłości. Poza Miłością dobro nie istnieje i nie może się przejawić. Miłość zawsze się przejawia z impulsem do dobra. Jeżeli nie ma impulsu do dobra, nie ma Miłości. W świecie współczesnym Miłość może się przejawić tylko przez cnotę. W innym wypadku jest niezrozumiała.
"Gdy czynimy dobro komukolwiek, czynimy to dla Wielkiej Miłości, która działa w was i wszędzie.
Współcześni ludzie czynią dobro, lecz wszystko to nie ma rezultatów. Dlaczego? Ponieważ czynią dobro bez Miłości. Dawanie bez Miłości nie błogosławi cię. Dawanie bez Miłości, Mądrości i Prawdy nie ma sensu. Dore uczynki, które robimy z Miłością przedstawiają jeden z tysięcy sposobów, przez które przejawia się Boska Miłość. Jednemu człowiekowi można dać dużo: Mogą go ubrać, dać mu pieniądze, czytać mu najpiękniejsze poezje, uczyć go wszystkiego. To nie jest jeszcze Miłość. Miłość jest czymś wielkim w świecie, co robi człowieka silnym, potężnym, szlachetnym".
Gdy podaję szklankę wody, zaczekaj, ukochaj tego, komu ją podajesz, odczuj Piękno. Wzniosłe w nim, wyślij mu swoją Miłość, a wtedy otrzyma on nie tylko wodę, lecz i to co wychodzi z twojej duszy.
Czym jest dobro? Postępek, przez który budzisz w kimś Wzniosłe, Boskie trwanie. Jedno z praw głosi: nie uważaj innych za niższych od siebie, gdyż w nim żyje ten sam Bóg, który żyje w tobie.
Czynić dobro tzn. być gotowym w każdej chwili wykonać Wolę Bożą, w najmniejszych jej przejawach. Dobro jest żywą siłą, która pracuje w całym życiu. Jeżeli się z nim nie połączycie, nie możecie domagać się życia. Dobro jest służeniem Bogu.
Gdy wejdziecie we wzniosły świat, zrozumiecie, że jedna moralność, jedno dobro istnieje w świecie. Jest to Moralność wielkiej Miłości. I dobro uczynione dla Boga i ludzi nowej epoki poznaje się właśnie po moralności i po dobru, które czynią w Imię Boga!
Wszystko, co czynisz czyn dla Boga!
Gdy przyjdzie gość mów: "Boże, dzięki Ci, że mnie odwiedzasz przez tego człowieka!". Tym, co czyni dobro jest Bóg.
Gdy czynisz dobro, uważaj, że Bóg je czyni przez ciebie. I mów: "Dzięki ci Boże, że mi czynisz dobro przez tego człowieka". Gdy dajesz myśl, że to co dajesz, nie jest twoje, lecz Boskie: nie myśl, że ty to dajesz. Dobrem jest słuchać tego, co Bóg mówi i iść za Nim. Dobrem jest wszystko to, co jednoczy ludzi, co jest w harmonii z Prawem Jedności. Prawo dobra głosi: to, co Bóg czyni wam, czyńcie innym.
Dobrem jest dać możność wszystkiemu temu, co Bóg włożył w ciebie, by się przejawiło, urosło, rozkwitło. Jeżeli to czynisz, jesteś dobrym człowiekiem. Wtedy doświadczysz małej radości. Kto zatrzymuje wzrost jakiejkolwiek cnoty w swej duszy, lub nie przejawi jej w ściśle określonym czasie, którego wymaga Bóg, jest złym człowiekiem. Odczuje on smutek.
Gdy komuś coś dajesz, uważaj na podstawę jedności, że przełożyłeś z jednej kieszeni do innej.
"Dobry jest ten, kto kocha światło, wiedzę i życie, tak dal siebie, jak i dla innych".
Źródło dzieli się z innymi wodą, którą otrzymuje żłona ziemi. Jabłoń dzieli się z innymi owocami, które rodzi.
Słonce dzieli się z innymi życiem, którego jest nosicielem. Boskie prawo głosi:
Dobro, które otrzymujesz dziel z innymi.
Przy wszelkim dobrym uczynku człowiek się wyzwala. Gdy postąpisz źle ograniczasz się: wtedy uczyń dobrze byś się wyzwolił.
"Dobro jest magią, za pomocą której człowiek obraca siły negatywne w pozytywne. Prawo głosi: Gdy masz przeszkody, przykrości w swym życiu, uczyń ofiarę, a oddalą się one. Nic nie może ci się udać w życiu, dopóki się nie poświęcasz".
"Gdy czynicie dobro swojemu bliźniemu, czynicie je sobie. W tym prawie nie ma żadnego wyjątku. Gdy ktoś powie, że nie jest dysponowany do czynienia dobra, ogranicza sam siebie".
Pewne prawo głosi: Gdy dajesz komuś coś, w tobie i to się zwiększa.
"Jeżeli damy komuś jabłko, otrzymamy dwa. Jeżeli damy dwa otrzymamy cztery".
Jeżeli kochacie jakiegoś człowieka i czynicie mu dobrze, sadzicie nasionka najlepszych drzew owocowych w jego ogrodzie. Po pewnym czasie te nasionka wydadzą owoce, z których i on i wy będziecie się cieszyć.
"Gdy człowiek czyni dobro, tzn. przejawia swój rozum, by żyć rozumnie. Dopóki człowiek czyni dobro, żyje. Wielkie dobro, które człowiek otrzymuje, gdy czyni dobrze, jest to życie.
Dobre życie kryje w sobie warunki wiecznego życia. Jeżeli chcesz żyć długo, musisz żyć dobrze. Sensem ludzkiego życia jest dobro. Sprawiedliwość, Miłość, Mądrość i Prawda są to siły, które pracują dla dobra - by się zrealizowało dobro. Określa ono zalety człowieka, jak owoce określają zalety drzewa.
Człowiek nie może czynić dobra, jeżeli umysł, serce, dusza jego i duch nie są w zgodzie.
Dobro jest sensem życia. Gdy przestaniesz czynić dobro, jesteś człowiekiem umarłym.
Młody człowiek jest ten, który może czynić dobrze. Kto nie może czynić dobrze, jest stary. Kto może czynić dobrze, jest człowiekiem starej kultury".
Dobro jest prawem odmładzania się, wzmożenia zdolności, wzmocnienia zdrowia. Jest to jedna z nowych metod samo-wykształcenia.
"Dobro jest tym, co daje człowiekowi warunki wzrostu. Dobro jest tym, co daje przestrzeń dla rozwoju ludzkiego umysłu. Dobro wnosi światło do ludzkiego umysłu. Dobro jest tym, co daje warunki, by się przejawił umysł ludzki. Dlaczego musisz żyć dobrze? Byś był silny umysłem, sercem i wolą".
Innymi słowami: musisz czynić dobrze, by mieć jasne, myśli, uczucia i postępowanie.
Każda piękna myśl i każde szlachetne uczucie pochodzą od dobra, które czynimy.
Być dobrym tj. zdrowy stan człowieka. Nie ma bardziej zdrowotnych warunków dla człowieka, niż czynienie dobra. Czynić dobro ma to przede wszystkim znaczenie dla niego, a potem dla innych.
"Nie czyniąc dobra, nie możemy zrobić kroku naprzód. Dobro, jest siłą, pokarmem, przez który dusza ludzka może się poruszać, rozwijać się w tym świecie. Wszelka wiedza, wszelka mądrość jest na podstawie owoców tej cnoty. Dlatego musisz czynić dobro, jeżeli chcesz mieć wiedzę. Gdy człowiek żyje dobrze, czyni Wolę Bożą, a jeżeli wykonywa Wolę Bożą jest zdrowy, silny i bogaty. Gdy uczynicie dobro, Bóg natychmiast się przejawia jako jasność wewnątrz was. W tej chwili Bóg mówi do was.
Dlaczego musicie być dobrymi? - byście mieli warunki dla doskonałości. Dobro jest warunkiem doskonałości, kto dąży do doskonałości, ten wchodzi w kontakt z Wielkim Życiem, które przynosi pokój i nieopisaną rozkosz.
Gdy czynicie dobro z Miłości do Boga, odczujecie radość. Boskie Oko, czyli wyższa świadomość w Kosmosie pomaga wam i cieszy się, że idziecie za Boskim impulsem. I wy przyjmujecie tę radość i czujecie się potężnymi. Dobrym człowiekiem nazwę tego, kto spotykając mnie, zmieni moją niedyspozycję duchowa.
"Natura głupich bawi, Rozumnych uczy, Mądrym otwiera swoje tajemnice".
"Pod słowami: "Żywa Natura" nie rozumiem tego, co rozumieją współcześni naturaliści. Nie, jest ona czymś wielkim nie tylko w swym urządzeniu, lecz i dzięki tej inteligencji i rozumowi, który przejawia. Wszechświat przedstawia zbiór istot myślących, które są atomami, kamieniami w tym wielkim rozumnym świecie".
Piękno i mądrość widzimy w najpiękniejszych przejawach natury. Podziw i zachwyt napełniają człowieka, gdy się nachyli nad jakimś kwiatkiem i bada mądre urządzenie i pracę wszystkich jego części. Budzi się w nim taka cześć wobec tego przejawu Mądrej Natury, która się budzi gdy widzi harmonię wielkiego gwiezdnego świata.
Zaczątki tego rozumu zauważamy już w królestwie minerałów. W krysztale przejawia się wola substancji i posiadania kształtu i wola zachowania tego kryształu. Znaczy, ta wola przejawia się w dwóch kierunkach. Jednak gdzie przejawia się rozum? W kryształach zauważa się tendencję, dążenie do zbliżania się do najbardziej odpornego, najdoskonalszego kształtu - sfery. Osiąga się to za pomocą kilku sposobów: albo przez pomnożenie ścian prostych kształtów, lub przez kombinacje i zrosty kilku kształtów kryształów, po przetopieniu się kantów i szczytów ze ściankami.
W ten sposób otrzymujemy bardziej zaokrąglone kształty, które są odporniejsze.
Kryształ przejawia również inne właściwości. Substancja mineralna jest jednorodna, lecz gdy dojdzie do kształtów kryształu, przejawia rozmaite właściwości we wszystkich kierunkach. Nie przepuszcza jednakowe światła, ciepła i elektryczności w rozmaitych kierunkach. To znaczy, jak organizm jest rozmaity w różnych kierunkach, taka tendencja przejawia się również w kryształach. Innymi słowami te kształty już mają pewną indywidualność i pod tym względem zbliżają się do organizmów.
Coś więcej: kryształ posiada osie. To jest ustalone i dla organizmów. W stosunku do sił budowlanych są ustalone trzy osie. I pod tym względem istnieje analogia między kryształami i organizmami. To jest pierwszy stopień rozumu.
Przechodzimy obok kwiatów i trawek, które spotykamy na swej drodze, lecz w ich małym światku kryje się wielkość takiej mądrości, którą mało osób podejrzewa.
Weźmy dla przykładu piękny kwiat ruty. Kwiat jej ma czterolistną koronę o 8-10 pręcików i w środku jeden słupek. Gdy pręciki i słupek dojrzeją - w tym wypadku słupki są aktywne, nachylają się na pięć stron, dotykają pręcików, biorą od nich pręcikowy pyłek i znów się wyprostowują.
Fasola gdy spotka jakiś prosty kij, owija się dookoła niego. Lecz jeżeli za kijem jest żywa roślina wtedy fasola omija kij, dosięga rośliny i owija się wokół niej.
Każdy zachwyca się sosnami, ozdobionymi szyszkami. Lecz niewielu wie, jaką wielką Mądrość przejawiają szyszki. Szyszka sosnowa rozwija w łonie swoich łusek skrzydlate nasionka. Sosna wytwarza te łuski higroskopijnymi, dla osiągnięcia swego celu. Gdy nasionka dojrzeją, podczas pogody szyszka się otwiera, a wiatr unosi daleko skrzydlate nasionka. To ułatwia im zasianie. Dzięki temu, te łuski są higroskopijne, podczas wilgoci zwijają się i zamykają szyszki, wtedy skrzydlate nasionka pozostają zamknięte wewnątrz, gdyż nie posiadają warunków rozprzestrzenienia się dalej.
Wewnątrz w organizmie jest rozum, który się przejawia w danym wypadku. Na przykład przy złamaniu kości, tkanki dokoła przetwarzają się w inne potrzebne tkanki. Ustalono, że mięsień w sąsiedztwie ze złamaną kością przetwarza się w chrząstkę, a następnie w tkankę kostną.
Przy utracie krwi widzimy, jak przejawia się cudowna Mądrość w komórkach, tkankach i organach ciała:
1. Wszystkie skrajne naczynia krwionośne zbijają się i w ten sposób stosunkowo zwiększają ilość krwi, która pozostaje.
2. Chory odczuwa pragnienie, a woda, którą pije daje natychmiast w plazmie krwi jej utraconą objętość.
3. Płyny z tkanek i mięśni przez ścianki naczyń krwionośnych przenikają do systemu krwionośnego.
4. Ciałka krwi wychodzą z organów, w których były w rezerwie i wchodzą do krwi.
5. Organy, które wytwarzają ciałka krwi, zaczynają je wytwarzać w większej ilości.
Wielu zna czarną osę. Jest ona niezbyt ruchliwym owadem, lecz jaki zadziwiający rozum i jaki zmysł przewidywania przejawia. Podczas lata przygotowuje ona dziurkę w ziemi i znosi w niej swoje jajka. Dla wyżywienia małej poczwarki, która ma się wykluć, przygotowuje ona 6-8 pająków danego rodzaju. Następnie zatyka dziurkę. Pytanie jak zachowa się ten rezerwowy pokarm. Powinien być świeży, nie psując się dopóki larwa rozwinie się zupełnie! To zadanie rozwiązuje czarna osa w sposób genialny. Gdy pochwyci pająka, ściska swymi szczękami, dwa węzły mózgowe, w tyle głowy, od których zależą ruchy jego ciała, ściska je ona tylko o tyle by sparaliżować wszelki ruch. W ten sposób osiąga podwójny rezultat: pająk jest nieruchomy - nie może uszkodzić larwy, a jednocześnie jest żywy - pożywienie zachowuje się w świeżym stanie, a nie psuje się.
Sama larwa zaczyna jeść najpierw podskórne tkanki, a potem idzie do ważnych organów, co wywołuje śmierć pająka - lecz jest on już zjedzony. Nieco silniejsze ściśnięcie zabiłoby pająka i ceł nie byłby osiągnięty. Czarna osa dokonuje bezbłędnie operacji, jak najbardziej doświadczony chirurg.
Tu widać to przewidywanie i kombinacji, podświadomego rozumu, ten rozum wskazuje czasami takie przewidywanie, ze przenika w przyszłości! Można przytoczyć wiele przykładów pod tym względem: jest pewien mały ptaszek, który nazywa się słowikiem wodnym. Żyje on obok rzek i potoków. Słowik wodny ma zwyczaj wić gniazdo w gałęziach nad samą bieżącą wodą. Każdej wiosny robi on sobie nowe gniazdko, lecz każdego roku buduje je na innej wysokości. Nie ma wypadków, by woda uniosła gniazdko wodnego słowika. Ile by się podniosły wody w ciągu roku nie dosięgają one gniazdka.
Im wyżej idziemy w królestwie natury, tym rozum przejawia sio hardziej świadomie. Nie można dać mechanicznego wyjaśnienia tych przykładów. Wielki Rozum, Wielka Mądrość przenika całą naturę.
Coś jest charakterystycznego dla rozumu. We wszystkich jej nieprzejrzanych przejawach i gdy się spotkamy z nią, nie możemy jej zmieszać z niczym innym. Przejawia się on wszędzie.
Rozum koordynuje swoje przejawy we wszystkich królestwach natury. Jego przejawy dopełniają się i zestawiają w zupełnej jedności. W ten, sposób podtrzymuje się ogólne życie w naturze. Możemy wskazać wiele przykładów tej koordynacji:
Rośliny przy asymilacji przyjmują dwutlenek węglowy, a wydzielają tlen. Zwierzęta przy oddechu, odwrotnie, przyjmują tlen, a wydzielają dwutlenek węgla. I rośliny oddychają, lecz u nich asymilacja jest silniejsza od oddechu. Roślinne i zwierzęce królestwa pomagała sobie wzajemnie i w ten sposób staje się możliwe życie w naturze. Zwierzęta korzystają z tlenu, który wydzielają rośliny, a rośliny korzystają z dwutlenku węgla, który wydzielają zwierzęta.
"Słoneczne światło na swej drodze do Ziemi spotyka 12 transformatorów, 22 środowiska, przez które przechodzi. Tak stopniowo osłabia się jego energia, by mogły ją przetrzymać istoty ziemskie. Gdyby słoneczna energia doszła do Ziemi ze swą pierwotną energią, zniszczyłaby organizmy. Pomiędzy rozumem, który stworzył te transformatory i tym, który podtrzymuje życie na Ziemi jest koordynacja, przez którą podtrzymuje się ogólny porządek i harmonia w naturze".
Wszędzie w naturze widzimy przejawy rozumu. We wszystkich nich jest koordynacja i jedność.
Ta jedność w rozumie i ta koordynacja w jego przejawach wskazują, że idzie ona z Jednego, Wielkiego Centrum w naturze. To wyższe Centrum Rozumu w naturze nazywamy Pierwotną Przyczyną, Mądrym Początkiem, Bezgranicznym Bogiem.
Słowo to budzi reakcję u wielu ludzi. I mają oni rację. Rozumieją oni pod tym słowem błędy przeszłości. My jednak tym imieniem nazywamy Wielki realizm, którego przejawów w naturze doświadczamy każdego dnia.
Ten Mądry Początek działa i w człowieku. W tym ostatnim już się rodzi wewnętrzne dążenie do poznania Mądrej natury, do zbadania jej. To już jest przejście do świadomego życia.
Boskie życie i Rozum przenikają całą naturę.
"Mędrzec się czuje szczęśliwy, gdy widzi najmniejszą trawkę między kamieniami. Dlaczego? - Przez nią wchodzi on w obcowanie z Tą wyższą Inteligencją, Która ją stworzyła.
Gdy zbadacie kształty roślin i zwierząt od najmniejszych do największych, dojdziecie wreszcie do poznania tej Wyższej Inteligencji, która w nich pracuje.
Ta Inteligencja, ten Rozum jest uczuciowy i wrażliwy. Człowiek może z nim wejść w obcowanie. Nasze myśli i uczucia, nasza miłość znajduje oddźwięk w roślinach. Mistrz poleca rozmaite doświadczenia z roślinami: posadźcie w ogrodzie dwie jabłonie. Każdego rana idźcie - do jednego drzewa, połóżcie na nim ręce i wyślijcie mu swoją dobrą myśl, swoje dobre życzenie, swoją miłość. I sprawdźcie, że to drzewo wyrośnie lepiej, rozkwitnie więcej i wyda obfitszy owoc. Z takim małym doświadczeniem zobaczycie, jaki wpływ okazuje dobra myśl. Drugie drzewo będziecie tylko podlewać, zostawicie je. Podobne doświadczenie można zrobić z polami. I zobaczycie, że ziarno pszeniczne jest wrażliwe na myśl i dobre uczucie.
"Czasami rozmawiam z żywą naturą. Mogę rozmawiać z roślinami. Ich język jest nasz. Mówicie, że drzewa są istotami niemymi, a człowiek jest istotą mówiącą. Jestem przeciwny temu. Nie ma niemych istot w naturze. Lecz każda mówi innym językiem. Dla mnie wszystko to są słowa. Poruszacie się w Mądrym świecie".
Cała natura jest przeniknięta Mądrością. Boskie światło Mądrości napełnia cały Kosmos i przenika wszystkie rzeczy, całe życie. Cała przestrzeń jest przeniknięta rozumem, myślą.
Żyjemy i toniemy w Mądrości Bożej, jak żyjemy i toniemy w Miłości Bożej.
"Gdy mówi się o wielkich pracach, wiedzcie, że są one dziełem wielkich świadomości". Rozum w naturze jest doskonały.
Metody jego są przeniknięte Mądrością. Rozum rozmaitych istot ma różne stopnie. Zależy, w jakiej odległości znajdują się one od Wielkiego, Mądrego Centrum. Najbardziej są oddalone minerały. Mają one tylko wolę kształtu. Potem idą rośliny, następnie idą zwierzęta, potem idzie człowiek. Jest on najbliżej tego Centrum.
Musimy zrobić różnicę między metodami Mądrej natury i przejawami istot niedoskonałych - jej dzieci. Wiele istot się przejawia w niezupełny sposób i to zależy od stopnia ich rozwoju.
Jedna istota może się przejawiać w sposób niedoskonały, lecz natura w niej pracuje w sposób doskonały. Na przykład, gdy ta istota się gdzieś zrani, zabliźnienie rany dokonuje się w sposób najmądrzejszy, najbardziej celowy. Przy tym zabliźnieniu działają siły i metody rozumnej natury.
"Niezmierna Miłość Boża, Niezmierna Mądrość Boża, Niezmienna Prawda Boża są owocami Ducha Bożego".
Bóg jest Mądrością.
Mądrość, która przenika do całej natury, jest przejawem Bezgranicznego. Ponieważ Mądrość przenika całe życie, zrozumiałe staje się następujące twierdzenie żywej nauki: Misją dawnego Wszechświata była Mądrość.
Dlatego i w dzisiejszym Wszechświecie Mądrość przejawia się we wszystkich procesach Mądrej natury. A misją dzisiejszego Wszechświata jest Miłość. Oto dlaczego, gdy dzisiejszy Wszechświat zakończy swój rozwój, Miłość przejawi się wszędzie tak, jak dziś się przejawia Mądrość. Miłość we Wszechświecie stwarza życie, a Mądrość je krzepi. Gdyby nie było w życiu Mądrości, nie mogłoby się ono przejawić. Mądrość przejawia się w harmonii, którą widzimy w świecie. Harmonia w naturze jest zewnętrznym wyrazem Mądrości.
Prawa natury są wyrazem Mądrości, która przenika całą naturę.
Są to objawienia Ducha Bożego. Cały Wszechświat jest jednym żywym organizmem. Całość, której i my jesteśmy częściami nie jest mechanizmem. Jest ona czymś Rozumnym.
Wszystkie elementy Całości są częściami, lub organami, przez które się przejawia Rozumny Początek.
"Świat należy badać jak żywy organizm. Poza energią tkwi rozumna siła. Naturą rządzą Rozumne Istoty. Rozumne życie rodzi światło słoneczne. Światło, które wysyła słonce, jest rezultatem mnóstwa rozumnych istot, które wysyłają swój rozum pod postacią światła. Gdy mówimy o kulturze tamtego świata, rozumiemy wszystkie rozumne istoty, które ukończyły swój rozwój przed milionem lat i dziś rządzą całym Kosmosem. Niektóre z nich rządzą Układem Słonecznym, inne życiem niektórych planet. Trzeci poszczególnymi narodami. Czwarte wodami, piąte roślinnością w świecie itd. Według stopnia swej wiedzy i rozwoju, każda z tych istot wykonuje odpowiednią funkcję. Wszyscy ludzie są otoczeni tymi Rozumnymi Istotami, które się o nich troszczą i kierują ich życiem".
Wtajemniczenie jest wejściem w łączność z tymi Postępowymi Istotami.
"Dzisiejsi ludzie utracili prawą i rozumną Myśl - która istnieje w żywej naturze. Wszystko w naturze jest żywe. Do wszystkiego musicie mieć głęboką cześć i szacunek. Boża Myśl przejawia się wszędzie zmieniając i współdziałając w ewolucji wszystkich rzeczy. Przez zewnętrzną naturę Bóg uczynił swoją Myśl dostępną dla nas. Byście osiągnęli Boską Myśl, musicie zużyć cały rok. Warta jest ona tego czasu, gdyż jest wielką zdobyczą dla was. Bóg myślał długi czas od wewnątrz, a potem przejawił się na zewnątrz. Cała natura jest stworzona według praw Mądrości. Cały Wszechświat jest rezultatem Bożej Myśli".
Warunki Prawej Myśli
"Stańcie się przewodnikami moich myśli. Prawa mysi idzie od Boga. Myślmy tak, jak myśli Bóg. Myśl jak Bóg, a będziesz miał wszystko otwarte przed sobą, wszystko zrozumiesz. Jakie jest zadanie człowieka w życiu? By był przewodnikiem Boskich Myśli i Uczuć. O ile jest ich przewodnikiem, korzysta on z pomocy Bożej. Jakiejkolwiek by pracy dokonywał, człowiek musi sobie uświadomić, że jest przewodnikiem Boskiego Początku w świecie. Czy pracuje, czy pisze, czyta, gra, kąpie, smuci się, cieszy się, człowiek musi wiedzieć, że jest przewodnikiem Boskiego Początku w świecie. Nawet gdy dziesięć nieszczęść go spotka, łatwo może sobie z nimi poradzić.
Chrystus mówi: "Wasz smutek w radość się obróci". Kiedy? Gdy człowiek utoruje drogę Boskiemu Początkowi w sobie".
Bóg jest Miłością. Miłość jest przejawem Boga. Bóg jest Mądrością. Wszelka Prawa Myśl, wszelki Rozum jest przejawem Boga.
O ile Człowiek postępuje w swoim rozwoju, o tyle doskonałej, czyściej i pełniej przyjmuje i przejawia Bożą Myśl, tym jego myśl jest bardziej sprawiedliwa.
"Jeżeli chcecie być nowymi ludźmi i chcecie by was kochano, musicie myśleć sprawiedliwie, mieć wielką myśl. Człowiek musi mieć dążenie do myślenia, tak, jak myśli Bóg. Tysiące lat będzie się uczył człowiek tej wielkiej nauki myślenia. Myśleć sprawiedliwie - to jest najpiękniejsze. Prawa myśl może urządzić życie. I jeżeli życie ludzkie nie jest urządzone, jaka jest ta myśl? Świat poprawi się przez myśl".
Myśl ludzka jest odbiciem Boskiej. Wszelka prawa mysi jest obrazem Boskiej idei. Myśl jest Jednością i Pierwotną Przyczyną.
"Bóg myśli i my musimy zacząć myśleć. Jak? - tak, jak myśli On.
Ktoś mówi: Myślę - Wtedy zapytam: Czy ty myślisz jak Bóg? On odpowie: Nie wiem. To wskazuje, że nie masz jednostki miary, którą określasz. By nasza myśl była sprawiedliwa, musimy być w łączności z Bogiem i ze wszystkimi rozumnymi istotami, które zakończyły swoją ewolucję i zaczęły myśleć sprawiedliwie".
Jeżeli człowiek nie myśli tak, jak Bóg, myśl jego nie jest sprawiedliwa. Wtedy i jego stosunek do innych będzie nienaturalny.
"Zapamiętajcie: Wasz stosunek do innych musi być taki, jak stosunek Boga do nich. To znaczy byście myśleli tak, jak Bóg myśli. Jeżeli myślę tak jak Bóg myśli, będę tak usposobiony, jak gdyby Bóg we mnie działał. We mnie przejawi się wielkie i piękne uczucie Boga. W ten sposób Bóg będzie we mnie pracował, a ja będę się uczył od Niego".
Doszliśmy do fazy studiowania Myśli Bożej, wejście z Nim w kontakt.
"Kto chce się uczyć, musi być stale w zetknięciu z Bogiem Mądrości. Każdy człowiek, który może wejść w łączność z Bożą Myślą, może być panem warunków w których żyje. Jedynym czymś najistotniejszym i najrealniejszym do czego musimy dążyć w życiu obecnym, jest poznanie form Bożej Myśli. Każdy człowiek, który poznaje formy Bożej Myśli, może mieć pomoc Boską. Ewangelia mówi: "Duch Boży jest ze mną". To znaczy: "Formy Bożej Myśli są ze mną". Znam Prawa Bożej Myśli".
Wszelki rozumny przejaw w człowieku jest przejawem Boga. Tylko Boża Myśl jest realna. Gdzie ona istnieje tam jest rezultat.
Mistrz przeprowadza analogię:
"Życie człowieka, jest to życie w łonie matki. A to życie, o którym mówię jest to zjednoczenie się w Bożą Myślą, czyli narodzenie się na nowo. I po nowo-narodzeniu się matka wasza będzie się o was troszczyła, lecz w inny sposób. Dziś Boża Myśl otacza was ze wszystkich stron, jak nie urodzone dziecko zewsząd otoczone Jest łonem matki. Lecz przyjdzie czas, gdy Boża Myśl wejdzie w was nowym sposobem. Po urodzeniu matka daje wam warunki i pokarm, lecz będziecie się żywili samodzielnie. Myśleć i czuć - to znaczy tylko żywić się. Im bardziej właściwie myślicie i czujecie, tym lepiej odżywiacie swój rozum i swoje serce".
Te słowa Mistrza oznaczają niższe Istoty, w których sprawiedliwa Myśl jeszcze nie działa, są nie urodzone. Znajdują się one w łonie swej matki, tzn. Boża Myśl kieruje nimi i są one w nieświadomej sytuacji. Lecz gdy jedna istota zacznie myśleć sprawiedliwie, jest ona już na nowo urodzona i przyjmuje Bożą Myśl w swoją świadomość. Zaczyna z nią świadomie pracować.
"Życzę, byście mieli prawdziwą łączność z Bogiem. Niech będzie łączność między Bożą Myślą i waszą duszą. Pracujcie nad swym umysłem, sercem i wolą, organizujcie ich siły, byście się stali przewodnikami Bożej Myśli, Boskich Idei. Im lepiej człowiek czuje, tym lepiej wyraża Boską Myśl. Dlatego musi zacząć z Miłością.
Tylko Miłość może wyprostować uczucia ludzkie, a w ten sposób człowiek staje się wrażliwy na Bożą Myśl".
Miłość i Czystość są warunkami byśmy mieli właściwą łączność z Bogiem. A ta łączność jest niezbędna, byśmy odczuli Bożą Myśl.
"Nie ma nic piękniejszego ponad to, że człowiek żyje w Bogu, a Bóg żyje w nim. Tylko wtedy może on zrozumieć, czym jest Miłość, Mądrość, Prawda, Sprawiedliwość, Cnota, Miłosierdzie, Dobroć i Wstrzemięźliwość. Każdy, kto spotka takiego człowieka, uśmiechnie się do niego. I on gdy spotka innych, uśmiechnie się do nich. Wszystkie istoty, które żyją w Bogu i, z Nim uśmiechają się".
"Moja nauka jest nauką prawej myśli. Człowiekiem jest tylko ten, kto myśli sprawiedliwie. Boska Myśl robi człowieka wielkim".
Tylko prawa, Boska Myśl, jest myślą.
Każda myśl, która nie jest prawą, nie jest jeszcze myślą. I tylko ten człowiek myśli, który ma prawą myśl. A ten kto nie ma prawej myśli, nie myśli jeszcze w głębokim sensie tego słowa, nie nauczył się on jeszcze wielkiej nauki myślenia. Przygotowuje się on do Myślenia. Jaki jest miernik, z którego człowiek może poznać, czy dana myśl jest Boską, prawą Myślą?
"Myśl, która ma za podstawę Miłość, jest prawa. W niej jest rozmach. Jeżeli w myśli nie ma Miłości, nie może się ona rozwijać. Miłość jest pierwszym impulsem myśli ludzkiej".
Jedną z wyróżniających zalet prawej myśli jest szczerość. Zawiera ona w sobie prawdę.
Jest ona w harmonii z rzeczywistością, rzuca światło na życie, na prawa natury. W prawej myśli nie ma rozdwojenia.
"Rozdwojenie wskazuje, że człowiek nie ma prawej myśli".
Gdy do myśli człowieka przenikną dwie skrajne idee czy zasady, stwarzają one w nim rozdwojenie, wszelkie rozdwojenie pozbawia człowieka jego siły i swobody. Prawa myśl jest wolna od sugestii, zamieszania, trwóg i niepokojów. Wnosi ona radość w człowieka. Przy niej widzi on jasne strony życia.
"Ludzie są dobrzy, gdy w nich żyje Bóg. Miejcie tę myśl, że człowiek pochodzi od Boga. Jeżeli myślisz, ze życie nie jest dobre, że ludzie są źli, jesteś na niewłaściwej drodze, żyjesz w myśli przeszłością. Przeszłość musi się naprawić. Prawa myśl osiąga zawsze dobre rezultaty. Rozpatrzymy to w rozdziale następnym.
"Prawa myśl włada wszystkim. Jest ona najsilniejszym orężem". Gdy człowiek jest przeniknięty Bożą Myślą, jest on ustrzeżony od wszystkich wypadków, od wszystkich nieszczęść w życiu.
"Przy prawej myśli człowiek posiada immunitet. W dniu, w którym uchyli się od prawej Bożej myśli, traci immunitet. Od wszystkich ludzi wymaga się, by przede wszystkim mieli Wielką Bożą Myśl. Jest ona panią wszystkich przejawów naszego życia, wszystkich zdolności. Talenty, genialność, świętość - wszystkim rządzi prawa myśl. Jest ona absolutnie potężna. Tworzy ona wszystko". Człowiek, który ma prawą myśl, nie błądzi nigdy.
"Gdy mamy prawą myśl, będziemy mieli dobro. Czym jest dobro? Jest to powrót do pierwszego naturalnego stanu prawej myśli. Mieć prawą Myśl znaczy mieć dobro od Boga, być pod Jego skrzydłami. Jeżeli masz Jego łaskę, będziesz miał przychylność wszystkich rozumnych ludzi, którzy myślą. Kto myśli sprawiedliwie, wyzwoli się ze wszystkich ograniczeń i cierpień.".
Wolność jest łącznością z Bożą Myślą.
"Wolny jest tylko ten człowiek, którego myśl jest połączona z Bożą Myślą".
Wystarczy by człowiek zaczął myśleć sprawiedliwie, by jego prace zaczęły się stopniowo układać".
Przez prawą myśl zreformuje się całkowicie całe życie. Według wzrostu Bożej Myśli w człowieku stopniowo się zwiększa miłość, światło, pokój i radość.
Gdy człowiek nie ma prawej myśli, nic nie może z niego być. Prawa myśl wnosi życie i odnawia człowieka. Wszystkie przeszkody zaczynają się od umysłu. Przy jasnym umyśle człowiek się nie zatrzymuje w rozwoju.
Wszystkie przestępstwa na świecie zaczynają się od nieprawidłowych myśli.
"Gdy się wypaczy umysł człowieka, wypacza się i jego serce. A gdy się wypaczy jego serce, wypaczają się jego charakter i jego czyny. Gdy dopuścimy niewłaściwą myśl, na pewno przyjdzie odpowiednie życzenie, a potem odpowiedni czyn. Wszystkie przestępstwa, wszystkie nierozsądne sprawy, których dokonują ludzie, dokonują się w stanie śpiącym. Ten śpiący stan człowieka pochodzi od gęstej materii, w którą jest wpleciony i który mu przeszkadza prawidłowo myśleć. Kto nie ma prawej myśli, ten jest w śpiącym stanie".
Prawa myśl jest to siła, która leczy. Choroby pochodzą od odchylenia się od prawej myśli.
"Choroby są rezultatem wewnętrznej dysharmonii w życiu. Wskazują one drogi naszego odchylenia od Wielkiego Boskiego Życia, od Prawej Myśli. Kto myśli nie może być chory. Kto myśli nie może być nieszczęśliwy. Jeżeli jesteście chorzy, jeżeli jesteście nieszczęśliwi, to wskazuje, że nie myślicie. Co macie zrobić, byście się wyzwolili z dzisiejszego stanu? Zacznijcie myśleć dobrze. Wtedy wszystkie te rzeczy się stopią, jak się topi śnieg".
Kto nie myśli, jest narażony na cierpienie i śmierć.
"Szczęście jest prawem Bożej Myśli, która jest włożona w was. Wschód człowieka określa się jego myślą.
Jeżeli wasza myśl jest prawa, zakosztujecie całego jej błogosławieństwa. Jeżeli jest zła, spróbujcie jej uderzeń na swych plecach. Prawa myśl jest czymś potężnym. Czyni ona cuda. Tworzy ona i niszczy jeśli to jest zło. Gdy o tym wiecie zachowajcie w sobie tylko jasne, wzniosłe myśli, które was podnoszą i jednoczą ludzkość. Pamiętajcie następującą regułę: Od siły waszej prawej myśli zależy realizacja rzeczy. Prawa myśl jest różdżką czarodziejską w życiu. Gdy przyjdzie ona i zmieni wszystkie stany negatywne w pozytywne, to jest człowiek. Odgrodźcie się pozytywnymi myślami i uczuciami. Są one pancerzem przed złem".
Prawa myśl czyni człowieka niewrażliwym na wszystkie niszczące energie. Prawa, Boska Myśl organizuje duchowe ciało człowieka.
"Zorganizować duchowe ciało, to znaczy narodzić się na nowo. Bóg zaprojektował swoją siłę w duchowym ciele człowieka. Myśl jest realna, gdy przechodzi przez wszystkie światy: Przyczynowy, umysłowy, astralny i fizyczny. Każdy kto myśli, jak ma się przejawić, żeby mieć dobrą opinię u innych - nie ma prawej myśli.
"Kto żyje rozumnie, zrozumie wewnętrzny stan rzeczy. Rozumne życie jest początkiem nowel epoki. To nazywa się zmartwychwstanie. Wszelki rozumny postępek wchodzi w człowieka jak mała cegiełka w jego budynek. W ten sposób jest ona jakby budującym elementem i w życiu ogólnoludzkim. Jeżeli się nieco zawahacie, wtedy nadejdą odwrotne siły w naturze. Wiecie, jakie są następstwa tych sił".
"Zycie jest pierwszym warunkiem dla przejawienia się Rozumu. Rozum jest wewnętrznym światłem, które kieruje życiem człowieka i przydaje mu sens.
Przez rozum rozumie on siebie i innych ludzi:
"Człowiek rozumie innych ludzi o tyle, o ile może rzucić światło na pole, w którym oni mieszkają. Jeżeli może rzucić światło, to ich rozumie: nie może rzucić światła, życie ich pozostanie dla niego niezrozumiałe".
Rozum jest to głos Boskości w nas.
"Jeżeli macie w sobie ten Rozumny Boski Początek, możecie osiągnąć wszystko. Jeżeli nie macie rozumnego w sobie, będziecie cierpieli, aż je zdobędziecie. Gdy je zdobędziecie, droga wasza natychmiast się otworzy. Chrystus wyraził tę ideę w sposób następujący: "To jest żywot wieczny, poznać Cię Jedynego, Prawdziwego Boga". Należy to zrozumieć: Gdy osiągniesz rozum, to jest wieczne życie, ponieważ Bóg jest Wielką Mądrością, Wielkim Rozumem".
"Nie rzucajcie świętej drogi, którą wam nakreślił Bóg. Jest to droga rozumu w was".
"Pierwszym wielkim prawem, na którym się buduje rozumne życie, jest miłość do Boga". Gdy przyjdzie rozumne życie, jest miłość do Boga, będziecie umieli zastosować to wielkie przykazanie Miłości. Tylko rozumny człowiek może zastosować to wielkie przykazanie: "Będziesz miłował Pana Boga swego z całego umysłu, serca i duszy i siły".
Drugie wielkie prawo, na którym się buduje rozumne życie, głosi: Zachowanie wielkich praw Boskich. Są one zapisane w Rozumnej naturze.
Rozumny rozumie prawa życia i stosuje je w stosunkach swych z ludźmi. Gdy spotka jakiegoś człowieka, rozumny widzi najpierw dobro w nim. Rozumny rozpatruje rzeczy rozumnie i właściwie. Co się tyczy jego przejawów negatywnych, patrzy na nie, jak na rzeczy przejściowe. Dzięki swemu rozumowi korzysta on właściwie z dóbr życia.
"O ile człowiek znajduje się we właściwych stosunkach z Wielkimi Prawami Boga, o tyle może korzystać z dóbr, które Bóg wysyła.
Jeżeli jesteście rozumni, jeżeli żyjecie zgodnie z prawami Boga, możecie zmienić wasz los. Rozumny, doskonały jest współpracownikiem Boga, tj. pracuje w zgodzie z wielkimi Prawami Natury Życia".
Stosuje on jej prawa, reguły i metody.
"Jeżeli jesteście rozumni, dostąpicie zaszczytu, połączenia się z Postępowymi istotami, a one będą wam pomocne".
Jeżeli macie jasny umysł, którym je przyciągniecie, każdego dnia przy każdej przykrości odwiedzi was Jasna Istota".
Gdy chcecie być uczniami, zwróćcie się do natury, idźcie tą jej prawami i metodami, ponieważ ma ona długie życie - jako wieczność, robiła wiele milionów doświadczeń, wskutek czego dysponuje realną prawdziwą wiedzą. Miliony lat pracowała ona, aż stworzyła to, co widzimy dziś.
W naturze istnieje ład i porządek i harmonia. Od nas wymagane jest jedynie zachowanie tej harmonii.
Rozumny czy mądry może zrobić wszystko!
"Myśl zaczyna się wewnętrznym światłem. Światło jest rezultatem Mądrości. Tylko przy świetle może być wiedza. Postępowe Istoty żyją w nieprzerwanym świetle. Wielki Rozumny Początek jest światłem bez żadnych cieni. Gdzie jest światło, jest wiedza, a znów gdzie jest wiedza, jest inny impuls - impuls do przestrzeni i wolności".
"Należy utorować drogę do wyższej wiedzy, która nam przyniesie bezpośrednią łączność z zasadami żywej natury. Da ona nowe metody i możliwości nauki, otworzy nowe drogi do badan".
Mistrz daje nowe metody badania natury. Tak formułuje On nową drogę, którą ma pójść nauka w swoich zadaniach:
"Naturę należy studiować z kształtu, treści i sensu".
Mistrz posługuje się następującym porównaniem, by dowieść niezbędności badania natury z tego potrójnego punktu widzenia:
"Każda litera jest cenna, o tyle o ile wiąże się z innymi literami. Litery nie należy uczyć się osobno, lecz trzeba badać stosunek jednej do drugiej. Fizyczny świat jest o tyle cenny, o ile ma łączność z innymi światami".
Badanie natury z kształtu znaczy badanie zewnętrznej strony zjawisk - faktów.
Badanie natury według treści znaczy badanie rozumu, który daje kierunek siłom, tworzącym kształty i przygotowującym ogólny rozwój w naturze. Badania natury według formy, treści i sensu prowadzi do Wielkiej Boskiej Mądrości, która rzuca światło na wszystkie dziedziny życia i daje nam twórcze metody pracy i jej zachowania. Badanie natury z tego potrójnego punktu widzenia daje nam pełny obraz rzeczywistości.
Treść tłumaczy formę.
Sens tłumaczy formę.
Treść daje klucz do zrozumienia procesów w formie. Tak więc pomiędzy procesami w tych trzech działach natury jest łączność, korelacja i jedność!
Co rozumiemy pod słowami: "Żywa Mądra Natura?" - to znaczy, że natura nie wyczerpuje się jedynie w formach zewnętrznych, lecz że za nimi jest wewnętrzna, rozumna strona. Badanie natury z tego potrójnego punktu widzenia doprowadza nas do jej świadomego stosunku do niej. Badanie form natury - jest to przestudiowanie pierwszego tomu wielkiej księgi natury.
Studiowanie jej według treści - jest to drugi tom.
Studiowanie jej według sensu - trzeci tom.
Dziś nauka sięga granic nieznanego świata. Stopniowo i niepostrzeżenie weszła ona w kontakt z niewidzialnym, lecz realnym światem. Przede wszystkim matematycy znaleźli dla niego matematyczny wyraz, wszystkie zjawiska w widzialnym, materialnym świecie mają swój matematyczny wyraz i mogą się wyrażać matematycznymi formułami i równaniami. Badając te równania, matematycy ze zdziwieniem skonstatowali, że idą one w naturalnym porządku do nieskończoności, nie zatrzymują się one na granicach świata materialnego, lecz wychodzą poza nie. Z tego wynika, że poza tymi granicami istnieje niewidzialny, lecz jednak realny świat, którego człowiek nie zna, nie jest jeszcze zbadany. Irracjonalne wielkości pierwsze przypominają o tym świecie. Następnie matematycy zaczęli mówić o geometrii, o czwartym wymiarze i większym. Otworzyły się niwy dziedziny i nieograniczone perspektywy.
Prawie we wszystkich dziedzinach nauka dotknęła tego świata niewidzialnego: w psychologii, biologii, fizyce, chemii. Te wszystkie osiągnięcia się dopełniają. Wszystkie one dosięgły widzialnego świata i zaczęły poszukiwać metod dla jego zbadania. Również zaczęła o nim mówić sztuka. Dziś człowiek znajduje się na granicy tajemniczego, niewidzialnego, nieznanego, niepomiernie obszerniejszego świata niż widzialny. Ruch w kierunku tego świata nie rozumie ruchu w jakimś kierunku w trójwymiarowym sensie słowa. To jest ruch nowy.
Pierwszą, najbliższą dziedziną świata niewidzialnego jest świat cztero-wymiarowy. Ruch w jego kierunku nazywamy - ruchem czterowymiarowym, o nim nie można powiedzieć, że idzie naprzód, w tył, w górę czy w dół. Pojęcie o ruchu w świecie czterowymiarowym może w przybliżeniu dać następujący przykład: gdy zasiejemy nasionko, wyrasta z niego drzewo, rozwija się i daje owoc. W tym owocu znajduje się znów nasionko. Ten proces od nasiona do drzewa i od drzewa do nasiona - jest ruchem w czwartym wymiarze. Wszystkie zalety, siły, możliwości nasienia wyjawiają się na zewnątrz.
Przedtem one były w niewidzialnym świecie.
Gdy zetkną się z warunkami świata zewnętrznego, stają się widzialne, przejawiają się. Następnie wszystkie zalety i siły, możliwości drzewa zbierają się znów w małym nasionku, tj. drzewo znów powraca do niewidzialnego, czterowymiarowego świata.
Od najdawniejszych czasów wiadomo, że człowiek ma pewne zdolności, dzięki którym może przeniknąć w świat niewidzialny, czyli być w nim w świadomej łączności. Człowiek żyje w podświadomym świecie, lecz raczej podświadomie niż świadomie. Dlatego nie mógł go zbadać. Dziś jednak człowiek doszukuje się pewnych metod zbadania tego świata. Nazywa go on niewidzialnym, lecz gdy obudzi się jego świadomość, staje się on dla niego widzialny. Niegdyś i ten widzialny świat był niewidzialny dla człowieka, jak jest niewidzialny obecnie świat człowieka dla zwierząt. Są one razem z człowiekiem, lecz co rozumieją z jego duchowego życia, sztuki, nauki, religii, całej kultury? Tak jest i z człowiekiem dla wielkiego niewidzialnego świata, który go otacza, tylko małe przebłyski ma on od czasu do czasu, tylko małe wskazówki tu i ówdzie o jego istnieniu. Są one jednak zwiastunem tego, że pewnego dnia dla jego świadomości otworzy się ten świat. Zbliżył się czas, by człowiek wszedł w nową dziedzinę niewidzialnego, duchowego świata i by ten świat stał się dla niego "widzialnym".
Do tego wielkiego kroku człowiek był przygotowywany przez długi okres, przez szereg kultur, aż jego rozum, serce i wola rozwiną się i umocnią, aż się obudzą siły i zdolności jego duszy, aż przygotują się zewnętrznie warunki, cała natura, by się otworzyły "Oczy człowieka", gdyż to nie jest zjawisko częściowe. Jest to akt całkowitego życia. Uczestniczą w nim podstawowe inteligentne istoty, które troszczą się o rozwój ludzki i kierują nim.
Ludzkość znajduje się u świtu nowej nauki. Idzie ona do głębszego i pełniejszego zrozumienia natury. Ta nowa nauka podobna jest do małego, słabego jeszcze dziecka, lecz przyszłość należy do niej.
"Głęboka filozofia tkwi w tym, co wypracowała natura. W jednym kwiatku jest o wiele większa treść niż w naukowym traktacie Pitagorasa lub w "Czystym Rozumie" Kanta lub w dziesięciu przykazaniach Trismegista (Hermes Trismegistus), napisanych na złotej tablicy.
Przechodzisz polanką i depczesz kwiat, który wart jest więcej niż książki tych ludzi i filozofujesz w dalszym ciągu: "Tak powiedział Kant". Tak przyjacielu, zdeptałeś kwiat i nie przeczytałeś, co jest napisane w nim. W jego książce.
Ktoś mówi: "Nie wierzę w naukę". Rozumie on zewnętrzną stronę nauki. Mówimy o wewnętrznej stronie nauki, o pozytywnej Boskiej Nauce, która jest żywa i wskrzesza człowieka.
Prawdziwa wiedza jest ta, która ma zastosowanie w całkowitym życiu -zewnętrznym i wewnętrznym. Przeobraża ona człowieka".
Forma - jest to tylko odzież wewnętrzna życia natury. Dziś stosunek pomiędzy naturą i człowiekiem stał się mechaniczny.
Lecz ponieważ obecnie jesteśmy na początku nowego okresu w historii ludzkości, człowiek bardziej będzie sięłączył z wewnętrznym życiem natury.
"Współczesna nauka jest przedmową Boskiej Nauki".
Wy jeszcze nie jesteście w naturze. Mówię alegorycznie. Natura jest jeszcze zamknięta w was. Krążycie tylko dokoła niej. Jest ona wielkim, lecz jeszcze zamkniętym światem.
To co jest istotne w świecie, co musicie znać, jest jeszcze dla was nieznane. Wszystko wiecie, lecz istotnego nie wiecie: mogę matematycznie wam dowieść, że nie znacie Istotnego.
Nie tylko wy, lecz i cały kulturalny świat nie zna Istotnego".
Przez głębsze badanie natury idziemy do żywej nauki.
Tak ją nazywa Mistrz.
Żywa natura bada formy natury, treść i sens.
Ziarno pszeniczne zasiane w ziemi, z początku puszcza korzenie, dąży do centrum ziemi. Gdy dosięgnie pewnego miejsca, zaczyna róść w górę do słońca.
Tak również i ludzkość bada formy natury. To właśnie jest korzeń ziarna pszenicznego. Rośnie on do centrum ziemi.
Jednak świadomość ludzka już się przygotowuje do głębszej nauki - żywej nauki. Jest to dążenie ziarna pszenicznego do światła, do słońca. To jest ta łodyga, która wypuszcza ziarno pszeniczne nad ziemią. Wpleciona dotychczas w materię dusza ludzka rosła do światła słonecznego.
Opracowanie żywej nauki jest wyrazem nowego okresu, w który wchodzi i świadomości w swoim rozwoju.
Nauka, która bada tylko formy, a nie przenika w treść i sens rzeczy nie daje nam bezpośredniego zetknięcia z życiem, które jest koło nas i nie rozszerza życia w nas.
To, czego można się dowiedzieć przy badaniu nowej formy natury, jest ograniczone.
Jest granica, której ta nauka nie może przekroczyć, gdyż zajmuje się tylko formami zewnętrznymi. I dlatego zatrzymuje się ona tam, gdzie zaczyna się życie.
Żywa nauka zaczyna się tam, gdzie zatrzymuje się nauka mechaniczna.
Jest ona żywa, ponieważ łączy ona nas z samym życiem i w ten sposób rozszerza w nas życie.
Nauka, która bada tylko formy, studiuje tylko okładkę książki. Żywa nauka bada treść książki, myśli w niej zawarte. Przez żywą naukę wchodzimy do wewnętrznego laboratorium natury.
Wiedza zdobyta jedynie przez badanie form natury, nie ma mocy przeobrażenia człowieka: głębsze siły duszy pozostają nietknięte. Czekają one jednak na swój rozwój.
Żywa nauka porusza je. Przez nią człowiek zaczyna żyć intensywnym życiem. A intensywne życie jest piękne.
Jeżeli człowiek nie zajmuje się żywą nauką, pozostanie jak ziarno pszenicy w spichlerzu. A jeżeli się nią zajmuje, będzie ziarnem pszenicy złożonym w ziemi.
Co jest piękniejsze? Dla niektórych może lepiej żyć w spichlerzu, lecz wtedy pozostaną jałowymi. A gdy są zasiane w ziemi, wydadzą obfity owoc.
Ten kto ma do czynienia z nauką żywą, musi też zbadać kształt natury.
W istocie wszystko, co jest wydobyte przy badaniu natury według kształtu, posłuży tylko jako surowy materiał dla żywej nauki. Żywa nauka ma wszechstronne zastosowanie. Zastosowanie tak w zewnętrznym, fizycznym życiu, jak i w wewnętrznym życiu duchowym.
Żywa nauka jest pozytywna. Daje ona metody, jak poradzić sobie z trudnościami, które spotykamy na swej drodze.
Istnieją dwa rodzaje zastosowania w świecie:
"Jest jedno trudne zastosowanie: gdy nie wiem, jak tego zastosowania dokonać. Wtedy męczysz się, robisz jedną próbę, drugą, trzecią itd. A znów jeśli wiesz, nie będziesz się męczył. I w jednym i w drugim wypadku uda ci się.
Tylko w pierwszym wypadku potrzeba będzie całego twego życia by otrzymać niewiele. Będziesz pukał do miliarda drzwi, a otworzą przed tobą ostatnie.
Jeżeli zaś idziesz drogą żywej nauki otworzą ci prędzej. Obie metody są potrzebne. Lecz jedna skraca drogę i nasze wysiłki".
Ma ona zastosowanie tak w najmniejszych na oko sferach życia materialnego, jak i w najwznioślejszych dziedzinach Ducha.
We wszystkich dziedzinach życia wskaże ona nam najprostszą metodę pracy. I metoda ta nie jest znaleziona przez przypadek, lecz wychodzi z głębokiej znajomości rzeczywistości.
Żywa nauka wskazuje nam metody zachowania zdrowia, jak ulepszyć nasz system nerwowy, jak wyrobić sobie charakter.
Wszystkie te rzeczy są możliwe przez żywą naukę, ponieważ bada ona naturę wszechstronnie. Trzeba wiedzieć, że jej metody są najdokładniejsze. Są one owocem doświadczenia i mogą być sprawdzone.
Żywa nauka może nam dać metody, jak mamy transformować nasze negatywne siły i stany.
"Podlej drzewo, a ono wyda owoc.
Orz pole i zasiej je, a ono ci coś da.
Tylko człowiek, który ma nieprzezwyciężone pragnienie wiedzy może dostać się do świątyni żywej nauki. Tylko, gdy przystąpimy do natury ze zrozumieniem, otwiera się ona. Inaczej nie będzie traciła ona czasu z tobą i pozwoli byś się zajmował formami zewnętrznymi".
Mistrz daje nam znajomość tej żywej nauki. Ta znajomość jest wyczerpująca. Wiedza, którą daje Mistrz, jest jak światło, oświetla wszystkie jego dziedziny. W tej wiedzy czuje się obecność świętą, która sięga głęboko do duszy, budzi w niej pietyzm i pragnienie spróbowania jej jak dobrego chleba. Ta wiedza nosi w sobie siłę i życie.
Ta wiedza przejawia zalety samej duszy. To jak łączy z Wielką Całością, wraca ją do Jedynego, Wiecznego Życia, z którego wyszła.
Ta wiedza odkrywa prawa żywej natury. Odkrywa reguły i metody Rozumnej natury, które możemy zastosować i wyciągnąć z nich coś realnego, przez co polepszymy swoją sytuację.
Ta wiedza daje sposób, jak człowiek może zachować swoje szczęście i zdrowie, jak rozwinąć dary swej duszy - siły swego ducha i jak wszystko wzniosłe i szlachetne w sobie.
"Nie ma człowieka, który by nie dążył do nauki, do wiedzy. Wiele sił kryje w sobie natura, lecz nie odkrywa ich ludziom, dopóki nie osiągną tego rozwoju, który ich oczekuje jako prawdziwych ludzi. Nadejdzie czas, gdy natura odkryje swe ukryte siły najmądrzejszym. Rozumna natura daje wyższą wiedzę tylko duszom wzniosłym".
Do studiowania Mądrości potrzebne jest przygotowanie.
"Ten, kto poszukuje Boskiej Wiedzy, musi mieć nieprzezwyciężone jej pragnienie". Dla studiowania Mądrości wymagane są warunki następujące:
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz