Gdy człowiek stosuje Miłość, jest on współpracownikiem Boga!
Miłość jest siłą modlitwy
"Czy twoja miłość do jednego człowieka jest Boska, poznaje się po tym: jeżeli zrodzi ona w tobie Miłość do wszystkich, jest ona Boska. Jeżeli kochasz jednego, serce twoje otwiera się dla wszystkich, do wszystkich jesteś dobrze usposobiony, we wszystkich widzisz dobro i piękno.
"Często ludzie zapytują, czy kochają oni bliźniego. Jeżeli się zadaje takie pytania, to jest tak, jakby się wątpiło o swojej miłości. Wątpicie wtedy o Miłości Bożej, gdyż Bóg żyje we wszystkich ludziach i przez nich przejawia swoją Miłość".
Z tych słów wynika, że wszyscy ludzie cię kochają, lecz że nie nadszedł jeszcze moment by to sobie uświadomili. Tę ideę Mistrz wyraża następującymi słowami: "By się przejawiła Miłość między ludźmi, trzeba koniecznie stworzyć sprzyjające momenty. A więc gdy mówicie, że nikogo nie kochacie, nie wiecie jeszcze, czy go już nie kochacie".
W przyszłości będzie Miłość wszystkich do wszystkich, tak jak to jest dziś w górze, w Boskim Świecie. Z tego wynika, że w każdym człowieku jest włożona od Boga Miłość do wszystkich ludzi i do wszystkich istot, lecz przejawi się ona w sprzyjającej chwili. W głębi swojej istoty człowiek kocha wszystkie istoty, lecz nie uświadamia on jeszcze tego sobie.
"Miłość jest potężną siłą, która przy przechodzeniu od jednego człowieka do drugiego, przechodzi pewną transformację".
Miłość przy przechodzeniu od jednego człowieka do drugiego, nabiera specjalnego odcienia, tak dzięki charakterowi natury ludzkiej, jak i dzięki stopniowi rozwoju danego człowieka. O ile człowiek się znajduje na najbardziej niskim stopniu rozwoju, tym więcej domieszki otrzymuje miłość i traci swoją pierwotną czystość i siłę.".
"Kochać was, to znaczy wejść w was". Jeżeli wy mnie kochacie, to znaczy wy wejdziecie do mnie. Te słowa Mistrza tłumaczą to, co On nazywa przelewaniem dusz.
"Ludzie współcześni nie mogą zrozumieć Miłości, ponieważ nie mogą wyzbyć się dawnych pojęć. Myślą oni, że jeżeli się kocha jednego człowieka, trzeba go nakarmić, ubrać, dać mu łóżko. Ktoś może powiedzieć, że przy miłości zaspokoisz potrzeby tego, kogo kochasz: Jeżeli ma pragnienie, dasz mu wody, jeżeli jest biedny, dasz mu warunki, jeżeli jest nieukiem, dasz mu wiedzę, jeżeli jest smutny, pocieszysz go. Lecz jeżeli on ma to wszystko, jeżeli nic z tego nie potrzebuje?
Jest to tylko zewnętrzna strona Miłości. Miłość daje coś więcej od tego, co możesz dać lub zrobić zewnętrznie dla człowieka. Miłość ma większą, inną, głębsza, wewnętrzną cechę. Przy Miłości jest wzajemna wymiana między duszami, przelewanie dusz".
"Gdy was kocham, gdziekolwiek byście byli na świecie, odczujecie moją Miłość, będę wam pomagał we wszystkim. Dla Miłości jest tylko jeden wyraz: jest ona wszechmocna".
Gdy kochasz jedną istotę, chociaż może być ona daleko, miłość twoja jej broni, podtrzymuje i chroni.
"Gdy ludzie się kochają, przesyłają nastroje i usposobienia jeden drugiemu, gdy między dwiema duszami istnieje pewne podobieństwo, przesyłają one sobie wzajemnie swoje myśli i uczucia. Co myśli i czuje jeden, będzie myślał i czuł drugi. Jeżeli jest jeden dobrze lub źle usposobiony i drugi będzie miał to samo usposobienie".
"Silny człowiek jest ten, który kocha, nie czekając aż go pokochają".
Przejaw swoją miłość, nie szukaj miłości ludzi.
"Łączność jest Boska, gdy człowiek posiada taką obszerną miłość, że gdy kocha, nie oczekuje, by mu coś dać w zamian. Jeżeli oczekuje, nie jest on żadnym źródłem. Jest on cysterną. Jeżeli wyciągniemy z tego człowieka kocioł wody, czeka, by wen wlano drugi kocioł. Jeżeli pragniesz czyjejś miłości, zawsze będziesz miał udrękę. Gdy ktoś ci powie, że ciebie kocha, powiedz mu: "Spełniasz wolę Bożą".
Nie pytaj innych: "Czy mnie kochasz?" Jeżeli pytasz, utracisz innych. A my jak kochamy, to jest nasza sprawa.
Jest przestępstwem wymagać od kogoś, by nie kochał innego oprócz nas".
"Kiedy człowiek jest zazdrosny? Kiedy chce zatrzymać rzeczy dla siebie. Gdy kogoś kochasz, zachowujesz go dla siebie, masz go dla siebie. To nie jest miłość. Prawdziwa miłość wnosi rozszerzenie do ludzkiej duszy. Jeżeli kochasz jakiegoś człowieka, pozostaw go wolnym.
Boska Miłość różni się tym, że pozostawia człowieka wolnym".
Kochacie jedną istotę, lecz chcecie Ją zabrać dla siebie. Tej Miłości towarzyszy strach i niepokój. Cierpi na nią ludzkość. Świat się poprawi, gdy zrozumiemy stosunek miłości. W niej nie powinno byćżadnej zazdrości. Obróćcie zazdrość w miłość. Przy zazdrości stawiasz tego, kogo kochasz niżej od siebie i mówisz: "Może on popełnić jakieś przestępstwo". Miłość wyklucza wszelkie zwątpienia. Gdy w miłości jest najmniejsze zwątpienie, coś brakuje. To są nowe pojęcia miłości. To, czego nam dzisiaj brakuje - Boskości - musi przyjść.
Zazdrość jest cechą królestwa zwierzęcego. Jeżeli człowiek wniesie zazdrość, będzie ona przeszkodą. Przy zazdrości myślisz, że mogą ci odebrać tego, kogo kochasz. A potem idzie podejrzenie i nienawiść. Tego, o którego jesteś zazdrosny, nienawidzisz, a gdy znienawidzisz, zniszczysz się. Nienawiść, niewiara niszczą. Z początku nie jest tak, lecz ostatecznym rezultatem jest zniszczenie. Zazdrość rodzi się, gdy się wpadnie w grzech.
Jeżeli człowiek nie rozwiąże tej kwestii, nie może mieć duchowych pojęć, Zrozumienia Miłości.
"Jeżeli kogoś kochasz: By we mnie nie weszło przeciwieństwo jeżeli kocha on drugiego, trzeciego i innych. Może on kochać kogo chce. To powinno być dla mnie przyjemne tak, jak gdyby mnie kochał. Jest to jedno z najtrudniejszych zadań. Gdy ten kogo kochasz, kocha innego, powiedz: "Cieszę się, że ten człowiek mnie kocha, ponieważ gdy kocha innego, kocha mnie i tak ja jestem w nim, a on jest we mnie. Cieszę się, że ten człowiek, którego kocham kocha, znaczy przejawia Wielki Mądry Początek!"
"Zazdrość objawia się w miłości, gdy ta ostatnia utraci ten kierunek, który Pierwotny Początek dał jej przedtem. Dopóki zazdrości człowiek, nie może odczuć ani miłości, ani nie może jej zastosować".
To prawo Mistrz tłumaczy słowami:
"Przy miłości nie należy wywieraćżadnego gwałtu wszelkiego rodzaju na tego, kogo kochasz".
"Miłość ludzka się zmienia. Duchowa przemienia się, nie zmieniając się. A Boska ani się przeistacza, ani zmienia. Tylko wzrasta. Gdy miłość człowieka zmienia się, wskazuje to, że nie ocenia on dobra, które dał mu Bóg. Człowiek miłości różni się tym, że nigdy nie rozczarowuje. Człowiek nigdy nie powinien tracić swej miłości.".
Pod względem stałości i zmienności Miłości Mistrz dzieli Ją na ludzką, duchową i Boską Miłość, o tych stanach mówi on:
"Przy miłości ludzkiej człowiek kocha kogoś, lecz jutro nie chce go widzieć. Przy miłości duchowej człowiek kogoś kocha, lecz gdy widzi w nim coś ujemnego, jakiś brak, czy zły objaw, zjawia się impuls dla oddalenia się od niego, ponieważ nie zasługuje on na jego Miłość. Znaczy miłość jego się zmienia, lecz natychmiast opanuje ten impuls i mówi z "Przy każdych warunkach będę go kochał, gdyż jakkolwiek by się przejawiał zewnętrznie, wewnętrznie jest zawsze dobry". Znaczy to, że jego Miłość się nie zmienia. Znaczy miłość jego w krytycznym momencie ma rozdwojenie, wahanie, które on opanowuje. A człowiek, który kocha Miłością Boską, jakiekolwiek by widział słabości i kalectwa w tym kogo kocha, Miłość jego nie doświadczy rozdwojeń i wahań".
"Miłość ludzka trwa jeden, dwa, trzy lata, a czasami i 20 lat, lecz koniec końców psuje się. Jeżeli ktoś cię kocha, kocha za coś. Nie kocha jeszcze twojej duszy. Albo serce twoje jest piękne, albo jesteś bogaty, albo masz wiedzę, albo możesz pracować. Jeżeli masz to, za co cię kocha, będzie cię kochał. Jeżeli to utracisz, miłość ta zniknie, taka jest teraz miłość na ziemi. Lecz prawdziwą Miłością jest kochanie twojej duszy. Zacznij kochać nowym sposobem twoich bliźnich, twoich przyjaciół, a potem wszystkich".
Jest jedna miłość cieni. Przynosi ona ograniczenie i cierpienie. W Miłości realnej nie ma smutków i cierpień. Ani nie ogranicza ona, ani się ogranicza.
"Dziś ludzie mówią o miłości, lecz nie znają jej języka. W Miłości realnej nie ma zerwania, nie ma śmierci. Jest sam wzrost i osiągnięcia. Miłość ludzka przedstawia zewnętrzne piękne ubranie, w które ubiera się serce i zamiast się cieszyć - smuci się, I człowiek wtedy znajduje się w przeciwieństwie.
Dwie osoby się kochają i ponieważ nie rozumieją miłości przechodzą do miłości cieni. By się pozbawili przeciwieństw muszą przejść do miłości realizmu".
Gdy dwie dusze się kochają, ograniczają tylko miłość do siebie. To nie jest zgodne z prawami natury. Człowiek musi podzielać swoje dobra z innymi. Boska Miłość daje, a ludzka bierze. Miłość fizyczna spala i niszczy, a Boska wskrzesza.
"Mówimy o miłości, o której apostoł Paweł mówi: "Częściowo wiemy, częściowo prorokujemy, lecz gdy przyjdzie doskonałe, to co jest częściowe, skończy się". Mówią, że ktoś się zabił z miłości, to nie jest prawda. Miłość ożywia, odmładza człowieka. To, co go zmusza do samobójstwa jest rezultatem nieodpornych uczuć.".
W realnej, Boskiej Miłości nie ma zdrady. Przy niej niemożliwe jest by ten, kto kocha, zdradził. Jeżeli się mówi o zdradzie, rozumie się miłość ludzką. Gdzie jest zdrada, tam nie może być mowy o miłości.
"Boska Miłość jest nieprzerwana. Prawdziwa Miłość jest nieprzerwanym procesem. Gdy pół dnia kochasz i pół dnia nienawidzisz, to nie jest miłość".
Miłość cieni czyli miłość ludzka jest tylko przedmową, początkiem Boskiej. Miłość cleni to są pierwsze kroki na wielkiej drodze Miłości. Miłość cieni powstaje z niezrozumienia Boskiej Miłości.
"W gruncie rzeczy nie ma duchowej i Boskiej miłości. Każda miłość jest Boska, tylko z powodu niedoskonałości istot, przez które przechodzi Miłość, osiąga ona domieszkę i dlatego nie może przejawić się w swojej czystości i pełności. Jakkolwiek pojmowali by ludzie miłość, jakkolwiek by ją dzielili, pozostaje ona niezmienna i niepodzielna. Miłość nie jest ani anielska, ani ludzka, ani zwierzęca.
Gdy mówimy o miłości przejawiamy ją po swojemu. Pod miłością ludzką rozumiemy swoisty ludzki przejaw miłości, którą ludzie jeszcze bardzo źle rozumieją".
"W Istocie, Miłość nigdy się nie zatraca! Gdy człowiek kogoś kocha, już jest Nieskończone! Będzie go kochał przez całą wieczność. Żadna siła ziemska nie jest w stanie zerwać tej łączności Miłości, ponieważ w niej jest Pierwotna Przyczyna".
Oto więc jak się tłumaczy, że większość ludzi traci swoją miłość i wskutek tego zjawiają się te tysiące udręczeń miłości. Rozpacz, pesymizm, utrata sensu życia. Jest jedna głęboka przyczyna. Gdy człowiek kogoś kocha, żyje w bardziej wzniosłej atmosferze i właśnie dlatego uświadamia ten prąd miłości, który przechodzi przez niego. Nie może się stać, by świadomość jego zaszła w gęściejsze, w bardziej materialne środowisko bo wtedy jego wzniosła świadomość nie może się przejawić przez niego. Zupełnie tak samo, jak gdyby był przedtem wodą, a potem wszedł głęboko pod wodę, wtedy nie może on już przejawić swojej miłości do tego, kogo kochał. Lecz głęboko w jego duszy ta Miłość istnieje, w głębi jej znów kocha on go, lecz nie jest w stanie tego sobie uświadomić. Lecz wystarczy by w swojej świadomości podniósł się wyżej, a znajdzie tę miłość. Wraca ona znów do niego. To jest dowód, że miłość, która raz odwiedziła człowieka, przychodzi znów okresowo do niego.
W istocie zaprzestania Miłości nie ma. Jest chwilowe uśpienie zwykłej ludzkiej świadomości miłości.
"Przede wszystkim musimy wskrzesić w sobie piękną pamięć dobra, a kiedy spotkamy człowieka zawsze sobie wytłumaczyć, dlaczego go kochamy. Jeżeli go kochamy, musimy przypomnieć sobie wszystkie okoliczności minionych żyć, które nas wiążą z tym pięknym uczuciem".
"Każda łączność zrobiona przez Boga jest wieczna. Na ziemi się tylko ona przejawia, lecz nie rodzi się teraz! To muszą wiedzieć wszyscy ludzie. Jeżeli ktoś kocha danego człowieka, miłość ta nie jest źródłem dziś. Włożona ona jest do duszy człowieka przez Boga, a dziś tylko się przejawia".
"Dusze, które kochają, nie rozłączają się ani na Niebia, ani na Ziemi".
Drugie prawo miłości głosi:
"Gdy kochasz jakąś istotę, w przeszłości oddała ci ona jakąś przysługę, a teraz czujesz do niej Miłość".
Miłość, która się przejawia dziś między dwoma duszami, jest rezultatem stosunków, które istniały w przeszłości. Gdy ktoś mówi, że miłość zjawiła się w nim teraz, nie mówi prawdy. Ta miłość przygotowywała się od tysięcy lat. Dlatego będziesz nań patrzył jak na uświęcony akt w życiu.
"Początek Miłości nie jest w tym życiu".
Jeżeli miłość idzie z przeszłości, wtedy zjawia się pytanie: "A w przeszłym przeradzaniu skąd przyszła ona?" "Z jeszcze dawniejszego odrodzenia się".
Jeżeli będziemy tak iść, to dokąd dojdziemy? Dojdziemy do Wielkiej Prawdy, że ta Miłość istniała przy tym stanie dusz, gdy były one w Absolucie, przed rozpoczęciem życia.
"Wszystkie dusze, które były w Absolucie przed rozpoczęciem życia kochały się. Między nimi wszystkimi była Miłość. Tylko, że miłość każdej duszy do wszystkich innych dusz była rozmaita, specyficzna i teraz tendencja jest i dążenie do odnowienia tych stosunków Miłości, które miały dusze jedna do drugiej gdy były w Absolucie, przed rozpoczęciem życia, i stopniowo te stosunki odnawiają się. Są to zawsze stosunki miłości, lecz rozmaite.
Jest to wzniosły obraz planu natury, który Mistrz otwiera przed nami. To rzuca szczególne światło na wielką przyszłość, która nadchodzi.
"Gdy kochasz duszę ludzką, Miłość twoja bezustannie rośnie i otwiera coraz to nowe w niej wartości. Jeżeli zwiększasz swoją miłość masz przyszłość. Jeżeli ją zmniejszasz, nie masz przyszłości.
Miłość człowieka musi być w stopniu wschodzącym, czyli każdego dnia musi on mieć przejrzenie nowe, nowe jej odkrycie. Miłość jest bezgranicznym światłem. Jeżeli w nią wejdziesz, będziesz szedł od sławy do sławy. Człowiek musi zwiększać swoją Miłość, nie mówiąc ludziom o niej".
Boska Miłość ma i następującą cechę wyróżniającą: Wzrasta ona wciąż. W niej jest wieczne rośniecie: jeżeli kochasz kogoś, ta miłość musi wzrastać.
"Miłość, która bezustannie się nie zwiększa, nie jest Boska. Zniknie ona".
Miłość jest bezgraniczna! Czas mija, a Boska Miłość coraz bardziej się wzmaga. Chociażby ogień naszej miłości był mały, jeżeli jest zapalony przez Boskiego, pewnego dnia zwiększy się on i zaświeci z daleka. Zwiększenie tego ognia nie jest mechanicznym, lecz organicznym procesem. Jeżeli się nie zwiększa ogień miłości, jest ona słaba.
"Jeżeli wasza miłość nie zwiększa się codziennie o jeden stopień, nie jesteście na właściwej drodze. Większość skarży się, że ich miłość ginie stopniowo. To co ginie, przestaje i zmniejsza się, nie jest miłością".
"Życie, Miłość, Mądrość i Prawda nie są jednokrotnym lecz wielokrotnym procesem. Dla każdego człowieka musi być w zaczątku aurory. Miłość nie ma żadnego zenitu, żadnego zachodu. Ma ona stały wschód, To samo się odnosi do Mądrości i Prawdy. W pięknym życiu jest ciągły świt Miłości, Mądrości i Prawdy".
Codziennie znajdujecie nowe, piękne cechy umysłu, serca i duszy tego, kogo kochacie, odkrywajcie w nim nowe zdolności, cnoty duchowe bogactwa, nowe wartości i w ten sposób wasza miłość będzie bezustannie wzrastała. W ten sposób dojdziecie do coraz większego wzajemnego poznania i łączności pomiędzy waszymi duszami, stanie się coraz bardziej, wzniosła.
"Osiągnięcie Miłości jest ciągłym procesem. Kto myśli, że jego miłość jest wystarczająca, ogranicza sam siebie".
Oto dlaczego, chociażby człowiek był bardzo zaawansowany w Miłości, ma ona jeszcze dużo stron, które są dla niego ukryte i objawiają się mu przez wieczność.
"Są rzeczy ukryte przed ludzkimi oczami. Są rzeczy ukryte nawet i przed Istotami doskonałymi. Wszyscy muszą się cieszyć z tego, co jest dla nich ukryte. Co jest ukryte? Ukryte - to jest Miłość!
Na każdą miłość, która dzisiaj się objawia, będziecie patrzeć jak na małe nasionko, które dopiero w przyszłości urośnie, wyda piękne kwiaty i owoce. Nasiona, które będą wsadzone przez obecne przejawy miłości, urosną i w dalszej przyszłości obejmą swoimi przejawami całą ludzkość. Małe płomyki, które zauważamy dziś, jutro się obrócą w potężne płomienie, które obejmą całą Ziemię.
Pewnego dnia cała ziemia zabłyśnie ogniem Miłości, który ją obejmie ze wszystkich stron!
"Miłość, która nie może przetrzymać grzechów ludzi, nie jest miłością".
Miłość człowieka będzie poddana doświadczeniu. Miłość doświadcza się przez cierpienie!
"Mądra natura dopuszcza, by od człowieka było wzięte wszystko, jak postąpiono z Hiobem, by doświadczyć, jak przejawi swoją miłość. Boska, realna Miłość przetrzymuje wszystkie doświadczenia, wszystkie warunki. Mogą na nas spaść wszystkie rozmaite choroby, doświadczenia, cierpienia. Przez nie doświadcza się waszą miłość. Jeżeli macie wiarę w miłość, łatwo rozwiążecie te. kwestie".
Pewien człowiek kochał jakąś kobietę: razu pewnego, gdy ją odwiedził, ujrzał na jej kolanach dużą kobrę, wtedy na zawsze opuścił jej dom. To opowiadanie jest symboliczne. Oto wyjaśnienie: człowiek kocha kogoś, przypisuje mu wszystkie rodzaje cnót i zdolności. Lecz gdy tylko Zobaczy na nim jakąś słabość, doświadcza wielkiego rozczarowania i jego miłość wystyga. Ta słabość jest to kobra, która go skusiła.
"Pierwsze, co jest wymagane od każdego człowieka, jest to położenie jako osnowy życia wielkiej siły miłości, by mógł przy największych doświadczeniach w życiu przetrzymać nie tracąc dobrego stanu ducha i duszy. Zachować miłość, gdy jesteś w dobrych warunkach, to każdy może, lecz zachować ją przy największych trudnościach, to jest sztuka".
"Kto zdobył miłość, musi jej strzec jak źrenicy oka. Jeżeli jej nadużyje, weźmie ona wszystkie swoje akcesoria i odejdzie. Chłopiec i dziewczyna, którzy nadużywają miłości, pozbawiają się jej. Jeżeli miłość ich opuści, pozostają samotni, obcy dla wszystkich w świecie.
Gdy się zjawi jakieś niezadowolenie, miłość ginie, wyklucza ona wszelkie niezadowolenia. Najmniejsze uczucie negatywne - nienawiść, zawiść, niewiara, zwątpienie - jest w stanie przerwać drogę miłości. Nie znosi ona żadnego wykorzystywania na drodze swojej".
Jeżeli naruszycie harmonię, miłość oddala się, idzie do swego świata.
"Długi czas będziecie płakali i wzdychali za nią, dopóki na nowa was nie odwiedzi".
Opatrznośćłączy tych, którzy się nienawidzą, by nienawiść przerodziła się w miłość. Przez wieki ten, który kogoś nienawidzi, kiedykolwiek by to było, pozna dobro w tym ostatnim i pokocha go.
"Nienawidzisz kogoś, twoja nienawiść jest korzeniem wyższej Miłości. Z tej twojej nienawiści utworzy się miłość".
"Jeżeli kochacie ludzi i oni was pokochają. Nie ma człowieka, który się nie poddaje miłości. Jeżeli pokochacie kogoś, żeby był najbardziej obojętny, w końcu zwróci na was uwagę".
Prawo miłości jest takie: Miłość rodzi Miłość.
Gdy kochasz jakiegoś człowieka związujesz się z jego duszą, z Boskim w nim i to się objawia. A Ono objawia się jako Miłość, ponieważ jego istotą jest Miłość.
"Jaki jest twój stosunek do ludzi, taki też będzie ich stosunek do ciebie".
Pewien Bułgar wysyła kilka milionów lewów do jednej z fabryk angielskich z zamówieniem na bawełnę. I oto po jakimś czasie przybywa cały statek z bawełną do przystani dla niego. Miłość, którą wysłałeś w świat to jest czek, który wysyłasz. A bawełna, która przychodzi na twoje imię, jest to miłość, która wysłana jest dla ciebie.
Jest prawo: kto kocha wszystkich ludzi, ten jest kochany. Dopóki człowiek nie kocha i ludzie go nie kochają. Co włożysz to otrzymasz. Jeżeli siejesz pszenicę, pszenicę otrzymasz. Jeżeli będziesz pobłażliwy dla innych, inni też w stosunku do ciebie będą pobłażliwi".
"Gdy kogoś kochacie, musi się on wam odpłacić wiarą, wierzyć w was. Gdy ktoś chce, byście kochali, powiedzcie mu: "Jeżeli chcesz mojej miłości, czy gotów jesteś wierzyć we mnie?". Jeżeli może wierzyć w was, będziecie go kochali. Wiara przedstawia przeciwny biegun miłości. Nie ma wypadku w życiu, gdy jakiś człowiek ma absolutną wiarę w was, a wy go nie kochacie.
Jeżeli pójdziecie do jakiegoś z waszych przyjaciół po przysługę, odda ci o tyle, o ile go kochacie i wierzycie w niego. Jest prawo: gdy kochasz kogoś, zawsze gotów jest on ci pomóc.
Czy zdaliście sobie sprawę, dlaczego wasi bliscy was kochają? Jeżeli w pewnym towarzystwie nie kocha was kilka osób, wskazuje to, że w was jest coś nieharmonijnego, z czym nie mogą oni dać sobie rady. Jeżeli nikt was nie przyjmuje w swoim domu, wszyscy was porzucą, wyciągają zły wniosek o was, to znaczy, że nie postąpiliście według Prawa Miłości. Uzbroiliście cały świat przeciwko sobie".
"Nie możesz myśleć o kimś, jeżeli i on nie myśli o tobie" Jest to prawo wzajemnych stosunków, prawo rezonansu, podobne jest mu prawo: "Jeżeli kochasz kogoś i on cię kocha".
Razu pewnego w prywatnej rozmowie Mistrza spytano: "Jak można zrozumieć to prawo, gdy widzimy na świecie, że miłość większości ludzi nie jest podzielona, nie jest wzajemna i to jest powodem wielu smutków i cierpień i nawet samobójstw.
"Jeżeli kochacie kogoś i on was kocha. Tylko musimy tu zrobić następującą uwagę: Jeżeli kochacie kogoś, on kocha was jeszcze nie w swojej duszy, ale w swojej wyższej świadomości. Lecz tej miłości on jeszcze nie uświadamia w sobie zwykłąświadomością. Jednak powiedziane jest: co się staje na górze, staje się i na dole. Oto, dlaczego po jakimś czasie jego miłość, która jest na górze w jego wyższej świadomości, zejdzie na dół i przejawi on ją na ziemi do ciebie. To jest kwestia tylko czasu". To prawo jest powszechne i odnosi się nie tylko do człowieka, lecz i do wszystkich istot.
"Nie ma istoty w świecie, która by nie poznała, że ją kochasz. Zróbcie doświadczenie ze zwierzętami i roślinami, a sprawdzicie to prawo. Robiłem doświadczenie z niektórymi złymi psami. Wybiorę jakiegoś psa, pokocham go. Przechodzę po raz drugi obok niego. Gdy przechodzę, wychodzi on, przyjdzie, poznaje mnie, nie szczeka. Mówi on: "Znam ciebie". Gdy pokocham inne psy i te milkną".
Raz jedna z kobiet powiedziała tak do Mistrza: "Kocham mego męża, lecz on mnie nie kocha". Mistrz jej powiedział: "Więc musisz podwoić swoją miłość do niego, a pokocha cię on. Odpowiedziała: "A jeżeli podwoję swoją miłość, a on mnie nie pokocha?" Mistrz odpowiedział jej: "Wtedy pomnóż w czwórnasób swoją miłość, a na pewno cię on pokocha".
Mistrz podaje inny analogiczny przypadek, przy którym uwydatnia się inna strona tego prawa. Daje on następujący przykłada jakaś kobieta kocha swego męża, a mąż ani jej nie rozumie, ani nie odpowiada na jej miłość. Coś podobnego może również stać się z mężem. Może on kochać swojążonę, a ona może nie odpowiadać na jego miłość. Dlaczego? Dlatego, że on nie kocha Boga.
"Ukochajcie najpierw Boga, a potem ludzi. Gdy to zrobicie, wasi bliscy będą was kochali".
"Ten kogo kochasz nie może czuć i przyjąć twojej miłości, jeżeli nie ma do tego koniecznych warunków. Wyobraźcie sobie, że głowa i nogi tego, kogo kochasz sąściśnięte prasą. Jak będziesz temu człowiekowi mówił o miłości? Jak on ciebie zrozumie? Jak będzie mógł cię słuchać? By cię słuchał i rozumiał musisz wyswobodzić jego nogi i głowę".
W związku z powyższym Mistrz wskazuje na inną stronę tego prawa przez następujący przykład, który podaje: Jak woda nie zatrzymuje się w rozbitym kubku, tak i miłość nie zatrzyma się w przebitym sercu. Jeżeli miłość wejdzie w przebite serce, zginie ona na wierzchu. Miłość szuka mocnych serc. Gdy się ktoś skarży, że nie jest kochany, wskazuje to, że wlewa on swoją miłość w pęknięte serce, w skutek czego wycieka ona natychmiast. Ponieważ ten człowiek, którego kochasz nie jest gotów, to twoja miłość znajdzie oddźwięk później i wolniej!
"Miłość przejawia się w braniu i dawaniu. Kto kocha, przeważnie daje, a ten kogo kochają, przeważnie bierze".
Bilskim powyższego prawa jest i prawo czynnego i biernego stanu miłości. Prawo to głosi: Przy miłości między dwoma osobami jedna jest czynna, a druga - bierna. Obie nie mogą być jednocześnie czynnymi. Ten, który wysyła miłość, ten ma miłość. A kto ją przyjmuje i ocenia, jest on biernym biegunem miłości, ma on przywiązanie. W kwestii miłości i przywiązania Mistrz mówi:
"Słowa miłość używam w sensie energii, która wychodzi z Centrum Wszechświata i idzie na krańce, a słowa przywiązanie używam w sensie energii, która wychodzi od krańców i idzie do Centrum życia".
Miłość jest procesem twórczym, a przywiązanie jest procesem, który buduje. Większość mówi o miłości i przywiązaniu, lecz mieszają je.
Miłość idzie z góry na dół, a przywiązanie z dołu do góry. Miłość przedstawia krew arterialną, przywiązanie krew z żył.
Oceniaj miłość każdego człowieka, gdyż to jest miłość Wielkiego Mądrego Początku. Nie uchylaj najmniejszego strumyczka, który idzie do twego ogródka.
W kwestii miłości i przywiązania Mistrz daje następujące, dodatkowe wyjaśnienie: Kto miłuje, jest biegunem czynnym. Kto lubi - biernym. Lecz bieguny te nie pozostają zawsze w tym samym położeniu. Jeżeli przez pewien czas kocha, człowiek staje się biernym. Ma on już pragnienie być kochanym. Oto dlaczego, kto kocha, po jakimś czasie staje się biernym, a kto jest kochanym z biernego staje się czynnym i zaczyna kochać. Tak, że po jakimś czasie ten, który daje miłość, zaczyna ją przyjmować, a kto ją przyjmuje, zaczyna ją dawać.
Dodatnie siły dają, a ujemne biorą. Kto się nauczył prawidłowo brać, będzie i mógł prawidłowo dawać. Gdy się kochają dwie osoby, między nimi musi być prawidłowa wymiana: jeden będzie dawał, a drugi będzie brał. By przejawili prawidłowo miłość, muszą się zmieniać w braniu i dawaniu. Boska Miłość rozumie zmianę biegunów.
"Kto kocha, ten będzie postawiony na ognisku, by się palił. Ci których kocha ogrzeją się i zaświecą. Potem oni wejdą w ognisko, a pierwszy kochający będzie się grzał. Nie rozumiejąc tego Prawa, ludzie oczekują tylko, że będą kochani. Coś takiego nie istnieje. Będziesz kochał i będą cię kochali. W życiu jest zmiana".
Ta nieustanna zmiana biegunów jest prawem we wszystkich dziedzinach natury. Ważne ono jest i dla Miłości. Miłość rodzi Miłość, lecz kto pierwszy pokocha jest silniejszy.
"Kto kocha, jest silniejszy od tego, kogo kochają".
"Człowiek musi pracować jednocześnie z Miłością i Mądrością, by się wyzwolić od niewoli wewnętrznej, w której się znajdzie. Jest to wielkie zadanie życia".
Dziś wszyscy ludzie żyją w epoce wyjątkowej, która się odznacza przebudowaniem ludzkiej duszy. Przyszłość jest w rękach nowego człowieka. Obecne Objawienie Boga, będzie braterstwem wszystkich ludzi.
"Nasze życie współczesne sięga innej kultury, wyższej niż dzisiejsza. Zetknęliśmy się z nią. I ta wyższa kultura działa już na nasząświadomość. Pierwsze, co wskazuje, że jesteśmy pod wpływem tej wyższej kultury jest zwiększenie cierpienia. Wskazuje to, że staje się rdzenna przebudowa życia".
Mądrość przedstawia głęboką znajomość praw w żywej naturze. Zawiera ona i metody do zastosowania Miłości w życiu.
"Miłość nie może być bez Mądrości. I Mądrość bez Miłości nie może być. Są one związane nierozdzielnie.
Miłość bez Mądrości nic nie znaczy. I Mądrość bez Miłości również. Rozum jest harmonijnym zestawieniem Miłości z Mądrością. Niektórzy powiedzą, że człowiek potrzebuje Miłości, a nie wiedzy. Niektórzy filozofowie powiedzą, że kobiecie potrzebna jest miłość, a mężczyźnie wiedza. Są to twierdzenia, które nie mogą polepszyćżycia ludzkiego. Człowiek potrzebuje wiedzy i Miłości".
Widzimy następstwa, gdy używana jest wiedza i mądrość bez rozwoju Miłości. Dziś naukowe odkrycia są wykorzystywane dla utworzenia narzędzi zniszczenia, dla wyniszczenia podczas wojny.
"Każdy kto zdobędzie mądrość użyje jej do złego, popełnia cudzołóstwo. Wiedza, Mądrość przez Miłość będzie wykorzystywana w dodatnim, a nie w ujemnym kierunku.
"Powodem starć między ludźmi jest wewnętrzna ciemność, która istnieje w ich umysłach. Tylko Miłość i światło, które niesie nowa kultura, mogą rozjaśnić rzeczy.
Gdy wchodzą one do społeczeństwa, uczą ludzi jak żyć po bratersku".
Przypowieści o Mądrości
Czym jest Mądrość? Oto weź tę księgę z formułami i studiuj. Oto spójrz na jezioro, na tę rzekę, na to morze! W trzech słowach można odpowiedzieć na to pytanie: Obserwuj! Badaj! Ucz się!
Każdy stary pogląd jest korzeniem lub kwiatem całego drzewa i jest dokładnie na swoim miejscu. Bez niego drzewo nie może żyć. Jednak jedno jest ważne:
Drzewo nie może żyć tylko tym korzonkiem, ani tym listkiem, ani tym kwiatkiem. Nowe korzonki, nowe listki są potrzebne temu drzewu, by dalej ciągnęło nowe życie. Są to nowe poglądy na życie. Pomiędzy jednymi i drugimi nie ma żadnego przeciwieństwa. Każda rzecz jest cenna w swoim czasie i miejscu. Dziękujcie Bogu za stare poglądy. Dziękujcie Bogu i za swoje nowe poglądy.
Nie wnoś ignorancji do wiedzy.
Nie wątp o swojej wierze.
Nie uprawiaj niewoli w wolności.
W Boskiej szkole niezdolni uczniowie zajmują pierwsze miejsce, a zdolni, utalentowani zajmują miejsce ostatnie. Chrystus powiedział: "Pierwsi będą ostatni, a ostatni pierwszymi".
Prawdziwa wiedza zawiera się tylko w tym, co człowiek może w danej chwili zrobić i zastosować. Każda wiedza jest korzystna i dająca się zastosować dla nas tylko wtedy, gdy przechodzi ona przez trzy światy -- fizyczny, duchowy i Boski.
Tak więc wszystko się zawiera w zastosowaniu rzeczy.
Kto stosuje? Pilny, zdolny uczeń stosuje. Pilny uczeń uczy się mało, stosuje dużo. Pilny uczeń jest ten, który uczy się od Miłości do wiedzy.
Zewnętrzny świat jest zbiorem symboli, przez który należy studiowaćświat wewnętrzny. Zewnętrzne procesy mają inne pochodzenie niż wewnętrzne.
Gdy człowiek zerwie gruszkę, przede wszystkim musi ją obejrzeć, nacieszyć się nią, podziękować za nią Bogu, a następnie zjeść.
Raz żyjesz na ziemi, potrzebujesz powietrza, wody, światła, wiatru, wszystkich roślin, zwierząt, ludzi. Dziękujcie Bogu za wszystko, co wam dał.
Siła i wzniosłość człowieka tkwi w zastosowaniu Boskiego prawa. Według Boskiego prawa człowiek musi postępować w stosunku do innych ludzi tak, jak postępuje w stosunku do siebie. Najdoskonalszy postępek jest ten, gdy człowiek postępuje z innymi ludźmi tak, jak Bóg postępuje z nimi tj. jak mądra matka bardzo kochająca swoje dzieci. Bóg ich ma w swoim umyśle.
W umyśle Boskim każdy człowiek zajmuje określone miejsce. Nie ma czegoś większego dla człowieka niżświadomość, że zajmuje w umyśle Boga poczesne miejsce. Jeżeli to sobie uświadamia, gdy się z prośbą zwróci do Boga, modlitwa jego będzie wysłuchana.
Jesteś małym nasionkiem, które Bóg sadzi w ziemię. Po jakimś czasie sam zobaczysz, co z ciebie wyjdzie. Trzymajcie się małych dzieci, małych głębokich, skrytych myśli i uczuć w was. Małych dóbr, które się rodzą w waszej duszy. Trzymajcie się ich i nie pogardzajcie nimi, jeżeli chcecie mieć błogosławieństwo Boskie. Bóg was pobłogosławi nie za to, co ludzie o was pomyślą, lecz za wasze myśli, uczucia i postępowanie. Bóg was pobłogosławi za te małe, głęboko ukryte, zatajone w waszej duszy myśli, uczucia, postępowanie, których nikt nie zna i nie podejrzewa. Bóg was pobłogosławi za małe, utajone, nieprzejawione w was nasionka. Za przejawione rzeczy już otrzymaliście swoją zapłatę.
W rezultacie nie dzieje się wszystko tak, jak człowiek oczekuje, jak pragnie, lecz właśnie tak, jak chce Bóg.
Chcesz wykonać jakąś pracę. Zbierz się w sobie i zobacz najpierw czy Bóg się zgadza, byś ją dokonał. Człowiek może rozgraniczyć, kiedy Bóg czegoś pragnie i kiedy nie pragnie.
Gdy masz rozdwojenie w sobie, powiedz: "Ta praca jest ludzka, wy rzeknę się jej".
Kto się stał uczniem, musi znaleźć drogę, by iść naprzód, by rość. W procesie rośnięcia człowiek się styka ze światłem i ciepłem. Światło przedstawia wiedza, Mądrość. Ciepło przedstawia życie, Miłość. Gdy odczujecie światło, wiedzcie, że Boża Mądrość i wiedza zaczęły działać. Jak tylko odczujecie ciepło, wiedzcie, że Miłość Boża zaczęła działać.
Ojciec wasz wysyła wam świeży, ciepły chleb, upieczony z czystej pszenicy, lecz wy ponieważ nie rozumiecie jego wartości, zostawiacie ten chleb i rzucacie się na twardy, spleśniały chleb, gryząc go godzinami, aż się najecie. Pod tym względem grzech jest niczym innym, jak spleśniałym chlebem, który jecie.
Dobro przedstawia świeży, ciepły chleb.
Człowiek musi sadzić czyste, wzniosłe myśli i uczucia w swym umyśle i sercu.
Ignorant męczy się. Uczeń trudzi się. Dobry, wtajemniczony pracuje.
Bóg jest w najmniejszym dobrze, które może wam pomóc w danym wypadku wyjść z wielkiej opresji.
Gdzie jest Bóg? W najmniejszym dobrze w was.
Posiadasz serce. Do niego Bóg dał ci klucz, byś je sam otworzył i zamykał. Tylko jednemu możesz powierzyć klucz od twego serca, a mianowicie najmniejszemu dobru, Bogu w sobie. Tylko Bóg ma prawo posiadać klucze od ludzkich serc.
Nie pytajcie, dlaczego Bóg stworzyłświat w ten sposób. Uczcie się, pracujcie. Dla was jest, znaleźć najmniejsze dobro. Gdy wpadniecie w trudną sytuację, poszukajcie najmniejszego dobra - Boga w sobie. Poszukaj najmniejszego dobra w sobie i zapragnij, by ci pomogło.
Najważniejszą kwestią w życiu jest kwestia najmniejszego dobra. Najmniejsze dobro jest to, co w każdej danej chwili może wam pomóc.
Kochacie danego człowieka za to, co wam daje. Kochacie Boga za życie, za dobro, które wam daje codziennie, by ludzie was kochali, koniecznie musicie im coś dać z siebie. Patrzcie, co robi źródło i postępujcie jak ono.
Kto ma życzenie służyć ludziom, ten ma najmniejsze dobro w sobie, które może mu pomóc Najmniejszym dobrem jest to, co człowiek może codziennie zastosować w życiu.
Gdzie nie ma prawa, tam jest wolność. Gdzie jest wolność, tam się przejawia najmniejsze dobro, z którym człowiek może otworzyć swój umysł i serce. Myślcie, jak Bóg. Czyńcie to, czego On pragnie, a zrealizujecie tęsknotę swej duszy.
Ktoś mówi: "Nie jestem dobrym człowiekiem", to znaczy, że nie jesteś na tym miejscu, na którym postawił cię Bóg. "Co więc muszę robić?" Znajdź swoje miejsce, na którym postawił cię Bóg.
Zasadźcie pole, które dał wam Bóg - wasze serce, wasz umysł i liczcie na nie. W tym polu jest Boskość. Opracowujcie je i pokładajcie w nim nadzieję. Jest ono najmniejszym dobrem, włożonym w duszę każdego człowieka.
Wszystko co na początku jest słabe, w końcu staje się silne. Wszystko co na początku jest silne, w końcu staje się słabe. Wiedz, że drogi wschodzącego słońca i drogi słońca zachodzącego się różnią. Drogi młodego i starego, dobrego i złego, kochającego i nienawidzącego, mądrego i głupiego, kochającego i gwałciciela również różnią się.
Każda forma Ducha jest zapisaną kartą wielkiej księgi życia. Błogosławiony jest ten, kto może odczytać tę kartę. Są dwie ważne księgi: Księga życia i księga śmierci. Karty księgi życia ani się starzeją, ani schną, ani się odrywają, ani gubią. Są one zawsze mocne, soczyste, jak soczyste owoce.
Karty księgi śmierci są suche i rozrzucone po całej ziemi. Nie płacz nad jej rozrzuconymi kartami.
Błogosławiony jest dum, który jest czyszczony z wyschniętych liści śmierci.
Umysł, w którym zamieszkują jasne myśli, serce, nawiedzany przez jasne uczucia i wolę, wyrazicielkę szlachetnych postępków są wiecznymi bodźcami Ducha dobra. Nieustannie idźcie tą drogą.
Kto jest rozumnym człowiekiem?
Rozumny jest ten, kto może płacz zamienić w radość.
Rozumny jest ten, kto może zmienić smutek w pociechę.
Rozumny jest ten, kto może zmienić rozpacz w nadzieję.
Rozumny jest ten, kto może zmienić nienawiść w miłość.
Rozumny jest ten, kto może zmienić niesprawiedliwość w sprawiedliwość.
Rozumny jest ten, kto może zmienić niewolę w wolność.
Rozumny jest ten, kto może zmienićśmierć w życie.
Rozumny jest ten, kto w największych ciemnościach może znaleźć drogę do Boga.
Rozumny człowiek zaczyna od trudności w życiu. Trudności przedstawiają najlepsze warunki dla ukształtowania charakteru ludzkiego. Trudności nie są czymś przypadkowym. Są one stworzone umyślnie przez wzniosłe i Rozumne Istoty, jak uczeni ludzie zadają trudne zadania uczniom w szkole.
Pozostawcie na boku niezadowolenie, zwróćcie się do Boga i podziękujcie mu za życie, za dobra, które wam dał. Zostawcie waszą niesłuszną filozofię. Starajcie się dobrze służyć Bogu. Zadowolenie wymagane jest od ludzi.
Mówię: Jeżeli człowiek poszukuje Boga wszędzie, w naturze, dla niego i niedźwiedź nie będzie straszny. Bo jest nowa filozofia życia, według której człowiek może znaleźć prawdziwą drogę i Boga tylko w czasie trudności.
Człowiek kocha się tylko za piękno, które ma w sobie. Jednocześnie on musi kochać ludzi za piękno w nich. Kochać człowieka tzn. odkryć w nim cnotę, mówiąc językiem religijnym, widzieć w nim Boga. Gdy widzisz w nim Boga, znaczy poznajesz rzeczy, czyli widzisz jasno, nie błądząc. Gdy widzisz słonce, natychmiast je poznajesz.
Sens życia jest poznać Boga w sobie. Znaczy że Bóg jest substancją do której każdy dąży.
Wszystko na świecie Jest objawieniem Boga w różnych formach. Jak odczuwacie światło swego umysłu i ciepło swego serca, tak musicie odczuć obecność Boga w sobie. Zapamiętajcie następujące zdanie: "Nie zamykaj okna twego serca, gdy twój przyjaciel się uśmiecha".
Szukaj pochodzenia wszystkich rzeczy, byś znalazł Boga w swej duszy. Nazywa się On Silnym wśród silnych i Silnym wśród słabych. Nieśmiertelny wśród Nieśmiertelnych i śmiertelny wśród śmiertelnych.
Kochający wśród kochających i kochający wśród niekochających. Wnika On we wszystko. Gdzie On tam jest życie, tam jest wiedza, tam jest wolność. Jest On wielkim bezpieczeństwem we wszystkim.
Nie ma czegoś wyższego dla człowieka, niż dążenie osiągnięcia najwyższego szczytu. Dla tego, kto jest na polu, nie ma żadnego niebezpieczeństwa. Dla tego, kto wchodzi na wysokie górskie szczyty i nie wie jak wejść, istnieje niebezpieczeństwo, że spadnie, że sobie połamie nogi.
Droga chleba i droga wody są to dwie drogi, którymi chodzą wszystkie żywe istoty na ziemi. Pierwsza droga nazywa się - głód, druga nazywa się - pragnienie.
Chleb odwiedza tylko głodnych, a woda odwiedza tylko spragnionych. Co przedstawia chleb? Chleb jest to słowo Boże. Wejście chleba do ust jest to jak przyjęcie Boskiej nauki do duszy. Bez chleba i wody życie nie jest dostępne dla żywych istot.
Żyje tylko ten, przy którym są obecne chleb i woda. Rośnie i rozwija się ten tylko, przy którym są obecne chleb i woda.
Chrystus powiedział: "Jestem żywym Chlebem, zeszłym z Nieba i żywą Wodą, która wypływa z serc ludzkich".
Dobre myśli i dobre uczucia są wodążycia - żywą wodą.
Dobre uczynki są chlebem życia - żywym chlebem.
Rosa, która spada w nocy i deszcz, który pada w dzień przynoszą Boskie dobra - dobra życia.
Każda dobra myśl, każde dobre uczucie i życzenie są rosą, która spada w nocy. Każdy dobry uczynek jest deszczem, który pada w dzień. Jeżeli przyjmujesz rosę i deszcz będziesz radosny i wesoły, jak małe trawki. Dobre myśli, dobre uczucia i życzenia są promieniami światła, które daje pożywienie życiu. Dobre uczynki są promieniami, kwiatami światła, które przynoszą chleb duszy, by poznała Tego, kto ją zrodził.
Dobro jest siłą, za pomocą której człowiek może cos osiągnąć. Dobro jest prawdziwym bogactwem, którym człowiek może rozporządzać.
Mądrość jest prawdziwym bogactwem umysłu, którym człowiek może rozporządzać. Każde bogactwo, które posiadacie, musi być zastosowane w swoim czasie. Jeżeli w danym wypadku nie możesz rozporządzać Dobrem, Mądrością, Miłością, którą posiadasz, nie są one żadnym dobrem, żadną Mądrością, żadną Miłością. Od człowieka wymagana jest nauka, by zastosował w swoim czasie dane mu bogactwa. Musicie wiedzieć, że żyjecie w rozumnym świecie, między rozumnymi istotami, które pomagają o tyle, o ile jesteście gotowi się uczyć. Te Postępowe Istoty zatrzymają się tylko na chwilę przy was, powiedzą wam jedno słowo i odejdą. Powiedzą tylko: "wstań i idź" i odejdą. Jeżeli ich posłuchacie, zobaczycie, że w ich słowach jest siła i moc.
Dlaczego człowiek idzie do źródła? By się napić wody czystej i zaspokoić swoje pragnienie. Jeżeli się napijesz tej wody, dziękuj Bogu, żeś ją znalazł.
Poznać Boga znaczy odczuć Jego Miłość.
Jeżeli odczujesz Boską Miłość, spłynie w ciebie życie.
Jeżeli życie spłynie - znajdziesz i Drogę.
Jeżeli znajdziesz drogę, dobierzesz się do Prawdy, wreszcie gdy zdobędziesz Prawdę wejdziesz w prawdziwe życie.
Poznać Boga, to znaczy odczuć Jego Miłość. Odczucie Boskiej Miłości, tzn. przyjście życia. Życie to znów znaczy rośniecie. Rośniecie znaczy droga. Gdzie jest droga, tam jest ruch.
Jeżeli się grzejecie przy świetle nie przyjmując je w siebie, nie da ono wam korzyści. Jednak przy każdym wschodzie słońca, gdy myślicie o Bogu, chcecie Go znaleźć, poznać Go bardziej, niż znaliście Go wczoraj, wschód ten dla was nabierze sensu. Nie wystarczy by człowiek widział rzeczy, musi je jeszcze rozumieć. W ten sposób człowiek musi nie tylko odczuwaćświatło, lecz i rozumieć je.
Za światłem jest skryty Bóg. Bez światła nie możemy widzieć Boga.
Słowo "światło" oznacza wiedzę.
Słowo "jasność" oznacza objawionego Boga.
Bóg objawia się w tym, że człowiek wie, co może zrobić, co może przejawić. Bóg jest substancją rzeczy.
Drogą Sprawiedliwego jest droga świtu.
Drogążycia jest droga, na której panuje Dobro.
Drogążycia jest droga, na której panuje Miłość.
Drogążycia jest drogą, na które panuje Sprawiedliwość.
Drogążycia jest droga, na której panuje Prawda.
Drogążycia jest droga, na której panuje Mądrość.
Gdy gubisz swą drogę i chcesz ją znaleźć, przypomnij sobie Dobro, Miłość, Sprawiedliwość, Prawdę, Mądrość.
Gdy przypomnisz sobie dobro jesteś przy drzwiach tej drogi.
Gdy przypomnisz sobie o Miłości, jesteś na samej drodze.
Gdy przypomnisz sobie o sprawiedliwości, idziesz już tą drogą z nabożeństwem, by ją przemierzyć.
Gdy przypomnisz sobie o Prawdzie, jesteś wolny na tej drodze.
Gdy przypomnisz sobie o Mądrości, będziesz miał wiedzę, którą zawiera w sobie droga.
Prawdziwą wiedzą jest to, co może być ozdobą, pomocą, światłem człowieka. Wszystko inne jest brzemieniem. Wiedza jest największym dobrem, którą Bóg może dać człowiekowi. Człowiek musi jednakowo oceniać i wielkie i małe myśli, uczucia i uczynki. Przy wielkiej wiedzy Mędrzec jednakowo i wielkie i małe rzeczy ocenia. Bóg jednakowo ceni i słonce i człowieka.
Młodość jest szatążycia.
Światło jest szatą wiedzy.
Wolność jest szatą zdrowia.
Przyjaźń się z tym co się nie starzeje - z Miłością.
Przyjaźń się z tym, co nie ciemnieje - z Mądrością.
Przyjaźń się z tym, co nie ogranicza - z Prawdą.
Początkiem wszystkich rzeczy jest Duch.
Początkiem Ducha jest Miłość.
Zenitem Ducha jest Mądrość.
Końcem wszystkich rzeczy jest Prawda, która przynosi wolność.
Myślcie o źródłach życia, wiedzy i wolności.
To, co się nie starzeje jest szatą Miłości.
To, co się nie zmienia, jest szatą Mądrości.
To, co się nie gubi, jest szatą Prawdy.
To, co zaspokaja duszę, jest Miłość.
To, co zaspokaja Ducha, jest Mądrość.
To, co nadaje sens wszystkiemu jest Prawda.
Uważaj na pierwszy dzień, dzień twego Ducha - dzień, w którym objawiło sięświatło.
Uważaj na drugi dzień, dzień twojej duszy - dzień, w którym Miłość się objawiła.
Uważaj na trzeci dzień, dzień twego umysłu - dzień, w którym wiedza się objawiła.
Uważaj na czwarty dzień, dzień twego serca - dzień, w którym świadome życie się objawiło.
Uważaj na piąty dzień, dzień twojej woli - dzień twoich sił, które przyszły, by ci pomóc.
Uważaj na szósty dzień, dzień Wiecznego Słowa, które cię opromieniło i uczyniło panem twego losu.
Uważaj na siódmy dzień, dzień Boga - Wiecznego Początku wszystkiego, dzień twego odpoczynku, gdy służysz wszystkim cnotom.
Pamiętaj, że urodziłeś się, byś był rozumnym.
Pamiętaj, kto idzie drogą Prawdy, ten jest zawsze wolnym.
Kto idzie drogą dobra, ten jest zawsze dobry.
Kto idzie drogą Mądrości - ten jest zawsze rozumny.
Zachowaj niesplamionąświętąłączność z tym, Kto cię zrodził. Tylko wtedy znajdziesz to, za czym tęsknisz: siłę, dobroć i rozum.
[1] Wiele wyrażeń, których się używa, gdy mówi się o Miłości, nie jest zupełnie prawidłowych, lecz posługujemy się nimi z powodu braku odpowiednich wyrażeń językowych. Np. wyrażenie: "przyjmowanie przez człowieka Miłości? Przy tym wyrażeniu można zrozumieć, że Miłość jest czymś obcym dla człowieka i że przyjmuje on ją z zewnątrz. Gdy w istocie Miłość jest wewnątrz człowieka, tworzy głębię jego natury i musi się przejawić. Tak więc gdy się używa słowa "przyjmowanie" w tej książce należy je rozumieć w ten umówiony sposób. To samo odnosi się do innych podobnych wyrażeń, np. "przyjmowanie Miłości", wchodzenie w świat Miłości", idzie fala Miłości" i inne.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz