Prawo Biegunowości
"Gdy miłość między dwoma osobami jest czynna w obojgu, stają się one pozytywne i odpychają się".
Jeżeli to są mężczyzna i kobieta, to w takim wypadku pozostają oni bezdzietni. Jest to prawo fizyczne świata. Gdy mężczyzna i kobieta stają się ujemni, rodzą się im dzieci, lecz nie mogą długo żyć. Z tego wynika, że w miłości między dwoma osobami jedno musi być dodatnie, a drugie ujemne: jedno musi tworzyć, a drugie budować. Jeżeli oboje tworzą, nie mogą rodzić. To prawo stosuje się i do społeczeństw i do państw.
Co zaniesiesz człowiekowi, gdy jesteś biedny i w rozdwojeniu?
Oto dlaczego człowiek musi iść do Miłości, by mieć co rozdawać.
"Dlaczego dziś nie przyjmuję gości? Dlatego, że nic dziś nie zarobiłem i nie mogę nic dać. Jakimkolwiek wahaniom, wątpliwościom, przeciwieństwom się poddawał uczeń, jeżeli jednak postanowił odwiedzić jakiegoś swego bliźniego, koniecznie musi się zupełnie oczyścić. Gdy wejdzie do pokoju bliźniego swego, twarz jego musi być jasna i musi go pozdrowić według prawa Miłości".
Jeżeli chcecie, by jakiś człowiek was kochał, między nim, a wami musi być różnica, która musi być harmonijna, jak między tonami w muzyce. W tym prawidłowym zestawieniu, w tej właśnie różnicy tkwi harmonia, którą się zachwycamy".
"Wyższa idealna Miłość przejawia się w stosunku do wszystkich ludzi tak, że nie podejrzewają oni źródła, skąd ona wychodzi. Nikt nie ma racji pytać swego przyjaciela lub kogo innego czy go kocha. Gdy zada takie pytanie swemu przyjacielowi, miłość uniknie między nimi. Gdy kogoś kochacie i on was kocha. Nie potrzebujecie go pytać".
"Ten, kto kocha, nie lubi mówić o swojej miłości. Gdy o niej mówi, to nie jest miłość, kochajcie, by wiedziano, że kochacie. Nie wyjawiajcie swojej miłości. Umieć kochać, by ludzie nie podejrzewali, to jest cała sztuka. O miłości, którą czujesz, nie mów nikomu, Niech ona pozostanie nieznana. Ponieważ gdy powiesz komuś, że kochasz, to wszystko jedno jak byś mu chciał powiedzieć: Tak, ja cię kocham i ty musisz mnie kochać".
W ten sposób wywierasz na niego nacisk. Wymagać od innych by was kochać to jest gwałt. Miłość nie znosi żadnego przymusu. W niej człowiek jest absolutnie wolny. Miłość, z której się spowiadamy wobec innych ludzi, nie jest realna.
"Miłość jest najdelikatniejszym kwiatem, który musi się rozwinąć z dala od spojrzeń ludzkich. O twojej miłości nikt nie powinien wiedzieć. Jeżeli się mówi o miłości, rozumiem absolutnie bezinteresowną miłość. Miłość, o której mówią, uwarunkowuje się przez materialne warunki życia, dlatego często niektórzy mówią, że nie lubią ludzi. Dla nich to jest naturalne. Kochają oni, by coś wziąć".
Czego się wymaga od człowieka, by służył miłości? Zupełne samowyrzeczenie się. Życie jest pełne przykładów samowyrzeczenia się, Twoją rzeczą jest kochać i wiedzieć dlaczego kochasz. Co się tyczy miłości ludzi dlaczego kochają i dlaczego nie kochają, to jest ich sprawa.
"Miłości nie można oddać za pomoc słów. Ten kto cię kocha nie mówi, lecz ty czujesz, że w tej duszy jest miłość. Gdy zacznie mówić o swej miłości, gubi się ona. Im dłuższy czas pozostanie nieznana, tym jest silniejsza.
Ty pytasz: "Czy kochasz mnie?" Jeżeli pytasz mnie, to już nie wierzysz. A to święte drżenie, które mogę przekazać twojej duszy, czy nie jest dowodem? Ani żona nie powinna mówić, swojemu mężowi, że go kocha, ani mąż nie powinien tego mówić żonie. Jeżeli wypowiadają swoją miłość życie ich na ziemi się skróci. Jeżeli mąż i żona chcążyć długo, nie powinni nigdy nic mówić o swojej miłości. A co robią ludzie współcześni? Gdy się zakochają, stale mówią o swojej miłości".
Gdy powiesz komuś, że kochasz go, zmuszasz go, by zwrócił na ciebie uwagę, byś się stał centrum uwagi, gdy jego świadomość musi być skierowana ku Wielkiemu Nieograniczonemu Początkowi w świecie. Gdy mówisz mu, że go kochasz, nie mówisz pełnej, prawdy, ponieważ to Bóg go kocha przez ciebie. Mądry nigdy nie mówi o swojej, miłości. On wie, że Bóg jest Miłością!
Wiele błędów współczesnych ludzi wynika z faktu, że mówią o rzeczach których jeszcze nie zrobili.
"Zapal świecę i pozwól, by sama o sobie mówiła, zapal ogień i pozwól, by sam mówił o sobie. Przejaw Miłość i pozwól, by sama o sobie mówiła".
"Anglicy używają określenia "Eternal Generation" tj. wieczna odnowa. Miłość nie jest niczym statycznym. Jest ona procesem rozszerzenia. Każdego dnia, każdej chwili Miłość wnosi coś nowego do duszy ludzkiej. Kto rozumie miłość, ten stale będzie się rozszerzał".
Każdego dnia przychodzą nowe myśli, nowa impulsy i dążenia tego kto żyje w miłości. Każdego dnia otrzymuje on nowe przejrzenie i prześwietlenie. Jest on związany ze źródłem życia. W miłości nie ma dwóch jednakowych momentów. W każdej chwili przynosi coś nowego. Wszystko w niej rośnie i odnawia się.
Przez Miłość Człowiek Dobrze Oddaje i Odczuwa Rzeczy
"Jeżeli mówię z Boską Miłością, mogę oddać wszystko. Jeżeli słuchasz z Boską Miłością wszystko mogę odczuć".
W jednej jedynej i niepodzielnej Miłości wszystko jest zrozumiałe. Gdy człowiek mówi z Miłością, wchodzi w łączność z duszami innych, mówi do ich dusz, one przyjmują to, co im mówi. W obecności Miłości człowiek staje się bardziej podatny do przyjęcia wszystkiego dobrego i mądrego.
"Tylko miłość może połączyć człowieka z siłami żywej natury, ze Wzniosłym w świecie". To wprowadza w działanie całą jego istotę.
Im Więcej Istot Kocha Człowiek, Tym Więcej Dopływów Wleje Się w Niego
Każda istota jest związana ze Źródłami życia. Im więcej istot obejmuje twoja Miłość, tym więcej wchodzisz w kontakt ze źródłami życia, z twórczymi siłami natury i więcej otrzymujesz.
"Im większa liczba Mądrych Istot wchodzi w krąg waszej Miłości, tym większą i dobrą osiągniecie. Są to dopływy życia.
"Miłość przynosi obfitość". Miłość przyciąga siły Mądrej Natury. Jeżeli osiągniemy Miłość, poczujemy, że jesteśmy w wielkim i pięknym świecie - świecie pokoju i obfitości.
Człowiek Miłości jest niepodatny na wszystkie negatywne prądy.
"Droga Miłości jest jedyną drogą, którą możemy iść bezpiecznie. Miłość jest potężna. Rozpuszcza ona wszystkie przeszkody, które spotyka na swojej drodze. Nie możesz obrazić człowieka Miłości. Nie możesz go zranić. Postawcie Miłość jako pancerz przeciwko złu świata. Jest ona jedyną siłą, której żaden oręż nie może przebić. Jest ona okrętem na burzliwym morzu, którego żadna siła nie może zatopić. Jest ona bogactwem, którego nikt nie może ukraść. Jest ona wiedzą, której nigdy się nie traci".
Negatywne siły w świecie nie mogą dotknąć człowieka Miłości. Nie znajdują one w nim pokarmu, ponieważ nie są w harmonii z jego istotą.
Kto jest kochany Boską Miłością, ten przyciąga innych, staje się centrum przyciągającym, wszyscy go kochają. Jest tak, ponieważ staje się bogatym. Jedno niewidzialne światło, Boskie Życie przechodzi przez niego i promieniuje.
"Kogo Bóg kocha i ludzie go kochają".
"Gdy mamy Miłość, cały świat pracuje dla nas, a gdy jej nie mamy sami pracujemy i dlatego nasza praca nie idzie".
Przy Miłości mamy współdziałanie całego Wszechświata, poparcie Mądrego Świata, To się nazywa pomyślność.
"Gdy człowiek zastosuje prawidłowo Prawo Miłości, prawo to da w całym świecie mały impuls. Gdy dwie osoby kochają, wnoszą impuls do czegoś wielkiego w całej ludzkości".
"Kto się zapalił ogniem Miłości, ten może zapalić każdego, kto się do niego dotknie".
Gdy człowiek kocha, jego miłość rozpowszechni się wszędzie, Wszyscy ludzie, którzy są z nią, gdziekolwiek by się znajdowali, otrzymują wewnętrzny impuls do miłości. W ten sposób fala miłości rośnie i obejmuje całą ludzkość. Jest to prawo połączonych naczyń. Oto dlaczego człowiek, który kocha, pomaga podźwignięciu się całej ludzkości.
"Wszyscy musicie złożyć, swoją daninę, żeby ludzkość połączyła się z Boską Miłością. To nie znaczy, że nie jesteście związani z miłością, lecz należy utorować królewską drogę, którą rozleje się Boska Miłość jak fala".
"Miłość ludzka, jeżeli nie jest uszlachetniona przez Boską Miłość, może wyciągnąć soki z tego, którego kocha".
"Człowiek i kiedy kocha i kiedy nienawidzi, łączy się z grzechami i słabościami danego człowieka i przybiera jego zalety".
Tak jest przy niższej forcie miłości, gdy człowiek zajmuje się błędami tego, kogo kocha, łączy się z nimi i przyjmuje je. Dlatego: „Kochajcie ludzi, nie łącząc się z ich słabościami".
Pewne prawo miłości głosi: zawsze miejcie dobre strony człowieka w swojej świadomości. W ten sposób podtrzymujecie je w nim i rozkwitają one, przemagają zło i niskie w nim traci swe siły. Nie tylko to: Będzie się on odnosił do was życzliwie - zbliżycie się.
Gdy widzicie Boskie w jakimś człowieku albo nawet w zwierzęciu, łączycie się z tym Boskim z nim i wtedy ono się budzi i przejawia. I ten człowiek się przeobraża, a nawet jeżeli jest zwierzęciem poskromi się i nie zrobi nic złego. Z tego można wyciągnąć regułę. Patrzcie na dobre strony, na Boskie w każdej istocie, W ten sposób budzicie w niej Miłość, jego wzniosłą naturę. Gdy spotkacie jakiegoś człowieka, poszukajcie w nim dobra i trzymajcie je w swojej świadomości. To jest najlepszy sposób, żeby mieć w stosunku do niego prawidłowe obejście.
To znaczy patrzeć na wszystkich ludzi wzrokiem Miłości.
"Każdego rana i każdego wieczora wysyłaj Miłość od twego dobra, które jest włożone do twej duszy wszystkim ludziom. Kochaj ludzi i wtedy, gdy cię nienawidzą i robią ci zło. Służ im po całych dniach tak, by nie wiedzieli o tym. W tym tkwi przejawienie się wyższej Miłości. Kto kocha swego wroga, ten jest człowiekiem przyszłej epoki. Dopóki nie przebaczycie temu, kto was nie kocha i robi wam zło, żadna nauka, żadne czary, żadna szkoła, żadne wiersze i formuły wam nie pomogą. Nie sądźcie złego człowieka, lecz szukajcie przyczyny jego złej natury. Gdy miłość przyjdzie do człowieka, zjawia się w nim pragnienie pogodzenia się ze wszystkimi ludźmi".
By człowiek pokochał swych wrogów, wymagana jest wielka siła duchowa.
"Chrystus dał najsilniejszy oręż, którym człowiek może zmusić do kapitulacji. Chrystus mówi: "Kochajcie swych wrogów".
Człowiek musi zastosować nowe zrozumienie, które przynosi Miłość.
"Kochać tego, który jest pełen miłości, jest jedno, A kochać tego, kto nie ma w sobie miłości, kto jest na pustyni, są to dwie przeciwne sytuacje. Pierwsze może zrobić każdy, a drugie mało osób. Sztuką jest kochać i pomagać człowiekowi, od którego nic nie otrzymujesz. Jeżeli nie kochacie tego, kto wam zrobił szereg zła, rozumiem. Lecz to jest ludzkie. Jeżeli ktoś was nie kocha, nie gniewajcie się, nie mścijcie się. Chrystus mówi: "Zróbcie sobie przyjaciół z niesprawiedliwości". Innymi słowami: Przebaczcie tym, którzy są wam dłużni, lub którzy przyczynili wam jakieś zło. Miłość nigdy się nie mści".
"Miłość do wroga, to jest droga wielkich ludzi. Tylko wielcy ludzie mogą kochać swoich wrogów. Mają oni metody, według których przejawiają Miłość do swych wrogów. Gdy kocha swoich wrogów, człowiek jest podobny Bogu, który wysyła słonce, deszcz i wiatr dobrym i złym. Gdy rozdaje dobry Bóg ma na względzie wszystkie istoty małe i duże, dobre i złe. Nie ma większej zalety dla człowieka, niż kochać swych wrogów i być gotowym do przebaczenia. Jest to zaleta wielkiego człowieka.
"Najpierw człowiek musi ukochać Boga, potem swego Bliźniego, a wreszcie wroga. Kto nie kocha Boga i bliźniego, ten nie może kochać wroga.
Gdy człowiek znajdzie w sobie siły, by widzieć Boga w swoim wrogu wtedy u tego ostatniego przejawia się Bóg, a wróg staje się przyjacielem. "Jak i czym zwyciężacie? Miłością!".
Jedyna siła, która zwycięża zło, jest to Boska Miłość, Gdy nie kochasz swego wroga, jest możliwość, byś zszedł do jego poziomu, lecz gdy go kochasz, jest możność podniesienia go do swego poziomu. Tak, jak wysoka temperatura może stopić wszystkie metale, tak i Miłość przejawiona do wroga, przeobraża tego ostatniego, dlatego kapituluje on, tj. zło się w nim stapia. Siły Miłości mają o wiele silniejsze drgania, niż siły niższej natury, gdyż pierwsze idą ze świata nadświadomości i mogą zorganizować niższą naturę i w ten sposób ją unieszkodliwić.
Wróg - to jest siła w naturze, czyli również siła twojej duszy. Nie możesz jej zniszczyć, lecz możesz ją wykorzystać dla swego postępu. Tylko przez Miłość można skierować te siły, by pracowały dla dobra.
"Powiedziano: "Kochajcie swych wrogów" Nie jest łatwo zrozumieć ten wiersz. Jak będziecie kochali człowieka, który was okradł, spalił wam dom i sprawił szereg zła? Z punktu widzenia Boskiego zrobił on wam dużo dobrego: spalił wasz stary dom, by wybudować nowy, wziął wasze papierowe pieniądze, by je wymienić na złoto. Tak musicie patrzeć na wrogów. Tych wrogów, o których Chrystus powiedział, że musimy ich kochać, że są naszymi dobrymi przyjaciółmi.
Macie wziąć od kogoś pieniądze. Powiedzcie: "Dla tego, kto żyje we mnie, daruję dług swemu bliźniemu". Jeżeli możecie darować dług swojemu bliźniemu z powodu miłości do Tego, który żyje w was, wskaże on wam dokąd pójść, gdzie wasz dziadek zakopał garnek ze złotem".
Mistrz tłumaczy na czym polega trzecie i czwarte wtajemniczenie. Są to egzaminy, które człowiek spotka na swej drodze.
"Pewnego dnia nadejdzie straszny egzamin, gdy Bóg podniesie zasłonę naszej przeszłości, by wam pokazać, jakie są stosunki między wszystkimi ludźmi, z których jedni robili wam dobrze, a inni źle, W ten sposób doświadczy waszej miłości.
Najpierw Bóg postawi was między tymi, którzy was nie kochali, a tylko robili wam źle. I jeżeli możecie przebaczyć przejdziecie przez trzecie wtajemniczenie.
Następnie Bóg postawi was przed tymi, którzy was kochali, którzy wam robili dobro. Jeżeli możecie im być wdzięczni tak, jak należy, przejdziecie przez czwarte wtajemniczenie.
Jeżeli w kimś znajdziesz dobrą cechę, zaczynasz go kochać. Kochasz Prawdę, którą Wielki Mądry Początek włożył w pewną istotę. Kochasz Pierwotną Przyczynę i wszystko, co Ona stworzyła. Jest i inna pobudka do Miłości. Niewypowiedziane są drogi Miłości. Czasami wiesz za co kochasz, czasami nie wiesz. Są wypadki, gdy człowiek kocha innego za jego wady, za jego słabość i niezaradność. Wtedy przejawia się jedna z najpiękniejszych stron Miłości - Litość.
"Jesteśmy dziećmi Boga, który nas kocha nie dlatego, że jesteśmy tacy dobrzy, lecz dlatego, że lituje się nad nami".
Jeżeli ci przyjdzie zła myśl komuśźle zrobić, znajdź w nim jakąś dobrą cechę. Zwróć swe spojrzenie na jego duszę. W ten sposób pokochasz go i nie zrobisz mu zła.
"Dla każdego człowieka jest określona, kto ma go kochać. I każdy musi znaleźć tego, kto go będzie kochał".
"Gdy chcecie wiedzieć, czy dany człowiek was kocha, zatrzymajcie się w swej świadomości. Jeżeli myśl o tym człowieku nigdy nie ginie w waszej świadomości, wiedzcie, że on was kocha. To samo się odnosi i do jego świadomości. Jeżeli i wy nie giniecie w jego świadomości, oboje się kochacie".
"Jeżeli dopuszczacie w swoim umyśle, że ten, kogo kochacie, może wam sprawić coś złego, to wskazuje, że go nie kochacie".
"Miłość przynosi idealne obejście z ludźmi".
Bez niej stosunki miedzy ludźmi są mechaniczne. Prawidłowe stosunki są te, które są oparte na Prawdzie miłości. Harmonia może pochodzić tylko z Boskiej Miłości. Miłość przynosi miękkość, czułość, delikatność powab. Te zalety nadają sens życiu wewnętrznemu.
"Temu kto kocha, nie powinna nigdy przez myśl przejść myśl negatywna. Ten, kogo kochasz musi być tak święty, jak twój obraz i żebyś na nim nie widział absolutnie żadnej plamy. Tak rozumiem kochać człowieka. To jest maksyma. Kto może, komu jest dane, musi tak kochać. Ty masz absolutne zaufanie to tego, kogo kochasz i kto cię kocha".
Miłość przejawia się przez szereg zalet dodatnich. Kto ma miłość ten ma głęboki spokój w sobie. Człowiek, który ma miłość, może ponosić ciężary całego świata. Miłość jest tą wielką siłą, która może ponieść największe cierpienia, nie upadając na duchu.
"Człowiek, który utraci siły i zdrowie i swoje bogactwo, a nie zmieni ani jednego muskułu na swej twarzy, ten żyje w Miłości.".
Cierpliwość jest rezultatem miłości. Gdzie jest miłość tam jest i cierpliwość. Długa cierpliwość jest oznaką wielkiej Miłości, którą Bóg żywi do nas.
"Miłość może przyjść darmo, lecz cierpliwość musicie zdobyć".
Człowiek miłości jest bogaty. Nie potrzebuje on nic. Pierwsze, co jest w miłości, że czyni człowieka zadowolonym. To nie znaczy, że jest on apatyczny, czy obojętny do tego, co jest dookoła niego i że nie chce tego przetworzyć. Pojęcie "zadowolenie" tu rozumiem tak: człowiek ocenia rzeczy i jest wdzięczny. W ten sposób korzysta z nich mądrze.
"Niezadowolenie jest powodem straty wielu pięknych rysów na waszej twarzy. Żeby być silnym, człowiek musi być zadowolonym zewnętrznie i wewnętrznie. Jeżeli jest niezadowolony, przerywa on łączność z Miłością,
"Gdy zdobędziesz Boską Miłość, co uczynisz?. Kto zdobędzie Miłość, tego Bóg wyśle do roboty! Miłość jest nauką służenia. Wszyscyście przyszli by się stać sługami. Im więcej kochasz, tym więcej będziesz służył. Im więcej ciebie kochają, tym więcej będziesz służył. Miłość wymaga wielkiego poświęcenia, W przyszłości, gdy ludzie dojdą do doskonałości, nie będą dużo mówili o Miłości, lecz będą robili ofiary jeden dla drugiego. Pod Miłością rozumie się służenie Bogu!".
"Na czym polega prawdziwa Miłość i prawdziwa przyjaźń? Jeżeli wasz przyjaciel znajdzie gdzieś w górach piękne, czyste źródło i poprosi was byście poszli razem z nim do źródła, by się napić czystej wody, w tym zawiera się prawdziwa miłość i prawdziwa przyjaźń. Kto was kocha, ten zawsze pragnie waszego dobra. Gdy wam się coś udaje, cieszy się on, gdy się nie udaje smuci się".
"Kto kocha ten musi pobudzać swego ukochanego do zdobywania wiedzy, każdej sztuki. W Miłości zawsze jest ta cecha - człowiek podnosi tego, kogo kocha. Kochać to znaczy dać impuls każdej duszy, by się podniosła: nie pasjonować się i nie ograniczać!".
Miłosierdzie jest wyższym wyrazem Miłości.
Tylko ten zdobył Miłość, kto wchodzi w położenie wszystkich cierpiących na Ziemi i przychodzi im z pomocą.
"Z otwieraniem się serca ludzkiego dla cierpiących poznaje się czy jakiś człowiek kocha czy nie. Jeżeli ktoś mówi, że kocha, że serce jego płonie, a nie jest gotów pomagać cierpiącym, wiedzcie, że nie ma on w sobie miłości.".
Bóg przejawia się w świecie, poświęca się dla drobnych rzeczy.
"Miłość rozumie ofiary Wielkiego dla małego. Ofiara ma stosunek do Miłości. Tylko kochający może się poświęcić. Gdzie brak jest miłości, tam życie nie ma sensu i człowiek oczekuje od ludzi, a nie od Boga.".
Świat jest przesycony oświadczynami miłosnymi. Jeżeli się poświęcacie, poświęcacie się dla Boga. Gdy człowiek jest gotów poświęcić wszystko dla Wielkiego w świecie wskazuje to, że otrzymał swój miłosny list z niewidzialnego świata. Nie ma czegoś większego niż służenie Bogu, Jeżeli człowiek nie jest gotów poświęcić swego życia za Chrystusa, w szerokim sensie tego słowa, by odczuć Jego życie, nie rozumie on Go i nie zna. Człowiek Miłości ma szerokąświadomość rozumienia rzeczy prawidłowo. Każdy, kto nie może zrozumieć zasadniczej idei: "Jak służyć Bogu", nie może domagać się miłości.
Nie ma większej służby dla człowieka, niż służenie Miłości. Życie dzisiejsze przy wszystkich przeciwieństwach musi być zrozumiane w jego głębi.
"Służyć Miłości, służyć Bogu, to znaczy być wolnym, cieszyć się ze wszystkiego w świecie. Jeżeli pracujecie dla kogoś z miłości, odciski na waszych rękach są na swoim miejscu. Znaczy, cierpienia są usprawiedliwione tylko wtedy, jeżeli mamy kogoś do kochania. Jeżeli nie mamy kogo kochać, cierpienia są bezprzedmiotowe".
"Gdy Miłość się w nas wleje, otworzą się nasze oczy. Zasłona podniesie się w chwili, gdy ukochacie Boga i wszystkie istoty". Jest to oczywiste, gdyż przy miłości człowiek ma spokój, wewnętrzną harmonię. Są to ważne warunki dla otworzenia duchowych zmysłów.
"To za światem, który uświadamiamy tkwi druga, bardziej wzniosła dziedzina, na której się buduje nauka Boska. Do tej dziedziny może wejść tylko ten, kto żyje według praw Absolutnej Miłości, Mądrości i Prawdy. Jest to święta dziedzina, na którą zwykła ludzka noga nie może stąpić. Był czas, gdy ludzie widzieli tylko trzy kolory, potem cztery, pięć, sześć, siedem.
W przyszłości ludzie będą widzieli kolory podczerwonym i ultrafioletowym światłem".
Przyjdzie czas, gdy ludzie będą widzieli więcej kolorów i ujrzą niewidzialny świat. Kto żyje w Miłości usłyszy Muzykę Wszechświata.
"Bóg posyła was, byście kochali. I jeżeli ktoś kocha kogoś, ciesz się z tego. Nie wtrącaj się by to wykorzenić. Miłości nigdy nie przeciwdziałaj. Nie przeciwdziałaj Bogu. Wszystkie nieszczęścia wychodzą z faktu, że my przeciwdziałamy Bogu, który działa w nas i w innych.
Dla wszystkich tych, którzy się sprzeciwiają. Miłości rodzi się najokropniejszy ogień piekielny. Gdy się sprzeciwiają sami sobie stwarzają ogień męczarni. Męczą się, gdyż nie odczuwają Miłości. Jeżeli się sprzeciwiają staną się bardziej nieszczęśliwi, a jeżeli ją odczują, staną się najszczęśliwsi.
Wszyscy ludzie, którzy próbują postawić zaporę Miłości są zdeptani. Otrzymują oni najlepsze lekcje, które będą pamiętali. Zaprzeczenie Boskiej Miłości wytwarza cierpienie w świecie.
Miłość jest wielkim prądem. Uważaj by go nie oddalić. Dopóki płynie on w tobie, żyjesz. Odepchniesz go, jesteś skazany na śmierć.
Miłość jest cicha i spokojna, lecz jednocześnie jest potężna w swoim działaniu.
"Gdy jesteśmy w harmonii z Miłością, to jest dobrze, lecz gdy nie jesteśmy z nią w harmonii, nie ma niebezpieczniejszej siły w naturze od Miłości. Dlatego w stosunku do niej musimy być bardzo uważni. Jeżeli będziemy egoistami w stosunku do miłości będziemy ograniczać, starać się wyciągnąć korzyści etc, wtedy mamy niszczące następstwa".
"Kochający idzie w górę wąskąścieżką, a ten kto nienawidzi, schodzi w dół szeroką drogą".
Człowiek dotychczas schodził. To jest droga inwolucji i stopniowo przy niej zapomniał o Miłości.
"Początkowo, gdy schodził od Boga, człowiek wypowiadał słowo miłość bardzo prawidłowo. Jednak gdy się oddalał od Boga, pierwotny, czyli kosmiczny człowiek, jak go nazywają, słowo co do treści zaczęło niepostrzeżenie coraz bardziej się zmniejszać i gdy człowiek zeszedł na dno życia, prawie nic nie pozostało z tego słowa. To schodzenie było takie niedostrzegalne, takie wolne, że i ten wielki człowiek siebie oszukał. I wy teraz znajdujecie się w sytuacji tego kosmicznego człowieka co się tyczy miłości".
Człowiek posiada dziś pewne myśli, uczucia i postępowanie, które są schodzące, tj. z nimi trwa on w swej inwolucji, a inne są wschodzące, tj. takie, z którymi zaczyna swoją ewolucję, czyli wschód.
"Obserwujcie, czy wasze myśli, uczucia i postępowanie są schodzące czy wstępujące. Uczeń musi wiedzieć na jakiej drodze się porusza: na drodze wielkości, które się zwiększają, czy na drodze wielkości, które się zmniejszają. A wielkości, które są odwrotne od cnót zmniejszają się. Pracujecie z wielkościami, które się zwiększają, a nie z takimi, które się zmniejszają".
Wraz z Miłością człowiek zaczyna swą ewolucję.
W Ewangelii jest następujące opowiadanie: Razu pewnego, gdy Chrystus był wśród ludu i ze wszystkich stron cisnęli się do Niego, pewna kobieta cierpiąca od dwunastu lat na krwotok, dotknęła z tyłu Jego szat i natychmiast wyzdrowiała. Jezus uczuł, że z Niego uszła siła, zwrócił się do ludu i powiedział: "Kto dotknął moich szat?" Uczniowie odpowiedzieli "Ty widzisz, że lud się ciśnie i mówisz: "Kto mnie dotknął?" Lecz On się odwrócił, by ujrzeć tę, która to uczyniła. Wtedy drżąca kobieta powiedziała Mu całą prawdę.
W tym opowiadaniu jest wykazana ważne prawo. Wszyscy cisnęli się dookoła Chrystusa, lecz siła wyszła z Niego dopiero wtedy, gdy kobieta Go dotknęła. Dlaczego? Ponieważ dotknęła Go z wiarą. To jest ważne dla wszystkich dziedzin życia. Ważne jest to prawo i dla Miłości.
Kiełka fala Miłości schodzi z Boskiego świata na wszystkie istoty. Lecz każda z nich przyjmuje z niej według stopnia swego rodzaju - według swej wiary.
"Bóg kocha jednakowo świętego i grzesznika, spotyka jednakowo świętość i hazard".
W tym wypadku ważne jest odczucie danej istoty życia, które idzie z Wielkiego Serca świata. Wszystkie istoty niejednakowo odczuwają to życie. Powiedziano w Piśmie Świętym: "Bóg się rozgniewał na Żydów". Ten wiersz należy rozumieć w innym sensie: gdy Żydzi wpadli w grzech, nie odczuwali życia, które idzie z Mądrej natury, położyli przegrodę między sobą a Miłością. "Gniew Boży" oznacza w tym wypadku, że zmniejszają się dobre warunki życia.
Gdy zwierzęcość w człowieku przeważy, musi on zacząć myśleć, by się podnieść do wyższego świata - ludzkiego. Kto się chce wznieść na wyższy stopień, musi iść drogą Miłości. Miłość ma wiele stopni. Miłość jest niezmienna, jaka była przed tysiącem lat, taka jest i dziś. Gdy mówimy o rozmaitych rodzajach miłości rozumiemy stosunek ludzi do niej. Nie odczuwają oni i nie zastosowują miłości jednakowo, wskutek czego i przejawy jej się różnią.
Gdy mówimy: "Ewolucja w miłości", musimy rozumieć: Ewolucja w odczuwaniu istot Boskiej Miłości, według stopnia rozwoju człowieka będzie również jego zrozumienie Miłości.
Każda istota odczuwa miłości tyle, Ile może przejawić i opracować. Gdy bada miłość, człowiek może dojść do subtelnego rozróżniania jej przejawów. Rozróżnia on przejawy miłości w zwykłym człowieku i w człowieku na wysokim poziomie.
"Nie mówić, że nie żyliście w miłości. Lecz są stopnie, przez które trzeba przejść. Na przykład miłość mrówki, pszczoły, gołębia nie może się porównać z ludzką, lecz i ludzka nie może się równać z anielską. Ludzie jeszcze nie znają miłości, mimo, że mówią o niej".
Gdzie człowiek najwięcej się myli? W stosunku do miłości!
Człowiek nie określa się według zewnętrznych sytuacji, przez które przeszedł, lecz według życia wewnętrznego - miłości, którą ma w swej duszy. Im wyżej idziemy, tym głębszy sens znajdziemy w miłości.
"Ze swoimi ordynarnymi ciałami człowiek żyje bardziej na niższych stopniach miłości, lecz pewnego dnia, gdy stworzy sobie Boskie ciało, wejdzie w jej wyższe dziedziny i w ten sposób założy bazę przyszłej kultury".
Powiedziano w Piśmie Świętym: "Bóg jest ogniem wszystko pochłaniającym (wszech-trawiącym)."
"Słowa te oznaczają: Miłość jest ogniem, który spala wszystko. Jeżeli jej dotkniesz, ręce twoje się spalą. Jeżeli ją zobaczysz, oślepniesz. Jeżeli usłyszysz, jak przemówi, ogłuchniesz. Zapytacie: "Jak więc poznamy Boga, jako Miłość?" Stopniowo Go poznacie. Zaczniecie od najmniejszej Miłości i pójdziecie do wielkiej. Jeżeli się zahartujecie i przygotujecie do Boskiej Miłości, wtedy poznacie Boga. Zdrowy i odporny system nerwowy jest potrzebny temu, kto świadomie szuka Boga Miłości. Jak dziecko w pierwszym oddziale uczy się litery po literze, zanim nauczy się czytać, tak i człowiek odczuwa kropla po kropli miłość, aż przyjdzie dzień, gdy ją odczuje w całej pełni".
Mistrz rozróżnia cztery stopnie w miłości: miłość jako dążenie, jako uczucie jako siłę i jako zasadę.
"Miłość jest dostępna dla wszystkich istot. Nie ma istoty, nie ma żywej materii w świecie, która by w ten czy inny sposób nie była związana z Miłością i nie była pod jej wpływem. Poznajemy Boga w miłości. Ten Bóg miłości nie jest zewnętrzny, nie jest jedynie we wszechświecie, a i wewnątrz nas.".
"Miłość jako dążenie działa w sercu, jako uczucie - w duszy, jako siła - w umyśle, jako zasada - w duchu. To jest cały cykl ludzkiego rozwoju od początku do końca. Miłość jako dążenie, jako uczucie, jako siła i jako zasada mają ogólną podstawę: to jest Miłość Absolutu, który przechodzi przez człowieka na różnych stopniach rozwoju.
W pierwszych stadiach swego rozwoju człowiek nie może się wznieść wyżej niż miłość jako dążenie. Ktoś mówi, że jego serce płonęło miłością.
"To, że serce płonie nie jest miłością. Między płonięciem serca, a miłością jest olbrzymia różnica. Płonięcie serca - jest to jedna z pierwszych faz rozwoju miłości. Dziś ta miłość panuje w świecie. Ludzka miłość jest miłością popiołu. Ludzką miłość można tylko widzieć w ognisku, gdzie płonie, spala się i obraca w popiół. Przyciąganie, które jest rezultatem magnetyzmu, nie jest miłością. To jest magnetyczna, nieodporna i przejściowa miłość, czyli miłość jako dążenie, jest początkiem miłości.".
Miłość, która Idzie od Wielkiego Słońca Życia, dochodząc do człowieka we wczesnych stadiach jego rozwoju, wchodzi w gęściejsze środowisko, przełamuje się w jego świadomości, ogranicza się. Tak się rodzi miłość jako dążenie.
Miłość jako dążenie jest krótkotrwała i nieodporna.
"Miłość jako dążenie jest tylko kierunkiem, który prowadzi do Miłości". Jakaś dziewczyna siedzi sobie spokojnie w domu, nic jej nie porusza, lecz pewnego dnia spotyka młodego chłopca i naraz w niej zjawia się dążenie, zaczyna robić się niespokojna. To samo dzieje się z chłopcem. Znaczy następuje początek ich niepokoju. Mówię: nadchodzi początek ich miłości jako dążenie. Jaki jest koniec? Pobiorą sic, narodzą się im dzieci. Czy to jest koniec miłości? Nie! Potem stopniowo zjawią się pierwsze przebłyski miłości jako uczucia.
Drugi przejaw miłości - przejaw jako uczucie - działa w duszy. Co jest wyższy stopień miłości. Rozwój uczucia przejawia się między przyjaciółmi i braćmi. Z tego wynika, że każdy, kto ma przyjaciela, brata, musi przejść przez pierwszy ogień miłości jako uczucia, którego przejaw jest w duszy. Tu już miłość dotyka duchowej natury człowieka: przejawia on swoją moralną istotę. Miłość otrzymuje większą czystość i odporność. Miłość jako uczucie z początku przejawia się w niższej formie, potem stopniowo się podnosi i oczyszcza. Miłość jako dążenie - to korzenie z ziemi - w świecie fizycznym. Miłość jako uczucie - to. są konary.
W osiągnięciu miłości człowiek stopniowo się podnosi do Miłości jako siły.
Miłość jako siła w pierwszym swoim stadium wyraża się tym, że człowiek pragnie dla wszystkich tego dobra, którego pragnie dla siebie. Sprawiedliwość, której pragnie dla siebie, oddaje wszystkim. Jest to postawa życia społecznego. Najpierw przejawia się ona w stosunku do społeczeństwa, potem rozszerza się na naród, a potem i na całą ludzkość. W początkowym stadium Miłość jako siła może wyrodzić się w nietolerancję, szowinizm, fanatyzm.
Częstokroć poszczególne indywiduum, społeczeństwa, narody i ludzkość przechodzą przez te wczesne stadia miłości jako siły, wiele razy padają i wstają, aż stopniowo podniosą się do wyższych stadiów.
Miłość jako siła w swym wyższym stopniu wyraża się jako miłość do całej ludzkości. Ale i tu mamy szereg stopni przejściowych. Gdy miłość do ludzkości dojdzie do swego wyższego rozkwitu, wtedy człowiek dochodzi do idei braterstwa między ludźmi. Wyższy przejaw Miłości jako siły Mistrz określa tak:
"Miłość jako siła w swej czystej postaci, w swoim wyższym stadium, przejawia się tylko u świętych, u ludzi, którzy są gotowi poświęcić się dla Bożej idei. Wszyscy ci, którzy odczuli Prawdę, i chcą bronie Miłości mają siłę Chrystusa, siłęświętych i przypieczętowują swoją Miłość ofiarą".
"Jeżeli wejdziemy na szczyt Miłości, który jest najwyższym szczytem, usłyszymy głos wszystkich ludzi i wszyscy będą nam mili. Gdy człowiek wejdzie w Miłość - światło, woda, wiatr, drzewa, wszystko staje mu się "miłe".
Dobro, Miłość mają jednakowy stosunek do wszystkich. Gdy kochamy Boga, jednocześnie kochamy wszystko, co On stworzył. Jeżeli nie chcemy kochać Boga, stosunek nasz do jego stworzeń nie jest sprawiedliwy. Jeżeli wejdziecie w nowe życie, będziecie kochali wszystkich, ponieważ tworzą oni jedną całość. Gdy dojdziecie do tej Miłości, wszyscy będziecie wolni i szczęśliwi. Jeżeli kochacie, będziecie nieśmiertelni".
"Przy tej Miłości widzisz Boga we wszystkim, widzisz, jak Bóg się przejawia w najmniejszych rzeczach. Człowiek musi być podobnym do źródła, do słońca, do tej szerokiej przestrzeni, w której wszyscy muszą się zmieścić".
Miłość jako zasada zaledwie wchodzi w świat obecnie!
Miłość jako zasada rodzi się i wcześniej, lecz z początku obejmuje tylko szczyty ludzkości, najbardziej postępowe dusze i stopniowo schodzi ku nizinom, by objąć całą ludzkość. Wszystkie te fazy są niezbędne, ponieważ by dojść do Miłości jako zasady człowiek musi przez poprzednie stopnie przejść, które są dla niej przygotowaniem.
Można wprowadzić następującą analogię: Jeżeli jedno Jezioro jest rozfalowane, niebo i dookolne szczyty nie mogą się w nim objąć. Gdy fale ucichną i woda stanie się przeźroczysta, niebo i dookolne szczyty odbiją się w jego wodach. A gdy wiatr ucichnie zupełnie i jezioro stanie się przeźroczyste, gładkie jak lustro, odbiją się one w jego wodach w całej pełni. Jezioro odpowiada w tym wypadku duszy ludzkiej, a niebo i szczyty dookoła - niezmiernej Miłości, którą odczuwa człowiek według stopnia jego doskonałości.
Przy Miłości jako sile jest i nienawiść i przyciąganie i odpychanie. Miłość jako zasada obejmuje wszystko.
"W Miłości jako zasadzie nie ma żadnych przeciwieństw. Godzi ona wszystkie przeciwieństwa w świecie. Dla niej nie ma zła, wszystko jest dobre i wzniosłe. I tam jest nieśmiertelność - świat, w którym nie ma śmierci, a jest zmartwychwstanie. O tej Miłości mówi się w Piśmie Świętym, że jest ona drogą doskonałości".
Nowa łączność z Miłością - to jest zmartwychwstanie - przejście świadomości ludzkiej do wyższego stopnia. Miłość jako zasada - to jest Miłośćświatowa. Jest ona związana z przebudzeniem się nadświadomości w człowieku. Człowiek musi przejawić Miłość, która istnieje w nadświadomości.
"Jeżeli człowiekowi uda sięświadomie połączyć z całą ludzkością, będzie on wolny. O takim człowieku mówimy, że zakończył on swoją ewolucję jako człowiek.
Jeżeli Bóg, Wielki w świecie, zwraca na nas uwagę, czy nie możemy i my mali ludzie, zwrócić naszej uwagi przynajmniej na dziesięć osób, by im pomóc tak, jak się nam pomaga?
Zajmujecie się głównie dążeniem swojej duszy - dążeniem jej do Miłości. Niech was nie powstrzymuje to, kto jakie pojęcie ma o was, lecz baczcie, by wszystkie wasze uczucia były szczere. Baczcie, byście każdego dnia przejawiali coraz więcej miłości, by miłość wasza się rozszerzała, obejmowała coraz więcej istot w sercu i w waszej duszy".
"Człowiek musi obudzić wyższe Ja, tj. swoją nadświadomość. Tylko w ten sposób utworzy on sobie jasną wyobraźnię o miłości i pozna Boga. Człowiek może przejawić miłość w zupełności, gdy zacznie żyć ze świadomością o przyczynowym świecie, gdzie jeden żyje dla wszystkich i wszyscy dla jednego".
"Każdy kto chce zrozumieć sens życia, nie powinien uciekać od niego, lecz musi przejść przez wszystkie jego stadia, a mianowicie przez korzenie, gałęzie, przez kwiat, który jest siłą miłości, spróbować jego owocu, który jest zasadą Miłości. Gdy przejdzie stopniowo przez korzenie, gałęzie i kwiat Miłości dojdzie wreszcie do zasady - do owocu Miłości i ten nada ci sens".
Gdy człowiek zacznie zdobywać Boską Miłość, rozszerza się stopniowo, aż ogarnie sobą wszystkich ludzi. Obecnie w sercu nie ma miejsca dla wszystkich.
"By kochać wszystkich ludzi, człowiek musi kochać Jednego, musi kochać przynajmniej jedną istotę na świecie. Przykładem niech będzie wasza miłość. Ten kogo kochamy musi być dla nas ideałem. Jeżeli kocha prawidłowo Jednego, człowiek będzie w stanie kochać wszystkich. Jeżeli człowiek nie może kochać Jednego, nie może kochać wszystkich ludzi. Jeżeli nie kochacie bliźnich, nie możecie kochać obcych. Co to jest miłość, która każdego dnia nie obejmuje w sobie więcej ludzi".
Człowiek stopniowo musi rozszerzać krąg swojej miłości, Musi ona bez przerwy się rozrastać i zbliżać się do wszechogarniającej Miłości.
"Kochać kogoś, tzn. ubrać go w odzież utkaną z twoich najpiękniejszych myśli i uczuć. Przestać kochać tego człowieka, to znaczy zdjąć z niego to ubranie i oddać je innemu. Czy to jest prawidłowo? Dlaczego, nie zostawisz ubrania na grzbiecie pierwszego i musisz go rozebrać?
Jeżeli tylko kochasz kogoś, to nie jest miłość. Jeżeli mówię o miłości, rozumiem Boga, tę zasadę, która pracuje w świecie. Musimy pozwolić, by ten Wielki Bóg się przejawił. I Duch ten jest jednakowo delikatny dla wszystkich.
Ktoś mówi: "Kocham ojca swego i matkę swoją, kocham swych bliźnich, kocham społeczeństwo, kocham ludzkość". To jest mało. Człowiek Miłości, Mądrości i Prawdy kocha wszystko jako jedną całość. Jeżeli nie kocha wszystkich nie jest prawdziwym człowiekiem. Gdy człowiek kocha wszystkich stale rośnie i rozwija się".
Nie tylko tych kochajcie, którzy są waszymi przyjaciółmi, lecz kochajcie wszystkich i bądźcie gotowi, jak Bóg, dać swoje błogosławieństwo wszystkim istotom.
Tak człowiek coraz bardziej zbliża się do tego ideału, kochać tak, jak kocha Bóg. Dążeniem miłości jest dać wolność każdej istocie, by się przejawiła tak, jak się przejawia Bóg.
Jeżeli nie kochamy Boga, zawsze będziemy robili różnicę między tym czy innym człowiekiem.
Bóg jest Miłością i my musimy być Miłością. Tylko Wszechobejmująca Miłość jest Miłością Boską. Musimy kochać wszystkich. Miłość zawiera dobro wszystkich istot.
"Kiedy Boska Miłość opromienia człowieka, kocha on wszystkich ludzi. Łączy ona z ich duszami człowieka.
W absolutnym realizmie istnieje tylko jeden stosunek: Miłość do wszystkiego żywego.
Gdy przejdziecie obok jakiegośźródła, lub obok jakiejś małej rośliny, obok jakiejś gruszki, zatrzymajcie się przed nimi, spójrzcie na piękno, które jest głęboko skryte w nich i pokochajcie je. Gdy przechodzicie koło kwiatka, pogłaskajcie go, powąchajcie, podlejcie go wodą i odejdźcie. Gdy widzicie żmiję, niedźwiedzia, wilka - pokochajcie ich za to, co mają w sobie pięknego. Gdy spotkacie bogatego czy ubogiego, prostego człowieka czy uczonego, pokochajcie ich za to, co mają pięknego i boskiego w sobie.
Niczego się nie bójcie. Wobec Miłości strach jest bezprzedmiotowy.
Piękno Miłości zawiera się w tym, że wszystkie istoty was kochają, nie jedna tylko!.
Musimy się cieszyć wszystkim żywym dookoła nas. To Mistrz nazywa obfitością Miłości.
Gdy dojdzie do tej fazy, człowiek nie szuka sławy, zwraca uwagę na najmniejsze istoty, wszystkich kocha, przyjemnie mu służyć wszystkim ludziom, wszystkim zwierzętom, wszystkiemu! On widzi wszystkich jako dusze.
By Bóg żył wszędzie w świecie, by był wszystkim dla nas - to jest wielkie zadanie, które istnieje obecnie w świecie.
Człowiek, który zdobył Miłość powie: "Wiem, że wszyscy ludzie są braćmi między sobą". Wiedzieć, to znaczy widzieć Oblicze Boga!.
Kto raz widział Oblicze Boga kocha wszystkie istoty.
Możemy uogólnić powyższe następującymi słowami Mistrza:
1. Pierwsza łączność - jest od Boga do nas.
2. Druga łączność - jest od nas do Boga.
3. Trzecia łączność - jest od człowieka do człowieka
4. Czwarta łączność - najwznioślejsza jest od Boga do Boga. Przy czwartej łączności człowiek widzi w twarzach innych Boga tak, jak go widzi w swojej twarzy.
MiłośćŁączy Człowieka z Całością
"Miłość do Boga daje silny impuls w życiu człowieka. Jest ona pierwszym i najsilniejszym dla człowieka. Jest ona pierwszym promieniem, który przenika do duszy ludzkiej. Gdy przyjdzie Miłość, budzi ona wielkie, sławne i piękne w duszy ludzkiej. Kto kocha, ten posiada Prawdę w sobie. Kto posiada Prawdę, ten może być kochany. Miłość jest pierwszym warunkiem, przy którym świadomość może iść naprzód. By rozum i serce mogły się poruszać i iść naprzód, muszą mieć pobudzającą przyczynę. Tą przyczyną jest Miłość".
Miłość jest prawem wszechświatowej harmonii. Daje ona człowiekowi prawidłowy stosunek do wszystkich istot, wskazuje jego miejsce w organizmie światowym, łączy go z całym życiem. Wtedy człowiek podobny jest do żywego liścia w górze na drzewie, który jest dobrze ogrzany słońcem otrzymuje wszystkie soki niezbędne do rośnięcia, do rozwijania się, do prawidłowego wykonywania jego służby. Gdy człowiek zamknie się dla Miłości, traci on tęłączność, życie przestaje wpływać don, uboży się on. Wtedy podobny on jest do oderwanego liścia, który wiatr nosi gdzie chce.
"Gdy kochacie, łączycie się z całym życiem, bierzecie udział w pracy całego życia".
Co znaczy udział człowieka w pracy całego życia, to znaczy czynić Wolę Bożą! Miłość jest pokarmem dla dusz!
Gdy człowiek przestaje kochać, przestaje jeść wskutek czego traci swe życie. Miłość jest chlebem, który pochodzi z Nieba!"
Przynosi ona wzrost wszystkich wschodzących sił w człowieku, w ten sposób przepływa przez niego bujne życie. Siły żywej natury, z którą człowiek sięłączy przez Miłość, przeorganizowują jego jestestwo.
"Miłość jest kamieniem alchemicznym, eliksirem życia".
Reguluje ona wszystkie procesy ludzkiego organizmu. Jest ona siłą magiczną, która działa cuda. Jedyna siła, która może przebudować całą istotę człowieka - to jest Miłość.
Boska Miłość nosi w sobie siły rośnięcia. Przy niej wszystko w świecie rośnie, kwitnie, zawiązuje się i dojrzewa.
Gdy Miłość przeniknie do duszy ludzkiej, człowiek żyje w realizmie.
Gdy wyjdziecie z tego realizmu, traci światło i ciepło i szuka pomocy z zewnątrz.
"Miłość i przywiązanie są zasadą, która wprowadza człowieka w nowe życie wiecznej harmonii, piękna i czystości.
Pierwszą oznaką, z której człowiek poznaje, że wszedł w dziedzinę Miłości jest, że w nim następuje głęboki, wewnętrzny spokój, jakiego nigdy nie doświadczył. Jednocześnie doświadcza w sobie postępu ku Wielkiemu, Bezgranicznemu w świecie!".
Gdy odczuwamy i oddajemy prawidłowo Miłość, rozdaje ona obficie swe dobra. "Jedyną siłą, przez którą człowiek może osiągnąć swój ideał, jest Miłość. Jeżeli chcesz mieć dobrych przyjaciół, kochaj Boga, stosuj wszędzie Miłość.
Jedno miłosne spojrzenie zbawia człowieka. Jedno miłosne słowo zbawia człowieka. Jedno postępowanie miłosne zbawia człowieka".
"Drogo Miłości jest usłana wszystkimi osiągnięciami i możliwościami.
Ukochajcie Boga całą duszą, duchem i rozumem i sercem, a w przyszłości zdobędziecie wszystko. Żebyśmy mogli dokonać jednej próby na tym świecie, koniecznie musimy mieć Miłość. Jest ona wielkim czynnikiem w sercach tych, którzy ją posiadają. Poza Miłością nie ma życia, nie ma żadnych osiągnięć. Bez Miłości rzeczy są martwe, nieświadome, mechaniczne.
"Miłość jest różdżka czarodziejską w życiu. Kto ją znajdzie, wszystko może osiągnąć. Im więcej miejsca wydzielił sobie człowiek dla Miłości, tym większe są jego osiągnięcia. W prawie Miłości nie ma nic niemożliwego. Kto utraci swą miłość, dla niego wszystko staje się niemożliwe, W tym nie ma wyjątku. Gdy zaczniesz jakąś pracę z miłością, na pewno będziesz miał osiągnięcia. Świat może obrócić się głową w dół, lecz ta praca będzie dokonana szczęśliwie.
Wszystko na świecie zawdzięczać należy tej wielkiej sile Miłości. Dlatego, jeżeli człowiek chce, by mu szło w życiu, niech jego każda mysi i uczucie będzie przeniknięte Miłością Boską. Bez Miłości nie ma powodzenia.
Jeżeli i przy najmniej ważnej pracy człowiek zastosuje Miłość będzie miał błogosławieństwo Boskie. Przez Miłość człowiek może osiągnąć te swoje pragnienia, które mogą mu przynieść wszystkie dobra w życiu. To są pragnienia ludzkiej duszy!".
By człowiek ukochał Boga i swego bliźniego, to znaczy, żeby przepłynął bezpiecznie ocean. Człowiek traci swe szczęście, troci swoje wzniosłe myśli, uczucia i postępowanie, gdy brak mu Miłości. Ten kto ma Miłość, ma otwartą drogę wszędzie.
"Miłość otwiera przed ludźmi, królewskie wrota Nieba i ziemi. To znaczy, że człowiek będzie przyjęty między ludzi, i wszystkie inne istoty. Będzie przyjęty dobrze i u zwierząt. Nie ma wypadku w życiu, by człowiek działał z miłością i zginął. Jeżeli ludzie wychodzą z tej wielkiej Miłości, przyszłość jest dla nich.
Przy miłości człowiek wszystko zdobywa. Przy Miłości i ten kto kocha, i ten kogo kochają, wygrywają. Miłość zawsze daje człowiekowi więcej niż utracił. Zmienia i polepsza jego warunki.
Gdy Miłość wejdzie do życia, ludzie będą szli od światła do światła, od siły do siły i działalność ich się zwiększy".
Przy Miłości człowiek widzi rzeczy, ma dla nich prawidłowe zrozumienie.
"Gdy człowiek ułowi tylko jeden promień Miłości, dokonywa się w nim takie rozszerzenie, że natychmiast rozumie swój stosunek do ludzi i nie boi się niczego. Gdy Miłości przyjdzie do człowieka, mówi on: "Teraz mogę robić wszystko".
Nienawiść niszczy, Miłość buduje. Miłość poskramia i pobudza dobro!
"Kto kocha wszystkie istoty, nie może być nieszczęśliwy. Każdą sekundą, każdą minutą będzie on związany z sercami i duszami tych, których kocha i którzy go kochają".
Gdy człowiek zacznie kochać, rozumie czym jest życie i jego piękno.
"Gdy przyjdzie Miłość, z nią przychodzi wszystko: bogactwo, zaszczyt, zdrowie, wiedza, zdolności.
Nie mówię o tej miłości, która przynosi ludziom śmierć, ani o tej, która stwarza spory, walki, zmartwienia. Bez miłości wolność staje się niewolą, wiedza - nieuctwem, radość - męką.
Gdy Miłość przyjdzie do człowieka, słonce będzie świeciło inaczej i odczuje on swojąłączność z Bogiem. Wtedy aniołowie, święci i dobrzy ludzie z całego świata będą go odwiedzali, by widzieć Miłość!"
Jeżeli człowiek myśli, że musi być tylko dla siebie, natknie się na filozofię, która przynosi nieszczęście. Szczęście człowieka jest w tym by kochał i był kochany. A największe nieszczęście człowieka zawiera się w tym, gdy przestanie kochać i gdy inni go nie kochają.
"Nie ma większego nieszczęścia od tego, gdy widzisz Miłość i gdy jej nie masz.
Gdy ktoś się skarży, że nikt go nie kocha, mówię: Jeżeli nikt cię nie kocha, ty kochaj!"
Kto odczuje Boską Miłość, temu poprawiają się wszystkie sprawy: osobiste, rodzinne, społeczne i inne.
"Jeżeli przyjmiecie Boga, jeżeli zastosujecie Miłość w swym życiu, będziecie szczęśliwi. Jedyną drogą do osiągnięcia szczęścia jest Miłość. Człowiek Miłości, nie goni szczęścia, lecz szczęście goni jego!"
Miłość jest wyżej niż szczęście, włącza ona je w siebie.
Ludzie na ziemi żyją w dobrobycie, lecz nie są szczęśliwi. Dlaczego? Nie mogą oni wykorzystać dobra, które jest im dane. Szczęście jest poza dobrym i złym. Gdy szczęście was nawiedzi, będziecie zupełnie w innym świecie, ani w Niebie, ani na ziemi - w świecie Miłości. Miłość przygotowuje wejście do królestwa Bożego.
"Gdy Bóg kocha masz plecy, które cię strzegą od wszelkich doświadczeń. Gdy cię kocha jakiś człowiek - również masz plecy, na które możesz liczyć. Jeżeli czyjeś sprawy układają się dobrze, niech wie, że jest ktoś, kto go kocha. Oto dlaczego, gdy człowiek kocha i gdy go kochają, to znaczy, że sobie wzajemnie pomagają.
Miłość przynosi trzy rodzaje zdobyczy - w fizycznym, duchowym i Boskim świecie. Te zdobycze Miłości wyrazić możemy następującymi słowami: Miłość przynosi życie, światło i wolność. Rozpatrzymy te trzy zdobycze.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz