Miłość Najważniejsza

 

Wstęp. Ksiądz Tadeusz Wołynowicz

Słowo Wstępne.
Tytuł oryginału współczesnego mistyka w opracowaniu komentatora, którzy nie ujawniają swoich nazwisk brzmi:
Miłość Największa, - Miłość Kosmiczna Chrystusa Pana.
Z trzech tomów dzieła postanowiono najpierw wydać tom II, najbardziej chyba brzemienny w rewelacyjne i rewolucyjne treści wiążące głębię z intuicyjną rzeczywistością.
Chrześcijaństwo w swoim rozwoju weszło w okres asymilacji wszystkich prawd, które błysły na horyzontach kultur - prawd religijnych, filozoficznych i naukowych w jedną spójną wizję rzeczywistości. Religia w tym ujęciu byłaby sumą mądrości, jaką zdobyła ludzkość w swym pochodzie ku pełni światła. Jeżeli chcielibyśmy ująć te treści w najbardziej uniwersalną formułę, można by tak ją wyrazić:
U podstaw rzeczywistości znajduje się podstawa Rzeczywistość, która nie może nie istnieć, jeżeli istnieją byty nie posiadające w sobie racji swego istnienia, co doświadczalnie i powszechnie stwierdzamy, jest to Byt Podstawowy, inaczej zwany Absolutem, Ojcem wszechistnienia, zawierający w sobie cały bezmiar wszechświatów. Wskutek wewnętrznych naprężeń miłości, która jest jak gdyby "substancją" istoty Boga, wytryska promień wszechistnienia, błyskawica wszechświatów, pierwszy rozbłysk eksplozji czasu, inaczej, najbardziej skoncentrowany strumień plazmy atomowej (Weinberg - Pierwsze trzy minuty). W języku Hindusa wytryska najbardziej skoncentrowana energia myśli i miłości w postaci skrystalizowanej w materialny kształt. Mocą wypierającą jak gdyby wnętrze Prajedni jest uosobione odbicie, przez energię poznania, obrazu najwyższej Istoty, w postaci Syna Bożego. Miłość wiążąca Ojca z Synem to podstawowa energia ruchu wszechświatów, racja istnienia, to w języku chrześcijańskim Duch Przenajświętszy, inaczej - Motor Historii. Syn Boży, Ta Boska Oblubienica, jest podstawową projekcją boskości. Jednocześnie jest to matryca człowieczeństwa, dokumentacja rozwoju człowieka przez historię świata ku jego pełni, na wzór Chrystusa Kosmicznego, którego miarę ma osiągnąć u kresu dynamicznego spełnienia się przez mechanizm ewolucji.
Boska Miłość, czyli Duch św. z zachwytu dla oblicza Syna, wprowadzając w ruch tworzywo masy wszechświatów, przerabia "glinę" protonów i neutronów w gwiazdy, w kwiaty, a na końcu w najpełniejszy wyraz boskości przez materialność, to jest w człowieka. W tym ujęciu człowiek jest po ileś tam miliardów razy powtórzoną wtórną projekcją boskości, ograniczoną w swym wyrazie opornością tworzywa, zależnie od stopnia podporządkowania materialności boskim mocom ducha. A więc człowiek jest najwyższym przejawem Absolutu poprzez materialność, obliczem Boga odtworzonym w materiale skrystalizowanej energii z tym, że sam może ten obraz za każdym razem poprawiać lub zniekształcać. Można powiedzieć, że człowiek jest kwiatem organizmu wszechświata, zamkniętym przynajmniej w pięciowymiarowej przestrzeni. Piąty wymiar to obszar ducha, napełniony energią miłości jak przestrzeń fizyczna powietrzem.
Ta miłość rozlana pod namiotem z gwiazd jest najczulszą matką wszelkiego życia. Roztacza opiekuńcze moce nad każdą żywą istotą. Doświadczanie powierzchni rzeczywistości może niekiedy przez ból i zło zaprzeczać temu stwierdzeniu. Głębsza jednak analiza niepojętych cudów zjawiska życia, jak opisuje choćby Droscher lub Dithfurt w ujęciu nauk ścisłych, pozwala nawet ból uznać za naturalnego anioła stróża najmniejszej istoty. Bo taka przecież jest biologiczna racja jego działania, a "mądrość przyrody "zmusza do zajęcia pozycji badawczej na kolanach wobec przejawiającej się inteligencji opiekuńczej. Wszechświat można by przyrównać do przeciętego piłą pnia, w którym dostrzegamy rdzeń i słoje. Pierwszy słój niech oznacza najmniej zorganizowane żywe istoty. Przedostatni - to ludzkość ziemska, jeszcze nie przebudzona na wartości ducha. Ostatni słój to ludzie czuli na wezwanie świateł Nieba, to bracia i siostry Chrystusa, Którego w tym obrazie wyraża rdzeń wszechistnienia - najbardziej skoncentrowaną energię miłości i inteligencji w centrum materialności.
Jeżeli rozsypiemy opiłki metalu na stole i przyłożymy elektromagnes opiłki ułożą się zgodnie z liniami sił pola elektromagnetycznego. Stają się widzialnym obrazem niewidzialnych linii sił pola elektromagnetycznego. Podobnie boskie bieguny Mądrości i Miłości przenikające chaos pierwotnego rzutu materialnej plazmy przekształcają ją na swój obraz i podobieństwo - to jest w człowieka. Człowiek w tym ujęciu to oblicze Boga wyrażone na płótnie przestrzeni i czasu, najwyższy przejaw Absolutu poprzez, materialność tak, że nawet ludzka miłość erotyczna na swym biegunie ducha ma wymiar trynitarny -"Tak cię kocham, że pragnę dać ci syna", twierdzi lub tak czuje na wieki zakochany człowiek. Wyraził tę myśl już św. Jan Chryzoston, w czwartym wieku po Chrystusie, ten wielki mistyk Wschodu, gdy powiedział: "Małżonkowie przez swe szlachetne uczucie nie są bynajmniej obrazem czegoś ziemskiego, ale obrazem samego Boga w Trójcy Jedynego"
Człowiek kontaktuje się ze wszechświatem poprzez zmysły pracujące na fali. Jeżeli częstotliwość fali dla oka i ucha zilustrujemy tasiemką długości 4 cm, to całość falowania wyrazimy taśmą, którą możemy 75 razy owinąć kulę ziemską na równiku. Korzystamy z jednej kwa-trylionowej części częstotliwości falowania. Materiał tak pobrany i obrabiany wysiłkiem pokoleń doprowadził empiryka, logika, sceptycznego łowcy materialnych cząsteczek do sformułowania wyrażonego przez Heisenberga: "Atom da się sprowadzić do równania matematycznego. Na dnie atomu jest sens". To zdanie jest kwiatem empirii w wydaniu Europejczyka. Hindus w mistycznym zachwycie określa materialne cząsteczki jako skrystalizowaną energię myśli Boga. Wszechświat to tylko manifestacja najwyższego Ducha, okno wystawowe najwyższej Miłości. W tym punkcie po dwu zboczach ludzkość dochodzi do punktu zwrotnego historii przez rewolucję w pojmowaniu świata. Zaczyna się ona u nas od nauk ścisłych, zwłaszcza od biologii. Najcenniejszym bowiem osiągnięciem tych nauk jest, jak twierdzi również Dithfurt, powszechne przekonanie obecne wśród uczonych, że wyobraźnia twórcza, rozum, inteligencja, przewidywanie ma daleką przyszłość - te atrybuty mózgu typu homo sapiens - musiały istnieć daleko wcześniej zanim taki mózg się pojawił, już u podstaw nieskończenie logicznie złożonego zjawiska życia.
Max Scheller, sławny biolog i filozof, przyrównuje rzeczywistość do twardego pnia. Kora osłania istotę bytu drzewa. To co widzimy wokół jest tylko korą, wierzchnią warstwą wielkiego organizmu wszechświata. Łatwe doświadczenie odsłania "rzeczywistość drzewa". Zbliża się jednak czas gdy tą "siekierą logiki" lub potęgą intuicji zwielokrotnionej w mistycznym doświadczeniu będziemy coraz częściej odsłaniać Ducha z poza kory świata.
Od 1900 roku zwielokrotniliśmy ilość wiedzy przeliczeniowej na byty o 265 razy. Obecnie w ciągu dwu lat ilość wiedzy rośnie o 100%. Potrzebni są specjaliści wąskiego zakresu i generalizatory dokonujący syntezy.
W książce "Miłość Największa" autor dokonuje syntezy swych doświadczeń mistycznych, opisując Miłość odsłąniętą z materialnej kory - przysłony założonej na nasze zmysły, jak to dokonujemy w aparacie fotograficznym, gdy za dużo jest słońca. Czytając książkę, nie czuje się oparcia przyswajanych treści w naszym materiale wiedzy i doświadczenia, a jednak wyczuwa się pewny grunt oczywistości odkrytej gdzieś w głębinach rzeczywistości. Treści tej książki to odkryty nowy ląd, nieznana przestrzeń dla ramion ducha. Bez dowodzenia narzuca się przyjemne przedświadczenie, że ten ląd to jakby pancerz granitowy spajający to ziemskie kolisko i niosący wszystkie barwy życia, to podstawowa warstwa istnienia.
Miłość Kosmiczna ukazana na kształt słońca wiosennego, które delikatnie wyciąga roślinki z błota, z moczarów, z wody i ziemi, napełniając je ciepłem, radością, życiem by kwitły i trwały, wciąga w swoją przepaść tajemnic i najwyższych wspaniałości. Też oczarowuje, napełnia serce ciepłem i radością.
Ten tekst nie poddaje się ściśle logicznemu podziałowi ponieważ zawiera opowiadania Mistrza o miłości wygłaszane w czasie rekreacyjnych przechadzek.
Tekst oryginału zawiera po setki razy powtórzone wyrażenie: "Mistrz mówi". Z powodu braku papieru Redakcja usunęła tylko ten zwrot. Słowa Mistrza są zawsze w cudzysłowie. Reszta to tekst Komentatora.

Przed Świątynia Miłości

Dziś ludzkość znajduje się na progu świątyni miłości. Obecnie wchodzimy w epokę, gdy ludzkość wkracza do jej Królestwa.
Chrystus jest Bramą Miłości.[1]
Przez Niego wchodzi się w to Królestwo.
Wskazał On Miłość, jako drogę do dusz ludzkich.
Mistrz opracował tę wielką naukę Miłości, Rzucił światło na jej przejawy i metody, na jej wszechmoc, na jej wszech-zwycięską moc, która pokonywa wszelkie trudności, zwala wszystkie przeszkody, niweczy wszelkie kajdany i więzienia, wyprowadza z nich człowieka i wskazuje mu drogę wolności.
Słowem Mistrza po raz pierwszy w historii ludzkości rzuca się potężne światło na tę Boską, twórczą siłę, na cuda, których dokonywa i perspektywę, jaką otwiera przed ludzkością. Mistrz wprowadza nas w świat Miłości, którego dotychczas nie podejrzewaliśmy tak wzniosłym, potężnym i pięknym. W Jego pogawędkach i wykładach najwięcej się mówi o Miłości. Przez całe pięć dziesięcioleci Mistrz otwiera przed nami dziwne przejawy tej Miłości.
Przez to, co Mistrz powiedział o Miłości, podniósł On tylko rąbek zasłony, by można było widzieć majestat sił, które pracują w naturze i by się otworzyło potrzebne przygotowanie do jej zrozumienia.
Mistrz mówi: "Nie ma nic ciekawszego niż badanie przejawów Miłości". Z wielkiej nauki Miłości podamy niżej tylko krótki rys, tylko kontury niektórych jej zasadniczych przejawów i metod, by było widać możliwości i przestrzenie, które się otwierają przed ludzkością.
Prawa i metody, które dajemy tu, są wzięte z pogadanek i wykładów Mistrza, gdzie szczegółowo je wykłada i rozwija.

Miłość Jako Podstawa w Życiu

Miłość Opiera Się Na Jedności Życia
Jakie są głębokie przyczyny, które zmuszają człowieka by kochał Wzniosłe, Boskie w świecie, bliźnich i każdą żywą Istotę?
Jest to zupełnie naturalne, ponieważ wszystkie istoty są gałązkami i listkami wielkiego organizmu kosmicznego. Są one bliskie, pokrewne, ponieważ jedno i to samo życie przechodzi przez nie i to życie wspólnie je łączy.
Miłość pochodzi z jedności, która istnieje w świecie.
Jakkolwiek by się przejawiła, jest ona wyrazem jedności.
"Wszystkie dusze są związane między sobą w taki sposób, że tworzą coś stałego, nierozdzielnego. Z punktu widzenia tej Miłości świat przedstawia wielki organizm, w którym żyje i pracuje Bóg. Gdy przyjdzie do nas Miłość, poznamy, że we wszystkich ludziach tkwi jedna i ta sama zasada".

Pierwsza Łączność - Miłość Do Wielkiego, Mądrego Początku

"Bóg jest Miłością. Mądrym Początkiem, który włożył wszystko w życie. Rozum, serce, dusza i duch nasz dane są nam przez Boga. Dlaczego nie mamy kochać Boga, Który dał nam wszystko?
Pierwsza łączność człowieka, która jest najbardziej istotna, jest to miłość do Całości do Boga.
Jedyną łącznością między duszą ludzką i Bogiem jest miłość.
"Gdy człowiek ukocha Boga, jest to najsławniejszy moment w jego życiu. Nazywam człowiekiem tylko tego, kto pokochał Boga. Chwila, w której określił on siebie i ukochał Boga, określa go jako człowieka".
Gdy człowiek ukocha Wielki Początek całą swoją istotą, osiąga on ideał swojej duszy, wie dlaczego przyszedł na Ziemię, dlaczego żyje. Tak dochodzi on do najwyższego punktu w swoim życiu.
"Nadszedł już czas, byście odnowili łączność z Tym, kto was stworzył, Kto was kocha i myśli o was. Jedyny przywilej człowieka przed zwierzętami tkwi w tym, że dana mu jest możność kochać Boga i wypełniać Jego wolę. Najpierwsze w świecie jest:
Wszyscy musimy dojść do tego prawa - ukochać Boga. Ludzie kochają Boga, gdyż On w każdej chwili poświęca się dla nich".
Człowiek musi być w łączności z Bogiem stale - każdego dnia i każdej minuty.
"Całe nasze życie musi być stałym wysiłkiem w łączności z Bogiem, byśmy byli w kontakcie z Miłością Boską".
Dusza ludzka musi się połączyć z Boską Miłością. I w takim połączeniu zjawi się nowe życie, które nazywa się zmartwychwstaniem.
"Ta idea, Miłość do Wiecznego Początku - musi się stać w nas, tak żywa, tak intensywna, jak krew, która krąży w całym ciele".
Ideał tak poszczególnego człowieka jak i całej ludzkości, musi to być, Miłość do Boga, do Całości.
Ktoś mówi: "Jak mogę kochać Boga, którego nie widzę?" Jedyną istotą, którą widzicie w świecie jest to Bóg!
"Gdy przyjdzie jakaś myśl o Bogu, serce wasze zadrży, dusza wasza się napełni wielką Jego Miłością. Gdy spojrzycie w niebo ze wszystkimi światłami, spojrzycie na ludzi i na wszystkie istoty uczujecie, że w tym wszystkim przejawia się Boska Miłość!
By człowiek kochał Boga, tzn., że Bóg musi być ideałem dla człowieka i człowiek gotów jest przy wszystkich warunkach swego życia poświęcić wszystko dla Boga. Każdy, kto chce być "Człowiekiem", musi mieć święte pojęcie o Bogu. Stosunek do Boga jest stosunkiem do Miłości. I stosunek do Miłości jest stosunkiem do Boga. Gdy człowiek przestanie myśleć, że Bóg jest Miłością, łączność jego z Bogiem się przerywa" Prawo głosi:
Bóg zawsze kocha człowieka, a człowiek odczuwa Jego Miłość przez Miłość, którą czuje do Niego.
Oto dlaczego jeżeli człowiek zmieni swój stosunek do Boga, to sam sobie stawia przeszkody do Wielkiej, Boskiej Miłości.
"Bóg kocha jednakowo wszystkich, tylko jedni uświadamiają to sobie, a inni nie. Bóg kocha człowieka tak, jak i aniołów, tylko anieli uświadamiają to i odczuwają Jego Miłość, a ludzie zawsze nie uświadamiają. Na przykład: Na kamień wylewa się tyleż wody, co i na rośliny dokoła. Jednak kamień nie przyjmie w siebie tej wody i może powiedzieć wskutek tego, że Bóg go nie kocha. Woda przechodzi i schodzi po jego powierzchni.
Kto jest twardy jak kamień, nie może świadomie przyjąć Miłości Bożej. Co trzeba więc zrobić? Stać się miękkim".
Gdy człowiek czuje Miłość do Boga, odczuwa to, co idzie od Wielkiego Kosmicznego Centrum. Wchodzi on już na drogę twórczości i wschodu. Wtedy człowiek jest w łączności z całym życiem i energią Całości, twórcze i budowlane siły całego Wszechświata wlewają się w niego.
Pierwszym warunkiem wypełnienia woli Bożej jest, by człowiek był w łączności z Pierwotną przyczyną, ze Wzniosłym, Rozumnym światem.
"Wszyscy muszą się nauczyć wypełniać wolę Bożą. Wola Boża to jest wszechświatowe prawo. Jej wypełnieniem jest czasowym aktem, który się przejawia w danym wypadku. To prawo rozumie dobro wszystkich istot bez wyjątku. Wykonać Wolę Bożą w danej chwili tzn. zrobić dobro, które się odnosi do wszystkich istot bez wyjątku. Jest to wielkie prawo. Z tym zrozumieniem i wykonaniem Woli Bożej człowiek może stać się wielki. Dlaczego dziś ludziom się coś nie udaje? Gdyż miłość ich do Boga jest mikroskopijna. Puste Jest życie bez Miłości do Wielkiego Mądrego Początku. Z tym Początkiem człowiek ma wszystko - zdrowie, bogactwo, siłę i miłość. Człowiek musi ukochać Boga i podtrzymać wszystkie warunki".
Gdy człowiek ukocha Wielki Mądry Początek przejawi Boskość w sobie. Miłość do Boga - jest to prawo tego wewnętrznego błogosławieństwa. To jest ta wielka nauka, którą poznały wszystkie postępowe dusze. To jest ta wielka droga, którą szły. I tylko wtedy się wypełniają słowa: jeżeli ktoś kocha Boga, jest poznany przez Niego.
W Miłości do Boga człowiek odczuwa życie, światło i siłę, które wychodzą z niego.
Wtedy Wszystkie pragnienia spełniają się.
"Dopóki nie przejawi swej miłości do Boga, człowiek zawsze będzie słaby. Jeżeli jest słaby człowiek, nigdy nie może osiągnąć pragnienia swojej duszy -kochajcie Boga. Miłość do Boga, z której pochodzi żywa łączność między nim i człowiekiem jest mistycznym wewnętrznym doświadczeniem. Magiczna siła tego doświadczenia kryje się w tym momencie, gdy człowiek skieruje umysł, serce, duszę i swego ducha do Wiecznego Początku bez żadnego wahania i wątpliwości. Tylko wtedy może on zrozumieć sens życia, gdyż tylko Bóg może przed nim otworzyć ten sens.
Zróbcie doświadczenie ze słowami: "Bóg jest Miłością" - żeby zobaczyć co się w nich kryje. Włóżcie te słowa w swój rozsądek, do swego serca i do swej woli, a zobaczycie, że jeżeli Jesteście chorzy - wyzdrowiejecie, jeżeli dotychczas tylko patrzyliście, zobaczycie, jeżeli tylko odczuwaliście, odtąd będziecie kochali. Wszystko może się naprawić, wszystko jest możliwe. Kiedy? Gdy człowiek jest związany z Wiecznym Początkiem".
W czystości, w miłości, w niezmiennych stosunkach człowieka do całości kryją się metody odświeżenia, wyzwolenia, pogodzenia z wszystkimi. Powiedziano: "Zanim o coś poprosicie, będzie wam dane". Kto kocha Boga, otrzyma błogosławieństwo, zanim o coś Go poprosił. Wszyscy, którzy kochają Wielkiego w Świecie wzmacniają się. Zrywajcie owoce z drzewa życia, byście byli silnymi, byście przejawili miłość, sprawiedliwość, dobroć i wstrzemięźliwość".
Miłość do Boga jest źródłem radości, pewności siebie i harmonii. Wtedy człowiek jest opromieniony wielkim Słońcem Życia. Ta łączność robi go bogatym. Czerpie on ze źródeł życia. Jest on nietykalny dla niszczycielskich mocy, gdyż światło, którym żyje jest dla nich niedostępne. Wtedy jest on w życiu wolny.
"Przy tym kontakcie z Bezgranicznym odczujecie to szczęście, siłę, odmłodzenie, którego pragniecie! W miłości do Boga jest szczęście człowieka. Tysiące dróg wiodą, do szczęścia, lecz prostszej i czystszej od tej nie ma. Przeszedłem ją, znam ją i wam radzę nią iść".

Druga Łączność - Miłość Bliźniego

"Jeżeli kochasz Pierwotną Przyczynę, będziesz kochał i formy przez które ona się objawia. Święta jest forma, przez którą objawia się ona, jest to bliźni.
Ludzie są cząstką Boga. Jak kochamy Boga, tak pokochamy ludzi. Jeżeli nie kochamy Boga, zawsze będziemy robili różnicę między jednym a drugim człowiekiem".
"Jeżeli kochasz Pierwotną Przyczynę, to znaczy upokorzysz się. Jeżeli kochasz bliźniego, to znaczy rozszerzysz się".
Gdy człowiek kocha swego bliźniego, pozwala by przez niego przeszła miłość do Boga, którą przyjął od wiecznego Początku.
"Gdy kochacie kogoś, to znaczy, że odpowiadacie na Boską Miłość". Mistrz daje głębokie zrozumienie pojęcia bliźniego, przez co człowiek wchodzi w nowy stosunek do wszystkich istot. W ten sposób Mistrz otwiera wielkie przestrzenie, wnosi piękno do nowych stosunków z otoczeniem. Mówi im:
"Napisane jest: "Będziesz kochał bliźniego swego, jak siebie samego". Kim jest bliźni? Kochający widzi we wszystkich ludziach i we wszystkich istotach swego bliźniego! Oto dlaczego stawiam nowe prawo:
Musimy kochać wszystkie istoty jak siebie samego. Kochajcie każde drzewo, każdy kwiat, każde zwierzę, każdego człowieka jak siebie samego!
Powiecie: Kim jesteś ty, który dajesz nowe prawo! Tłumaczę stare prawa na nowy język, by były zrozumiane".

Trzecia Łączność - Miłość Do Siebie Samego

"Kochajcie swoją duszy, a sami sobie pomożecie. Miłość człowieka określa się przez to, jak on szanuje swoją duszę. Oceniajcie Boskość w sobie - swój rozum, swoje serce, swoją duszę i swego ducha.
Im więcej wierzycie w swoje siły wewnętrzne i możliwości, tym prędzej się rozwiniecie".
Trzecią fazą jest miłość do samego siebie, człowiek musi ocenić swoje życie, oddzielić realne od nierealnego, by iść do doskonałości.
Bądź doskonały! - to jest miłość do siebie samego. Miłość do siebie samego nie znaczy, by człowiek kochał swoją osobę, lecz by przejawił Boskość w sobie. W tym przejawieniu czuje on smutki i radości ludzkie, jak swoje, dąży do pomagania im w rozwiązywaniu zadań ich życia i jak mądrze wykorzystać warunki.
W człowieku żyje wyższy początek, który musi się przejawić. Tak człowiek dąży do kultury synów Bożych. Miłość do siebie samego znaczy - że człowiek czuje w swojej głębi Boskość, ceni ją i utoruję jej drogę, by się przejawiła. Niższa natura ludzka jest niezorganizowana i gdy rządzi człowiekiem, skuty jest on łańcuchem, jest on w więzieniu, w niewoli instynktów życia. Miłość do siebie samego znaczy, że człowiek musi rozpalić ten święty ogień, który płonie w głębi jego duszy, wziąć przewagę, podporządkowuje wszystkie inne siły, zorganizuje je i skieruje je na służbę tego Wiecznego Początku, który jest pierwotnym impulsem w końcowym celu życia, t. j. Boskiej doskonałości.

Mistrz mówi o tych trzech łącznościach co następuje:
"Musimy kochać Boga, jako jedną Całość. Gdy mówimy o miłości do bliźnich, rozumiemy przejawienie się Boga w całym wszechświecie. Kochać samego siebie, tzn. ochronić rezultat tej Miłości.

Świat Jest Zbudowany i Objęty Miłością

"Miłość Jest Matką świata. Stworzyła ona wszystkie organizmy, wszystkie istoty. Zrodziła ona słońce. Całe niebo jest niczym innym, jak tylko wystawą Miłości".
Pierwszą podstawową zasadą jest Miłość, nie dzisiejsza wasza miłość, lecz Miłość, która stworzyła cały kosmos, Miłość, z której pochodzą wszystkie żywe siły w naturze - wszystkie.
Każdy ruch jest ruchem Miłości. Słonce, Ziemia, cały kosmos, przypływy i odpływy, wszystko co się rusza działa pod wpływem Miłości, czyli rozumu. Ruch wskazuje, że jest życie; życie wskazuje, że jest Miłość; Miłość wskazuje, że ktoś myśli o nas. Życie pochodzi od Miłości. Człowiek musi sobie uświadomić, że życie jest darem, miłosnym darem. Potężny motor całego życia jest to Miłość. Jest ona wielką, potężną siłą, gdyż rządzi wszystkim i wszystko jej podlega.
Mądremu początkowi, który leży w zasadzie tej Jedności, możemy dać jakie chcemy imiona: Całość, Bezmiar, Pierwsza Przyczyna, Wielki w świecie, Wieczny Początek, Bóg.
Zawiera On wszystko w sobie. Sam On jest Miłością.
"Miłość jest wielkim Realizmem - Boskim Realizmem w świecie".
Życie całości przepływa przez wszystkie istoty. Łączy ono i obejmuje wszystko na świecie.
Tak jak przez komórki i organy organizmu przechodzą te same soki, tak i Miłość Mądrego Początku przechodzi przez wszystkie istoty. Stwarza ona cały Wszechświat. Jest ona maciczną siłą w świecie. Miłość jest powietrzem Boskiego świata. Przenika ona cała przestrzeń. Nie ma nic piękniejszego ponad to, gdy człowiek widzi wszędzie Boską Miłość.
"Gdzie jest Miłość? Wszędzie!
Nie ma miejsca, gdzie by Miłość nie była obecna".
Wszystko w świecie żyje i istnieje w Miłości i przez Miłość.
"Wszystko co widzimy, ludy gwiezdne, słońce i planety - jest przejawem i wyrazem Miłości. Cały wszechświat i jedno totalność, cały świat fizyczny jest przejawioną, zmaterializowaną Miłością.
Kamienie, rośliny, zwierzęta, światło, powietrze - przez wszystko Miłość przemawia do ludzi. Z Miłości pochodzą wszystkie światy przez wszystkie wieczności. Za tym co się dzieje w życiu, musimy widzieć działanie niezmiernej Miłości, która objawia rzeczy. Człowiek jako cząstka Jedności w świecie jest pogrążony w Miłości, w Bogu.
"Wielkie Mądre Centrum we wszechświecie jest Miłością!"
Oddychamy Miłością!
"Gdy pójdziemy do jakiegoś drzewka, trawy, kwiatu, źródła, widzimy w tym wszystkim Miłość Pierwotnej Przyczyny".
Miłość krzepi wszechświat. Porusza ona wszystko do jednego wielkiego celu. Plan, według którego wszystkie istoty poruszają się do swego celu, jest włączony do miłości. W chwilach przejrzenia człowiek osiąga prześwietlenie tej prawdy i wtedy przeżywa majestat życia. Widzi on piękno na drodze, którą wszystkie istoty idą od zmroku ku jasności, od słabości do siły, od smutku ku radości, od nizin do szczytów, czuje on, że Wielka Matka - Miłość - obejmuje swoje dzieci i napełnia je życiem. Czuwa ona nad nimi.
Opatrzność - to jest Miłość, która porusza Wszechświat.
"Pod słowami Mądry początek rozumiemy Miłość, która przynosi życie. Jest ona czymś największym w życiu. Ta miłość jest skałą w życiu człowieka".
Ktoś mówi: "Nikt mnie nie kocha". Jest jeden, kto was kocha.
Gdyby was nie kochał, nie moglibyście żyć na tym świecie. Jeżeli żyjecie, znaczy, Bóg was kocha. Jeżeli myślicie, że nikt was nie kocha, jest to pierwsze kłamstwo w świecie. Nawet przy najbardziej niesprzyjających warunkach bądźcie wdzięczni, że żyjecie. Przy wszystkich dobrach które są wam dane, ośmielacie się pytać, czy Bóg was kocha. To jest to samo, jak gdybyście zapytali, czy was kocha wasza matka. Gdyby Bóg was nie kochał, nie wysłałby was na ziemię, byście się uczyli".
Bóg przewidział dla człowieka niezmierzone bogactwa, wielkie osiągnięcia. Ma po co żyć człowiek! Ma go kto kochać! Nie ma czegoś większego dla człowieka niż to, że znalazł Tego kto go kocha.
"Człowiek musi zachować w swym umyśle myśl, że jest Jeden, kto go kocha. Jesteś smutny, pełen zwątpienia i nie wiesz co robić. Mówię: Uwierz, że Bóg cię kocha, a natychmiast nabierzesz otuchy, podniesiesz czoło".
Miłość, którą przejawia Bóg do ludzi nie ma początku, nie ma i końca. Miłość Boga jest wieczna i niezmienna.
Przez jakiekolwiek przeszlibyśmy cierpienia, w końcu przekonamy się, że nie ma istoty na świecie, która nas kocha jak Bóg. Możecie liczyć na Miłość tych wielkich Dusz, które zawsze są z Panem Bogiem. Kochają one was i biorą udział w Waszym życiu. Te wielkie dusze spotkacie po całym świecie. Wszystkie mądre istoty pracują dla dobra ludzkości. Pracują one dla szczęścia ludzi. Pracują dla zrealizowania Nowej nauki - nauki Miłości. Nikt nie jest sam w swoim życiu, nikt nie jest porzuconym. Mądre Wzniosłe istoty troszczą się o was z całą swoją miłością i poświęceniem. Żeby wam służyć i pomóc, gotowe są na wszelkie ofiary. Cokolwiek by się stało z wami i z waszymi bliskimi, wiedzcie, że wszystko jest dla dobra i w dobro się obróci.
Człowiek musi powiedzieć: "Bóg jest Miłością". Z tego wynika, że świat jest stworzony dla mnie, lecz kiedy?. Gdy żyję według zasady Miłości, gdy żyję rozumnym życiem.
Pierwszym największym impulsem duszy ludzkiej jest odczuć Miłość. Miłość w całej jej pełni, by mogła się wyzwolić od ograniczeń życia.
"W imię Jedynego pracujcie, tak dla swojego dobra, jak i dla dobra swoich bliźnich".

Szukanie Boga

Miłość jest (szukaniem) widzeniem Boga!
"Tylko na drodze Miłości możemy dojść do kontaktu z Bogiem. Nie ma piękniejszej istoty od Boga. Nowym jest widzenie Boga w innych, a oni jeżeli widzą Boga w tobie. Gdy nie możesz ujrzeć Boga w człowieku, jesteś na złej drodze. I każdy kto nie może widzieć Boga w tobie, nie może być twoim przyjacielem. Każdy, w kim nie możesz widzieć Boga i ten nie może być twoim przyjacielem. Nie tylko on powinien widzieć Boga w tobie, lecz powinien mówić z Bogiem w tobie. Gdy dwoje się kocha, każde z nich rozmawia z Bogiem w drugim.
Dusza ludzka szuka czegoś w świecie, tęskni za czymś. To, czego człowiek szuka w tysiącach form, w całej rozmaitości życia, jest to wieczny Początek.
Kto szuka Miłości, ten szuka Boga.
"Gdy mówimy, że musimy kochać, rozumiemy, że musimy szukać Boga.
Musimy kochać, żeby znaleźć Boga, ponieważ Bóg jest Miłością.
Zadatki prawdziwej wiedzy, bogactwa i siły są wewnątrz człowieka. Miłość przedstawia żywotne promienie słońca dla rozkwitu duszy ludzkiej. Każda istota w uświęconych chwilach swego życia dąży do pięknego, wzniosłego i Wiecznego, do świętego ideału. W gruncie rzeczy jest to dążenie do Kosmicznego Centrum całego wszechświata. Każdy człowiek, czy jest religijny, czy nie - ma głęboką wewnętrzną wiedzę o tym Centrum. Każdy człowiek zna Boga i kocha Go - i wierzący i niewierzący, gdyż tęsknota do Wiecznego Piękna i Prawdy, do Wiecznego Życia istnieje w każdym człowieku. Nikt nie może jej zagłuszyć. Pozostaje ona w głębi duszy jak święty promień i w chwilach prześwietlenia człowiek czuje ją.
Dusza ludzka wie w swojej głębi, na swoich drogach, że za wszystkim, co się rozpada w naszych rękach, jest coś Wielkiego, Trwałego i Wiecznego w podstawach całego życia, które nadaje sens życiu. Forma jest to szata, przez którą przejawia się Wieczny Początek.
We wszystkim, co przyciąga uwagę i miłość człowieka, znajduje on odblask Wiecznego, Nieprzejściowego, Wielkiego. Ta Święta tęsknota jest dana wszystkim istotom od najmniejszych do największych. Dusza ludzka tęskni do Boga, jak kwiat tęskni za słonecznymi promieniami. Wszystkie istoty przedstawiają jeden kosmiczny organizm. Miłość człowieka do Boga jest wyrazem ich zbiorowego dążenia do Wielkiego Realizmu w świecie.

Trzy Formy Miłości

"Na świecie możecie kochać przede wszystkim Boga - nic więcej. Jest to Wielka Prawda. Potem możecie kochać swoich bliźnich i wreszcie samych siebie. I ten człowiek, który nie rozpoczyna życia Miłością do Boga - nic z niego nie będzie".
Nie ma istoty na świecie, która by nie rozumiała życia, nie ceniła go i nie dążyła do niego wszystkimi siłami. Kosmiczne życie nie jest niczym odrębnym. I najmniejsza istota i największa służą jedynie Jemu. Przeciwieństwa może są w oddzielnych częściach i sferach życia, lecz jako Jedność, życie jest zupełną harmonią.
Człowiek ma trzy łączności z życiem: Miłość do Wiecznego Początku, miłość do bliźniego i miłość do siebie samego.

Miłość Jest Istota Natury Ludzkiej

"Miłość jest właściwością duszy, tj. wewnętrznym bogactwem człowieka, do którego powinien on dążyć. Miłość jest włożona do duszy ludzkiej.
Wystarczy by człowiek tylko otworzył umysł, serce i duszę dla Boskości, by przejawił miłość do wszystkich żywych istot. Człowiek musi kochać, by się przejawić".
W każdym człowieku jest myśląca i kochająca istota. W każdym człowieku jest Boska dusza i Boski duch. I żeby człowiek był najbardziej ordynarny, jak tylko zadrga w nim ta natura, zmieni się. Nawet jeżeli jest najbardziej zdolny do przestępstwa, w pewnych wypadkach może się w nim przejawić anioł, który poda rękę, by mu pomóc.
Człowiek w swojej istocie wewnętrznej, z Boskiego Początku, który jest w nim, jest dobrym.
Życie jednostki w postaci dzisiejszej różni się kontrastami: radość i smutek, nienawiść i miłość, zawiść i współzawodnictwo. Samouświadomienie jest życiem jednostki, a nadświadomość jest życiem duszy. Nad jednostką są Boska dusza i Boski Duch. Każdy człowiek posiada swego wewnętrznego Mistrza, który go uczy i poprawia w życiu".
"Bóg żyje w twojej duszy i w twoim duchu, w twojej wzniosłej świadomości, która przynosi światło. Przywołaj tego Boga, a wtedy będziesz mógł coś zrodzić. W tym jesteśmy podobni do Boga, że możemy myśleć, czuć i kochać jak On".
Boskim w człowieku jest sam człowiek.
"Należy określić pojęcie "człowiek". Jest ono zestawieniem cnót. Tylko ten może się nazwać człowiekiem i nosić to swoje imię, który utorował drogę Miłości, Mądrości i Prawdzie w sobie. Dusza mieszka w ciele od czasu do czasu. Całe bogactwo dla was jest obecnością Boga w waszej duszy".
Dobry człowiek przedstawia piękny posąg, wykonany przez znanego rzeźbiarza. A zły człowiek jest ordynarny, jak prosty kamień. Dla nieznających się kamień ten nic nie jest wart, lecz dla tego, kto wie - rzeźbiarza - kamień jest warunkiem wykonania pięknego posągu".
Każda istota rozumie język Miłości.
Jedna z uczennic Mistrza z Rysi (Łotwa) w 1937 roku chciała tam wygłosić odczyt wobec więźniów i poprosiła Mistrza o danie jej tematu. Dał on jej temat następujący: "Znaczenie mądrych cierpień człowieka". Odczyt miał wielkie powodzenie. Poraz drugi poprosiła Go o temat, by mówić do politycznych więźniów, większość z których byli to materialiści. Tym razem zadanie jej było trudniejsze, gdyż w pierwszym odczycie wychodziła ona, z duchowego światopoglądu, a teraz miała mówić do materialistów. Mistrz polecił jej następujący temat: "Miłość jako czynnik zjednoczenia ludzkości". I drugi odczyt miał wielkie powodzenie.
Miłość jest językiem, który rozumie każde serce ludzkie bez różnicy światopoglądu.
Miłość jest jedyną siłą w świecie, która jest zrozumiana przez wszystkich - człowieka, ptaszka, drzewko, kwiat.
W swej głębi każda dusza zna piękno, majestat i świętość miłości. Metody miłości są zapisane w duszy ludzkiej. Otwórzcie swoją duszę, każdego dnia przeczytajcie po jednej z metod zapisanej w niej i stosujcie je."
Ktoś mówi: "Ja nie mam miłości". W każdym człowieku jest kran dla miłości.
"Odkręć ten kran i powiedz: "Od tej chwili zacznę przejawiać miłość". Prawdziwy człowiek jest poza rozumem i sercem. Żyje on w duszy, która prawidłowo rozumie miłość.
"Myśl, że stary nie może kochać jest tak prawdziwa, jak i twierdzenie, że nie potrzebuje on pożywienia. Jedynym stanem człowieka jest miłość niezależnie od tego, czy jest on stary czy młody. Jak jest niezbędne dla człowieka jedzenie, tak jest niezbędna Miłość".
Miłość jest naturalnym dążeniem duszy ludzkiej.
Gdy człowiek zacznie myśleć o pierwszym promieniu Miłości wtedy się budzi. Miłość jest przebudzeniem się świadomości. Może was obudzić tylko ten, kto was kocha.
Istotne przejawienie się człowieka jest w miłości. Zastosujcie Miłość, żebyście się przejawili swemu bliźniemu.
"Gdy spotkasz człowieka, nie mów, że jest zły, lecz powiedz: "Ten człowiek jeszcze się nie przejawił, nie przejawił dobra, które tworzy jego prawdziwą naturę". Wszyscy musimy się przejawić.
Przejawienie jest w tym, by wyrazić Boską Miłość.
Jeżeli Miłość nie przyjdzie do człowieka i duch jego nie jest w nim obecny".

Jedność W Miłości - Miłość Jest Niepodzielna

"Miłość Jest przejawem Boga. Jeżeli kochacie - jest On w was. Zadaniem każdego człowieka jest badanie i zastosowanie miłości jako przejawu Boga. Gdy kochasz, dotknął On twego serca.
Dobro w człowieku - jest to Bóg
Rozum w człowieku - jest to Bóg
Siła w człowieku - jest to Bóg
Człowiek musi powiedzieć: "Miłość, która jest we mnie, jest to Bóg. I jestem wdzięczny, że Bóg się ograniczył do mnie, by się przejawić przeze mnie".
Prawo miłości jest wewnętrzne. Jeżeli człowiek nie ma wewnętrznego impulsu do przejawienia miłości, żadna zewnętrzna przyczyna nie może go zmusić do tego. Pod wewnętrznym impulsem rozumie się Wieczny Początek.
"Miłość - jest to zwrócenie się rozumnej duszy do Boga".
Miłość wskazuje na jedność, jaka istnieje między duszą ludzką i Bogiem.
"Miłość jest dotknięciem Boga duszy ludzkiej. W pierwszej chwili zetknięcia człowieka z Bogiem Miłość wybucha w duszy ludzkiej. Każde dotkniecie Boga duszy znaczy odkrycie wielkiego świata. Wtedy człowiek może powiedzieć: "Żyję w tej wielkiej Miłości, oddycham światłem Mądrości Bożej, poruszam się w wielkiej Miłości, wzdycham i poruszam się w wielkiej Prawdzie Bożej, która przynosi Wolność i Przestrzeń dla duszy".
Nie trzeba dzielić Miłości. Musimy mieć o niej wyobrażenie całości.
Ktokolwiek by cię kochał, uświadom sobie, że Bóg clę kocha. Kogokolwiek byś pokochał, uświadom sobie, że Bóg kocha przez ciebie. Jedyną Istotą, która nas kocha, jest Bóg.
Kto kocha i kogo kochają, dobrowolnie pozwalają, by Bóg się przejawił przez nich.
Miłość nie tkwi w formie zewnętrznej. By objawić Miłość Bóg przejawia się przez wszystkie istoty.
"Miłość do Wielkiej Istoty, która opromienia cały Wszechświat musi płonąć i w nas".
Miłość mówi o obecności Ducha.
"Jeżeli chcecie przejawić, Miłość Bożą, Duch musi być w was, pozwólcie Mu, by się przejawił".
"Ktoś mówi: "Kocham Cię". To jest fałszywe twierdzenie. Gdy kogoś kochacie, Bóg w was kocha. Powiedzcie sobie: "Kocham, gdyż Bóg kocha".
"Gdy pomyślicie, że kochacie, utracicie swą miłość. Bóg nie jest w naszych cierpieniach, w naszej sile, w naszej wiedzy. Gdzie jest? W Miłości! Jeżeli kochacie, jest on w was. Jeżeli nie kochacie nie ma Go! Kto rozumie przejawy Boga, będzie wiedział, jak odczuć i oddać Jego Miłość.
Jedynym czymś, czego człowiek nie powinien się bać, jest Miłość, wiedza, światło i wolność. Kochasz, by Bóg się wsławił!
Kochasz, by się przejawił Bóg przez ciebie. Sens ziemskiego życia jest w poznaniu Boga. Jak? Poszukując Jego Miłości.
Pójdziesz do Miłości, by się stać Miłością.
Jest coś więcej, niż kochać. Samym się stać Miłością! Sens tych słów jest następujący: Człowiek może kochać, lecz często są myśli, uczucia, impulsy, które są sprzeczne z miłością. A co znaczy stać się Miłością? To znaczy, nie mieć myśli, uczuć, impulsów, które są z nią skrzyżowane.

Poznać swego bliźniego, tzn. poznać, że ten sam Bóg, którego kochamy żyje w nim.
"Jeżeli człowiek pokocha kogoś Boską Miłością, jest widzeniem Boga i wartym jest więcej niż tysiące innych". Z tego wynika, że jeżeli lubimy służyć Bogu, musimy służyć i swemu bliźniemu.
Powiedziano o Bogu: "Ukochałeś Prawdę w człowieku".
To znaczy Prawda, czyli Boskość w człowieku, jest powodem do miłości. Prawda żyje w człowieku, więc i najgorszy człowiek zawsze posiada coś, co można kochać.
"Często ludzie mówią, że ten czy tamten nie zasługuje, by ich kochano. Jest to niezrozumienie Miłości". "Ktoś pyta: Ten, którego kocham nie zasługuje na moją miłość. Zasługuje on na twoją miłość, gdyż kochasz w nim Wieczny Początek".
Oto dlaczego Miłość dla każdego jest zawsze właściwa. Każdy człowiek, którego kochasz jest godny Miłości.
Prawda, czyli Boskość, jest obiektem Miłości, Jedynym obiektem, bez którego żadna Miłość nie może się przejawić, jest Prawda.
Ludzie na ziemi są cieniami Prawdy, odbiciami. Musicie znaleźć duszę tych, których kochacie. Jest ona Boskiego pochodzenia. W niej żyje Bóg. Gdy znajdziecie duszę człowieka, będziecie gotowi na wszystkie ofiary.! Kto chce znaleźć Boga, musi Go znaleźć w swym bracie, tj., w swoim bliźnim. Musicie się zapoznać z Miłością Bożą w jej bezpośrednim sensie, żebyście doszli do tego, by w każdym człowieku widzieć Boga, czyli Dobro!".
Co robisz komuś, robisz to Bogu! Miłość jest szanowaniem Boga w każdym człowieku.
"Czego się żąda od współczesnego człowieka? By szanował Boga, który żyje w każdej duszy".

Przejawy i Metody Miłości

Mistrz wskazuje mnóstwo przejawów i metod miłości. Podajemy tu niektóre z nich.

Poznanie Jest w Miłości

"Ostatecznymi rezultatami miłości jest poznanie się wzajemne. Bez miłości nie możemy zbadać duszy ludzkiej. Miłość jest jedynym światłem, którym dysponujemy, by poznać żywe istoty, którymi jesteśmy otoczeni. By poznać ludzi w istotnym sensie, musisz ich kochać!".
Miłość czyni człowieka zdolnym do widzenia pięknych i wzniosłych rzeczy. Miłość żyje w realizmie rzeczy. Rzeczy realne są tylko wieczne, a przejściowe są nierealne.
"Miłość daje możność naszemu umysłowi widzieć wielkie piękno w naturze. Widzimy tylko ordynarną jej stronę, dlatego mamy wypaczone o niej pojęcie. Natura posiada piękną cechę. Wystarczy by człowiek spojrzał na nią, by zrozumiał, że pochodzi ona z bajki z tysiąca i jednej nocy".
Kochający ma szczególne oczy, szczególnie widzi przedmioty, a nie jak zwykli ludzie.
"Życie kochającego jest podłożone pod szczególną gamę. Cokolwiek by mu mówili, na jakiekolwiek by rzeczy patrzył, wszędzie widzi i słyszy piękno.
Na pierwszy rzut oka wydaje się, że człowiek ten nie robi różnicy między dobrem i złem.
Właśnie to jest w nim osobliwe, że widzi on wszystko, lecz tłumaczy sobie rzeczy z punktu widzenia miłości. Przed miłością zło i przestępstwa się roztapiają".
Kochać człowieka, to znaczy widzieć piękno i wielkość skryte głęboko w umyśle, sercu i jego duszy.
"Spotykacie małą dziewczynkę i nie zwracacie na nią uwagi. Dlaczego? Mówicie, że jest brudna. Lecz spójrzcie na nią uważnie, byście ujrzeli jaka piękna jest jej dusza. Jak poznaliście? Widać to piękno, lecz musicie mieć miłość w swoim sercu, żeby je ujrzeć".
Gdy przyjdzie Boska Miłość nie zwracajcie uwagi na wady ludzkie. Miłość wybacza każde wasze błędy. Jeżeli wasza miłość nie ma tej cechy, nie jest to jeszcze Boska Miłość. Człowiek widzi dobro w innym tylko wtedy gdy go kocha. Każdy z was musi widzieć i cenić dusze swoich braci, to jest Boskość w nich. Każdy człowiek, w którym są zapisane słowa: Cnota, Sprawiedliwość, Prawda, Miłość, Mądrość jest piękny, każdy może go kochać. I jeżeli was nie kocha nikt, to znaczy, że nie przejawiliście tych cech. Człowiek pochodzi ze wzniosłego świata Miłości, Mądrości, gdzie króluje światło, z tego jasnego światła, gdzie wolność, braterstwo szanują, za którym tęsknią ludzie, od tego jasnego świata, gdzie ludzie poznają się, oddają swe życie za innych ogradzają się miłością, żyją dla Boga. Gdy człowiek kocha kogoś, kocha ten Boski, wzniosły świat w nim.
Gdy kochamy kogoś, podoba nam się wszystko, co on robi. Czy śpiewa, gra, mówi, uważamy, że wszystko jest dobre i harmonijne, to jest prawo. Jeżeli kochamy kogoś, znosimy jego głupstwa. Jeżeli go nie kochamy, niech nawet dokonywa Boskich prac, mówimy: To nic nie jest warte".
Bez miłości poznanie jest niemożliwe. Pod poznaniem rozumie się wewnętrzną łączność między istotami. Taka łączność jest możliwa tylko przez miłość. Znaczy, jeżeli macie miłość, poznacie rzeczy. Jeżeli jej nie macie, nic nie możecie poznać.
"Musimy poznać Boga przez miłość".
To samo prawo musimy zastosować do nas. Musicie zastosować miłość jeden do drugiego, jako wielkie prawo, by się poznać.
"Czymś wielkim jest poznanie człowieka, jeżeli poznacie nawet najzwyklejszego człowieka za pomocą miłości, zdziwicie się wielkim niezrozumieniem, które ludzie mają do niego. Tak wielkie bogactwo kryje się w każdej duszy!
Myślicie, że jest ona niczym. Nie. W każdej duszy jest wielki świat, jeżeli go poznasz prawem miłości. Znaczy poznasz świat w którym ona żyje".
Bez miłości ludzie pozostają nierozpoznani, obcy jest jeden dla drugiego. Gdy widzisz w człowieku kalectwo, słabości, jego cechy ujemne, coś niższego w nim, nie znasz go. Ponieważ niższe, nie zorganizowane w człowieku jest czymś zewnętrznym w nim, są to plamy na ubraniu. Grzech jest czymś zewnętrznym w człowieku, nie tworzy jego prawdziwej natury. Dobro wzniosłe w człowieku jest to sam człowiek.
A jeżeli go nie znasz, nie możesz utworzyć prawdziwej łączności z nim. Tylko gdy się znamy możemy pracować razem. Dlatego tylko przez miłość osiąga się prawdziwy związek dusz.
Tylko przez miłość otrzymujemy zbliżenie dusz. Miłość jest jedyną drogą do zjednoczenia wszystkich indywiduów, społeczeństw i narodów w jedną całość. Tylko ona może zjednoczyć istoty wydające się różnorodnymi.

Zejście Miłości

"Gdy na chwilę miłość cię odwiedzi, jest to chwila, której nigdy nie zapomnisz. Wtedy odczujesz swą moc, że się zlejesz ze wszystkimi istotami, zechcesz wszystkim dać i czynić dobro. Ta chwila pozostanie dla ciebie jak ukochane marzenie, najbardziej będziesz o nim myślał, święcie go będziesz strzegł i nie będziesz o nim mówił, lecz ono ci da największą moc i życie".

Jest jedna wewnętrzna, mistyczna strona miłości. Do niej musi człowiek dojść. Jest ona realna, Boska. Ponieważ jest miłość, która jest cieniem Prawdziwej Miłości".

"Dotychczas nie kochaliście, ani nie byliście kochani. Posiadacie miłość, lecz nie taką o jakiej ja mówię. Wystarczy by miłość przeniknęła do człowieka na chwilę, by się poczuł w harmonii z całym wszechświatem, ze wszystkimi istotami. Czy czuliście pomoc Miłości? Jest to mistyczne przeżycie. Jakbyście byli w zgodzie z całym światem, ze wszystkimi wielkimi myślami. Jesteś jednocześnie obecny na niebie i ziemi. Życzę wam posiadać to doświadczenie, by się związać z tym realizmem, domagać się go".

Odwiedziny Miłości jest to jeden z wielkich momentów w życiu człowieka. Moment, do którego przygotował się on od tysiącleci. Wszystkie smutki i radości, wszystkie doświadczenia, które zebrał, przygotowały go do zrozumienia i przyjęcia Miłości, gdy odwiedza go ona. Jest to moment gdy człowiek wychodzi z ciemnych podziemi osobistego życia i wchodzi w nieogarnięty, piękny świat, gdzie są wszystkie warunki postępu i twórczości. Ten moment jest jak wschód słońca.

Nie ma nic piękniejszego od tego dnia, w którym człowiek poczuje, że jest w łączności z Wielkim Życiem. Każdy człowiek, który ma to doświadczenie, przez cokolwiek by przeszedł, przynosi błogosławieństwo i wszystko czego zapragnie może zrobić.

"Miłość trwa tylko krótką chwilę. W tej chwili właśnie człowiek się zapala i zaczyna promieniować. Kto go zapala? Zapala go jedna istota, lecz kim ona jest, nikt jej nie widzi".

"Moment, w którym przejawia się miłość jest krótki. Może wasz wróg tylko raz uderzył was kijem, lecz przez dłuższy czas czujecie ból. Dzień, dwa i więcej, uskarżacie się na ból w nodze. Tak, że to, co nazywa się miłością, jest następstwem, odblaskiem tych odwiedzin, które spełniła ci miłość. Tylko raz was odwiedziła, a wy dłuższy czas pamiętacie jej odwiedziny. Miłość trwa tylko sekundy. Nawet jeśli sekundy trwa miłość, jest ona wielką, potężną siłą".

Początkowe odwiedziny miłości trwają tylko jedną chwilę, gdyż jest ona tak silna, że człowiek nigdy nie mógł znieść jej drgań, gdyby pozostawało dłużej.

"Miłość przejawia się w życiu poza czasem i przestrzenią". To znaczy, że idzie ona z innego, wzniosłego świata.

"Wystarczy, by człowiek znalazł się przez chwilę tylko pod wpływem Miłości, by ponosił jej następstwa przez całe życie. Pozwala ona nam zajmować się tym, czego w nas dokonała.

Gdy nadejdzie Mistrz - Duch, który jest w was, usłyszycie w sobie miękki, delikatny głos Miłości. Jeżeli spróbujemy Boskiej Miłości tylko przez jedną sekundę, nigdy jej nie zapomnimy i każdy z was, który tylko raz liznął Boskiego miodu, gotów jest już stać się męczennikiem. Takimi są męczennicy. Widzieli oni świat Miłości i dlatego mówią: "Za ten świat gotów jestem poświęcić wszystko".

Jednego się wymaga od człowieka - nie opuścić czasu, gdy się budzi Miłość. Dla każdego człowieka czas ten jest rozmaity.

"Przebudzenie się Miłości jest to urodzenie się na nowo. Gdy Miłość przebudzi się w człowieku, życie jego już nie wygasa, wchodzi on w wyższą gamę życie. Światło na tym miejscu jest wielkie, wskutek czego widzi on jasno rzeczy. Znaczy światło Miłości nadaje sens fizycznemu światu, tak i duchowemu i Boskiemu. Dopóki światło Miłości nie oświetli umysłu i serca, tj. szczytu i doliny, człowiek nie może być inteligentny, gdy nie widzi jasno. Ideałem jest, by nadszedł dla was ten uroczysty dzień, by się roztopiła wasza dusza i byście odczuli przynajmniej przez moment, czym jest wielka Boska Miłość, która może was rozszerzyć o tyle, że obejmiecie w sobie cały świat".

Właściwości Miłości

"Gdy kochasz kogoś, przeglądasz się w nim jak w lustrze, a gdy ktoś cię kocha, przegląda się w tobie".

Tłumaczy się to tak: To Boskość kocha przez ciebie. Ty widzisz Boskość w człowieku, którego kochasz. Przy Miłości obraz, który widzisz jak w lustrze, jest czysty.

Miłość jest nieogarniona w swoich porywach

Ludzie różnią się jeden od drugiego specjalnym sposobem w przejawianiu Miłości. Każdy człowiek ma swoją drogę rozwoju. Tak jest, ponieważ w każdym człowieku Wielki Mądry Początek przejawia się w sposób specyficzny.

"Każdy człowiek, każda żywa istota ma specyficzne przejawianie miłości".

Ludzie nie widzą tej rozmaitości, lecz wzniosły świat się tym interesuje. Każdy człowiek jest dla nich specjalnym wyjawieniem Miłości Boga.

"Świat niewidzialny interesuje się każdym człowiekiem, w którym przebudziła się Miłość. Tam wszystkie istoty zaprzestają pracy na chwila i całą uwagę zwracają na istotę, którą kochają".

Trzy Podstawowe Prawa

1. Pierwsze prawo: gdy kochasz Boga, wszystkie istoty cię kochają.

2. Drugie prawo: gdy Bóg cię kocha - ty kochasz wszystkie istoty.

3. Trzecie prawo: wszyscy my żyjemy w Bogu, bez różnicy - wszystkie istoty; to już dane z góry.

Ważne jest tworzyć warunki, by Bóg mieszkał w nas. A to się stanie, gdy przyjmiemy Miłość.

Jaki Jest Twój Stosunek Do Wiecznego Mądrego Początku, Taki Będzie Stosunek Ludzi Do Ciebie

Pierwsze z powyższych zasadniczych trzech. praw głosi: Jeżeli kochasz Boga, inni będą cię kochali. Można to wytłumaczyć w następujący sposób: gdy kochasz Pierwotną Przyczynę, jesteś już w żywej, realnej łączności z Nią i wtedy przyciągasz do siebie Boskie życie. Przelewa się ono w ciebie, i dlatego stajesz się już cenny dla innych, to życie przyciąga. I ludzie szukają cię tak, jak kwiaty szukają słońca.

"Gdy zacznie promieniować Miłość, ludzie zaczynają was szukać, iść do was. Miłość się czuje. Kto ma miłość, do niego przywiązują się wszyscy, kochają go ludzie i zwierzęta."

"Gdy kochasz, jesteś bogaty. Do bogatego człowieka przyjdzie każdy. Jeżeli jesteś bogaty źródłem, każdy przyjdzie napić się wody. Jeżeli twoje źródło płynie po kropelce, to kto przyjdzie się napić wody?

"Im bliżej człowiek jest Boga, tym więcej ludzie będą go kochali". Gdy przybliżymy metal do centrum ciepła, temperatura wzrasta i staje się on świecący. Gdy kochamy Boga, jesteśmy blisko przy Nim. Gdy pracuje w nas świadomość Boska, stajemy się miękkimi, uważnymi i ludzie zaczynają nas kochać. Gdy zrobimy jakiś błąd, świadomość Boska oddala się od nas i ludzie przestają nas kochać".

"Słuchajcie jak ktoś mówi, że ludzie kochają go. Ten człowiek źle rozumuje. Przede wszystkim Miłość nie zależy od ludzi. Powiedziane jest, że Bóg jest Miłością. Z tego wynika, że jeśli was ktoś kocha, nie zależy to od człowieka. Gdy wy pokochacie boga i was pokochają".

Chrystus wyraża tę ideę następującymi słowami: "Kto mnie kocha, ten będzie ukochany".

Odczucie Miłości

Drugie z powyższych trzech praw głosi: Gdy kochasz wszystkie istoty to, wskazuje, że Bóg cię kocha. Tłumaczy się je tak:

Wielki Mądry Początek, Bóg, kocha wszystkie istoty jednakowo. Jego wewnętrzny stosunek do wszystkich jest niezmienny. Lecz tu jest kwestia odczucia przez człowieka tego, co schodzi od Wielkiego Centrum Kosmicznego do wszystkich. Stosunek czy miłość, którą człowiek ma do bliźnich wskazuje, do jakiego stopnia odczuwa on wielkie błogosławieństwo, Miłość, którą Bóg zsyła wszystkim istotom.

Sprawiedliwy Stosunek Do Innych Zależy Od Sprawiedliwego Stosunku Człowieka Do Wiecznego Początku

To prawo Mistrz formułuje w ten sposób:

"Jeżeli twoje stosunki z Bogiem są sprawiedliwe, będą również sprawiedliwe dla wszystkich istot - będą sprawiedliwe i w stosunku do twoich wrogów - to jest wykonanie najtrudniejszego prawa".

Miłość Bez Obiektu

By się przejawiła Miłość - nie potrzebujecie mieć absolutnie żadnego obiektu. Dlatego wszyscy musicie mieć tylko jedno przekonanie: Miłość bez żadnego obiektu.

To jest wąska droga, o której mówi Chrystus, Życie jest na wąskiej drodze. Na wąskiej drodze jest jego sens.".

"Jeżeli kochasz kogoś, staniesz się jednym z nim, nie będziesz dla niego obiektem. Jeżeli staniesz się obiektem, narażasz się na pokusę".

Za światem form jest Realny, Niezmienny świat. Tam Istnieje jedność w Miłości - poznajesz siebie jako Miłość i jesteś jednym z tych, kogo kochasz.

Chrystus wyraża tę ideę tak: "Ja i Ojciec mój jesteśmy jedno".

Jeżeli za wszystkimi istotami widzisz Boga - stosunek twój będzie do Niego realny.

"Powiedziałem, że człowiek nie potrzebuje mieć dla miłości żadnego obiektu. Pod słowem obiekt rozumiem coś materialnego. Dlaczego człowiek nie potrzebuje mieć do miłości żadnego obiektu? Ponieważ obiekt podlega różnym zmianom, wskutek czego nie możesz liczyć na ten obiekt. Jeżeli liczysz na ten obiekt, utracisz swoją miłość".

Z tych słów Mistrza staje się jasną Idea, którą wkłada on w wyraz "Miłość bez obiektu". Nie potrzebujemy mieć żadnego obiektu w Miłości, ponieważ we wszystkich istotach kochamy Boga, Boski promień w nich. Jeżeli twoja Miłość jest zewnętrzną formą, a nie Boską, która pracuje w kształcie, ta ostatnia utraci swoje piękno, a ty utracisz swoją miłość.

Miłość Jest Aktem Zbiorowym

"Gdy ktoś kocha, całe Niebo i cała Ziemia biorą w tym udział, Każdy akt miłości, chociażby najmniejszy, jest aktem całego Wszechświata. W Miłości biorą udział wszystkie istoty, od najmniejszych do największych".

Wszystkie Postępowe Istoty, które żyły miliony lat przed nami na Ziemi, wiedzą czym jest Wielki Mądry Początek. Stają one ze świętym drżeniem przed tą Wielką Istotą, z której serca wypływa Miłość, która podtrzymuje cały Wszechświat. Niebo z tego błogosławieństwa przenika i na naszą Ziemię.

"Gdy mówię wam o Bogu, gdy mówię byście w Niego wierzyli, to dlatego, byście uczynili Wasze dusze wolnymi o tyle, byście włączyli w siebie jednocześnie i Boską Miłość i miłość wszystkich istot. Powiecie: "Czy Boska Miłość może się zawierać we mnie?". Gdy człowiek kocha, łączy się ze Wzniosłymi Istotami, Miłość ich przechodzi przez niego. O ile? Według stopnia jego rozwoju.

"Miłość nie może ograniczyć się, ponieważ jest zbiorowym przejawem wszystkich Mądrych Istot. Miłość jednego jest zbiorową Miłością ich wszystkich. Jeżeli miłość jednego nie przejawia wszystkich Mądrych Istot, które ukończyły swój rozwój i stały się Jednym z Bogiem, nie jest ona Miłością".

Wasz Miłość jest ich Miłością - Wasza radość jest ich radością.

Miłość ma stosunek nie tylko do osobistego życia człowieka bądź serdeczny, duchowy, czy umysłowy, lecz i do całej ludzkiej i anielskiej kultury w całym życiu, w którym nieustannie się przejawia, Gdy człowiek się zwiąże ze wszystkimi Mądrymi Siłami w naturze i zaczną one płynąc w Jego życiu, wtedy dopiero zrozumie on, czym jest Miłość.

Dążeniem człowieka do połączenia się z Mądrymi Siłami w naturze tłumaczy się pragnieniem jego bycia kochanym. Nasze szczęście zależy od ludzi którzy nas kochają. Nie jest najważniejsze, by cię kochali ludzie, którzy żyją na ziemi, lecz przez nich będą cię kochały i te Postępowe Istoty - które skończyły proces dojrzewania. Przy tej sytuacji jest sens, by człowiek był kochany.

Gdy mówimy o miłości musimy wiedzieć, że ci, którzy nas kochają naprawdę nie są na ziemi, między nami, lecz są na górze, na Niebie, skąd zlewają swoją głęboką Miłość na nas. Nie mówią oni słowami, lecz my czujemy ich Miłość".

Prawdziwi duchowi ludzie rozpatrują Miłość jako Szczególny Świat związany z Najwznioślejszymi Istotami, które żyją w Niebie.

Miłość przedstawia obszerny świat, w którym uczestniczy mnóstwo Mądrych i Wzniosłych Istot o specjalnych zadaniach i przeznaczeniu.

"Tym Wyższym Istotom Pierwotna Przyczyna powierzyła rozporządzanie żywą naturą. Byście byli zadowoleni, wezwijcie Miłość i Wiarę. Razem z Miłością przyjdą Istoty z Boskiego Świata, a z Wiarą - Istoty z anielskiego świata. Te istoty razem z wami zrealizują wasze pragnienia i wasza nadzieja będzie miała usprawiedliwienie.

Miłość daje wam warunki wejścia w Łączność z Mądrymi Istotami, które przeszły tę drogę. Miłość otwiera wszystkie możliwości człowieka. Otwiera ona wrota przed wszystkimi rozumnymi światami. Kto wszedł w Boską Miłość, ten ma dostęp do Jasnych Postępowych Istot. Gdzie one są? Wszędzie, gdzie tylko zwrócicie się, jeżeli jest w was Miłość, możecie Je spotkać. Jeżeli szukacie Miłości, musicie mieć łączność z jakimś Aniołem Miłości. Musi być on pośrednikiem między Bogiem i waszą duszą. Są pewne siły w człowieku, które mają specjalne iskry. Miłość też ma swoją iskrę. Może być ona przyniesiona z Nieba. Anioł ją przyniesie. Wielki Mądry Początek wyśle specjalnego Anioła, by ją przyniósł. Gdy przyjdzie Miłość do człowieka, i stanie się w nim zmiana, zapytają: "Dlaczego ten człowiek jest taki? Gdyż iskra Wielkiej Miłości przyszła w tym Wielkim Zwiastowaniu i dotknęła jego duszy".

Gdy jakiś człowiek clę kocha, to może jakaś Wzniosła Istota kochać cię przez niego.

"Cieszcie się, gdy Miłość jednego z tych Synów jasności odwiedzi was. Dążcie do Miłości Synów Światłości, byście się przeobrazili, byście osiągnęli nowe życie".

Każda Istota, Która Kochasz Objawi Się Tobie

To prawo jest powszechne. Odnosi się ono do wszystkich istot, również i do dusz, które odeszły na tamten świat.

Gdy człowiek kocha Postępowe Istoty, jest on w harmonii z ich ideałami i dążeniami, z ich pracą. Wtedy wciąga on je i objawiają się mu one. Wchodzi on w świadome obcowanie z nimi.

"Byście przejęli myśli Wzniosłych Istot, aniołów, musicie żyć w absolutnej czystości i świętości. Innymi słowy musicie żyć w świecie miłości. Nie wystarcza, by człowiek kochał tylko ludzi, musi on być w łączności i z aniołami, by odczuć ich Miłość i kulturę. Nad nami są Wyższe istoty, z którymi musimy być w łączności. Gdy stosunki między nami będą prawidłowe, połączymy się z tym wyższym światem.

Kochający gdziekolwiek odszedł, jest dobrze przyjęty. Patrzą nań ze szczególną przychylnością tak zwykle jak i postępowe Istoty. Troszczą się one szczególnie o niego. Pomagają mu tak, jak wy postępujecie z kwiatami, które kochacie".

Współpracownicy Boga

Gdy człowiek stosuje Miłość, jest on współpracownikiem Boga!

Miłość jest siłą modlitwy

Boska Miłość

"Czy twoja miłość do jednego człowieka jest Boska, poznaje się po tym: jeżeli zrodzi ona w tobie Miłość do wszystkich, jest ona Boska. Jeżeli kochasz jednego, serce twoje otwiera się dla wszystkich, do wszystkich jesteś dobrze usposobiony, we wszystkich widzisz dobro i piękno.

Miłość Do Wszystkich Jest Włożona w Każdego Człowieka

"Często ludzie zapytują, czy kochają oni bliźniego. Jeżeli się zadaje takie pytania, to jest tak, jakby się wątpiło o swojej miłości. Wątpicie wtedy o Miłości Bożej, gdyż Bóg żyje we wszystkich ludziach i przez nich przejawia swoją Miłość".

Z tych słów wynika, że wszyscy ludzie cię kochają, lecz że nie nadszedł jeszcze moment by to sobie uświadomili. Tę ideę Mistrz wyraża następującymi słowami: "By się przejawiła Miłość między ludźmi, trzeba koniecznie stworzyć sprzyjające momenty. A więc gdy mówicie, że nikogo nie kochacie, nie wiecie jeszcze, czy go już nie kochacie".

W przyszłości będzie Miłość wszystkich do wszystkich, tak jak to jest dziś w górze, w Boskim Świecie. Z tego wynika, że w każdym człowieku jest włożona od Boga Miłość do wszystkich ludzi i do wszystkich istot, lecz przejawi się ona w sprzyjającej chwili. W głębi swojej istoty człowiek kocha wszystkie istoty, lecz nie uświadamia on jeszcze tego sobie.

Transformacja Miłości

"Miłość jest potężną siłą, która przy przechodzeniu od jednego człowieka do drugiego, przechodzi pewną transformację".

Miłość przy przechodzeniu od jednego człowieka do drugiego, nabiera specjalnego odcienia, tak dzięki charakterowi natury ludzkiej, jak i dzięki stopniowi rozwoju danego człowieka. O ile człowiek się znajduje na najbardziej niskim stopniu rozwoju, tym więcej domieszki otrzymuje miłość i traci swoją pierwotną czystość i siłę.".

Przelewanie Dusz

"Kochać was, to znaczy wejść w was". Jeżeli wy mnie kochacie, to znaczy wy wejdziecie do mnie. Te słowa Mistrza tłumaczą to, co On nazywa przelewaniem dusz.

"Ludzie współcześni nie mogą zrozumieć Miłości, ponieważ nie mogą wyzbyć się dawnych pojęć. Myślą oni, że jeżeli się kocha jednego człowieka, trzeba go nakarmić, ubrać, dać mu łóżko. Ktoś może powiedzieć, że przy miłości zaspokoisz potrzeby tego, kogo kochasz: Jeżeli ma pragnienie, dasz mu wody, jeżeli jest biedny, dasz mu warunki, jeżeli jest nieukiem, dasz mu wiedzę, jeżeli jest smutny, pocieszysz go. Lecz jeżeli on ma to wszystko, jeżeli nic z tego nie potrzebuje?

Jest to tylko zewnętrzna strona Miłości. Miłość daje coś więcej od tego, co możesz dać lub zrobić zewnętrznie dla człowieka. Miłość ma większą, inną, głębsza, wewnętrzną cechę. Przy Miłości jest wzajemna wymiana między duszami, przelewanie dusz".

Dla Miłości Nie Ma Znaczenia Przestrzeń

"Gdy was kocham, gdziekolwiek byście byli na świecie, odczujecie moją Miłość, będę wam pomagał we wszystkim. Dla Miłości jest tylko jeden wyraz: jest ona wszechmocna".

Gdy kochasz jedną istotę, chociaż może być ona daleko, miłość twoja jej broni, podtrzymuje i chroni.

Łączność Miedzy Istotami, Które Cię Kochają

"Gdy ludzie się kochają, przesyłają nastroje i usposobienia jeden drugiemu, gdy między dwiema duszami istnieje pewne podobieństwo, przesyłają one sobie wzajemnie swoje myśli i uczucia. Co myśli i czuje jeden, będzie myślał i czuł drugi. Jeżeli jest jeden dobrze lub źle usposobiony i drugi będzie miał to samo usposobienie".

Nowe Drogi Miłości

"Silny człowiek jest ten, który kocha, nie czekając aż go pokochają".

Przejaw swoją miłość, nie szukaj miłości ludzi.

"Łączność jest Boska, gdy człowiek posiada taką obszerną miłość, że gdy kocha, nie oczekuje, by mu coś dać w zamian. Jeżeli oczekuje, nie jest on żadnym źródłem. Jest on cysterną. Jeżeli wyciągniemy z tego człowieka kocioł wody, czeka, by wen wlano drugi kocioł. Jeżeli pragniesz czyjejś miłości, zawsze będziesz miał udrękę. Gdy ktoś ci powie, że ciebie kocha, powiedz mu: "Spełniasz wolę Bożą".

Nie pytaj innych: "Czy mnie kochasz?" Jeżeli pytasz, utracisz innych. A my jak kochamy, to jest nasza sprawa.

Jest przestępstwem wymagać od kogoś, by nie kochał innego oprócz nas".

Boska Miłość Wyklucza Zazdrość

"Kiedy człowiek jest zazdrosny? Kiedy chce zatrzymać rzeczy dla siebie. Gdy kogoś kochasz, zachowujesz go dla siebie, masz go dla siebie. To nie jest miłość. Prawdziwa miłość wnosi rozszerzenie do ludzkiej duszy. Jeżeli kochasz jakiegoś człowieka, pozostaw go wolnym.

Boska Miłość różni się tym, że pozostawia człowieka wolnym".

Kochacie jedną istotę, lecz chcecie Ją zabrać dla siebie. Tej Miłości towarzyszy strach i niepokój. Cierpi na nią ludzkość. Świat się poprawi, gdy zrozumiemy stosunek miłości. W niej nie powinno być żadnej zazdrości. Obróćcie zazdrość w miłość. Przy zazdrości stawiasz tego, kogo kochasz niżej od siebie i mówisz: "Może on popełnić jakieś przestępstwo". Miłość wyklucza wszelkie zwątpienia. Gdy w miłości jest najmniejsze zwątpienie, coś brakuje. To są nowe pojęcia miłości. To, czego nam dzisiaj brakuje - Boskości - musi przyjść.

Zazdrość jest cechą królestwa zwierzęcego. Jeżeli człowiek wniesie zazdrość, będzie ona przeszkodą. Przy zazdrości myślisz, że mogą ci odebrać tego, kogo kochasz. A potem idzie podejrzenie i nienawiść. Tego, o którego jesteś zazdrosny, nienawidzisz, a gdy znienawidzisz, zniszczysz się. Nienawiść, niewiara niszczą. Z początku nie jest tak, lecz ostatecznym rezultatem jest zniszczenie. Zazdrość rodzi się, gdy się wpadnie w grzech.

Jeżeli człowiek nie rozwiąże tej kwestii, nie może mieć duchowych pojęć, Zrozumienia Miłości.

"Jeżeli kogoś kochasz: By we mnie nie weszło przeciwieństwo jeżeli kocha on drugiego, trzeciego i innych. Może on kochać kogo chce. To powinno być dla mnie przyjemne tak, jak gdyby mnie kochał. Jest to jedno z najtrudniejszych zadań. Gdy ten kogo kochasz, kocha innego, powiedz: "Cieszę się, że ten człowiek mnie kocha, ponieważ gdy kocha innego, kocha mnie i tak ja jestem w nim, a on jest we mnie. Cieszę się, że ten człowiek, którego kocham kocha, znaczy przejawia Wielki Mądry Początek!"

"Zazdrość objawia się w miłości, gdy ta ostatnia utraci ten kierunek, który Pierwotny Początek dał jej przedtem. Dopóki zazdrości człowiek, nie może odczuć ani miłości, ani nie może jej zastosować".

To prawo Mistrz tłumaczy słowami:

"Przy miłości nie należy wywierać żadnego gwałtu wszelkiego rodzaju na tego, kogo kochasz".

Stałość w Miłości

"Miłość ludzka się zmienia. Duchowa przemienia się, nie zmieniając się. A Boska ani się przeistacza, ani zmienia. Tylko wzrasta. Gdy miłość człowieka zmienia się, wskazuje to, że nie ocenia on dobra, które dał mu Bóg. Człowiek miłości różni się tym, że nigdy nie rozczarowuje. Człowiek nigdy nie powinien tracić swej miłości.".

Pod względem stałości i zmienności Miłości Mistrz dzieli Ją na ludzką, duchową i Boską Miłość, o tych stanach mówi on:

"Przy miłości ludzkiej człowiek kocha kogoś, lecz jutro nie chce go widzieć. Przy miłości duchowej człowiek kogoś kocha, lecz gdy widzi w nim coś ujemnego, jakiś brak, czy zły objaw, zjawia się impuls dla oddalenia się od niego, ponieważ nie zasługuje on na jego Miłość. Znaczy miłość jego się zmienia, lecz natychmiast opanuje ten impuls i mówi z "Przy każdych warunkach będę go kochał, gdyż jakkolwiek by się przejawiał zewnętrznie, wewnętrznie jest zawsze dobry". Znaczy to, że jego Miłość się nie zmienia. Znaczy miłość jego w krytycznym momencie ma rozdwojenie, wahanie, które on opanowuje. A człowiek, który kocha Miłością Boską, jakiekolwiek by widział słabości i kalectwa w tym kogo kocha, Miłość jego nie doświadczy rozdwojeń i wahań".

"Miłość ludzka trwa jeden, dwa, trzy lata, a czasami i 20 lat, lecz koniec końców psuje się. Jeżeli ktoś cię kocha, kocha za coś. Nie kocha jeszcze twojej duszy. Albo serce twoje jest piękne, albo jesteś bogaty, albo masz wiedzę, albo możesz pracować. Jeżeli masz to, za co cię kocha, będzie cię kochał. Jeżeli to utracisz, miłość ta zniknie, taka jest teraz miłość na ziemi. Lecz prawdziwą Miłością jest kochanie twojej duszy. Zacznij kochać nowym sposobem twoich bliźnich, twoich przyjaciół, a potem wszystkich".

Jest jedna miłość cieni. Przynosi ona ograniczenie i cierpienie. W Miłości realnej nie ma smutków i cierpień. Ani nie ogranicza ona, ani się ogranicza.

"Dziś ludzie mówią o miłości, lecz nie znają jej języka. W Miłości realnej nie ma zerwania, nie ma śmierci. Jest sam wzrost i osiągnięcia. Miłość ludzka przedstawia zewnętrzne piękne ubranie, w które ubiera się serce i zamiast się cieszyć - smuci się, I człowiek wtedy znajduje się w przeciwieństwie.

Dwie osoby się kochają i ponieważ nie rozumieją miłości przechodzą do miłości cieni. By się pozbawili przeciwieństw muszą przejść do miłości realizmu".

Gdy dwie dusze się kochają, ograniczają tylko miłość do siebie. To nie jest zgodne z prawami natury. Człowiek musi podzielać swoje dobra z innymi. Boska Miłość daje, a ludzka bierze. Miłość fizyczna spala i niszczy, a Boska wskrzesza.

"Mówimy o miłości, o której apostoł Paweł mówi: "Częściowo wiemy, częściowo prorokujemy, lecz gdy przyjdzie doskonałe, to co jest częściowe, skończy się". Mówią, że ktoś się zabił z miłości, to nie jest prawda. Miłość ożywia, odmładza człowieka. To, co go zmusza do samobójstwa jest rezultatem nieodpornych uczuć.".

W realnej, Boskiej Miłości nie ma zdrady. Przy niej niemożliwe jest by ten, kto kocha, zdradził. Jeżeli się mówi o zdradzie, rozumie się miłość ludzką. Gdzie jest zdrada, tam nie może być mowy o miłości.

"Boska Miłość jest nieprzerwana. Prawdziwa Miłość jest nieprzerwanym procesem. Gdy pół dnia kochasz i pół dnia nienawidzisz, to nie jest miłość".

Miłość cieni czyli miłość ludzka jest tylko przedmową, początkiem Boskiej. Miłość cleni to są pierwsze kroki na wielkiej drodze Miłości. Miłość cieni powstaje z niezrozumienia Boskiej Miłości.

"W gruncie rzeczy nie ma duchowej i Boskiej miłości. Każda miłość jest Boska, tylko z powodu niedoskonałości istot, przez które przechodzi Miłość, osiąga ona domieszkę i dlatego nie może przejawić się w swojej czystości i pełności. Jakkolwiek pojmowali by ludzie miłość, jakkolwiek by ją dzielili, pozostaje ona niezmienna i niepodzielna. Miłość nie jest ani anielska, ani ludzka, ani zwierzęca.

Gdy mówimy o miłości przejawiamy ją po swojemu. Pod miłością ludzką rozumiemy swoisty ludzki przejaw miłości, którą ludzie jeszcze bardzo źle rozumieją".

"W Istocie, Miłość nigdy się nie zatraca! Gdy człowiek kogoś kocha, już jest Nieskończone! Będzie go kochał przez całą wieczność. Żadna siła ziemska nie jest w stanie zerwać tej łączności Miłości, ponieważ w niej jest Pierwotna Przyczyna".

Oto więc jak się tłumaczy, że większość ludzi traci swoją miłość i wskutek tego zjawiają się te tysiące udręczeń miłości. Rozpacz, pesymizm, utrata sensu życia. Jest jedna głęboka przyczyna. Gdy człowiek kogoś kocha, żyje w bardziej wzniosłej atmosferze i właśnie dlatego uświadamia ten prąd miłości, który przechodzi przez niego. Nie może się stać, by świadomość jego zaszła w gęściejsze, w bardziej materialne środowisko bo wtedy jego wzniosła świadomość nie może się przejawić przez niego. Zupełnie tak samo, jak gdyby był przedtem wodą, a potem wszedł głęboko pod wodę, wtedy nie może on już przejawić swojej miłości do tego, kogo kochał. Lecz głęboko w jego duszy ta Miłość istnieje, w głębi jej znów kocha on go, lecz nie jest w stanie tego sobie uświadomić. Lecz wystarczy by w swojej świadomości podniósł się wyżej, a znajdzie tę miłość. Wraca ona znów do niego. To jest dowód, że miłość, która raz odwiedziła człowieka, przychodzi znów okresowo do niego.

W istocie zaprzestania Miłości nie ma. Jest chwilowe uśpienie zwykłej ludzkiej świadomości miłości.

Źródła Miłości Są w Wieczności

"Przede wszystkim musimy wskrzesić w sobie piękną pamięć dobra, a kiedy spotkamy człowieka zawsze sobie wytłumaczyć, dlaczego go kochamy. Jeżeli go kochamy, musimy przypomnieć sobie wszystkie okoliczności minionych żyć, które nas wiążą z tym pięknym uczuciem".

"Każda łączność zrobiona przez Boga jest wieczna. Na ziemi się tylko ona przejawia, lecz nie rodzi się teraz! To muszą wiedzieć wszyscy ludzie. Jeżeli ktoś kocha danego człowieka, miłość ta nie jest źródłem dziś. Włożona ona jest do duszy człowieka przez Boga, a dziś tylko się przejawia".

"Dusze, które kochają, nie rozłączają się ani na Niebia, ani na Ziemi".

Drugie prawo miłości głosi:

"Gdy kochasz jakąś istotę, w przeszłości oddała ci ona jakąś przysługę, a teraz czujesz do niej Miłość".

Miłość, która się przejawia dziś między dwoma duszami, jest rezultatem stosunków, które istniały w przeszłości. Gdy ktoś mówi, że miłość zjawiła się w nim teraz, nie mówi prawdy. Ta miłość przygotowywała się od tysięcy lat. Dlatego będziesz nań patrzył jak na uświęcony akt w życiu.

"Początek Miłości nie jest w tym życiu".

Jeżeli miłość idzie z przeszłości, wtedy zjawia się pytanie: "A w przeszłym przeradzaniu skąd przyszła ona?" "Z jeszcze dawniejszego odrodzenia się".

Jeżeli będziemy tak iść, to dokąd dojdziemy? Dojdziemy do Wielkiej Prawdy, że ta Miłość istniała przy tym stanie dusz, gdy były one w Absolucie, przed rozpoczęciem życia.

"Wszystkie dusze, które były w Absolucie przed rozpoczęciem życia kochały się. Między nimi wszystkimi była Miłość. Tylko, że miłość każdej duszy do wszystkich innych dusz była rozmaita, specyficzna i teraz tendencja jest i dążenie do odnowienia tych stosunków Miłości, które miały dusze jedna do drugiej gdy były w Absolucie, przed rozpoczęciem życia, i stopniowo te stosunki odnawiają się. Są to zawsze stosunki miłości, lecz rozmaite.

Jest to wzniosły obraz planu natury, który Mistrz otwiera przed nami. To rzuca szczególne światło na wielką przyszłość, która nadchodzi.

Miłość Rośnie Nieprzerwanie

"Gdy kochasz duszę ludzką, Miłość twoja bezustannie rośnie i otwiera coraz to nowe w niej wartości. Jeżeli zwiększasz swoją miłość masz przyszłość. Jeżeli ją zmniejszasz, nie masz przyszłości.

Miłość człowieka musi być w stopniu wschodzącym, czyli każdego dnia musi on mieć przejrzenie nowe, nowe jej odkrycie. Miłość jest bezgranicznym światłem. Jeżeli w nią wejdziesz, będziesz szedł od sławy do sławy. Człowiek musi zwiększać swoją Miłość, nie mówiąc ludziom o niej".

Boska Miłość ma i następującą cechę wyróżniającą: Wzrasta ona wciąż. W niej jest wieczne rośniecie: jeżeli kochasz kogoś, ta miłość musi wzrastać.

"Miłość, która bezustannie się nie zwiększa, nie jest Boska. Zniknie ona".

Miłość jest bezgraniczna! Czas mija, a Boska Miłość coraz bardziej się wzmaga. Chociażby ogień naszej miłości był mały, jeżeli jest zapalony przez Boskiego, pewnego dnia zwiększy się on i zaświeci z daleka. Zwiększenie tego ognia nie jest mechanicznym, lecz organicznym procesem. Jeżeli się nie zwiększa ogień miłości, jest ona słaba.

"Jeżeli wasza miłość nie zwiększa się codziennie o jeden stopień, nie jesteście na właściwej drodze. Większość skarży się, że ich miłość ginie stopniowo. To co ginie, przestaje i zmniejsza się, nie jest miłością".

"Życie, Miłość, Mądrość i Prawda nie są jednokrotnym lecz wielokrotnym procesem. Dla każdego człowieka musi być w zaczątku aurory. Miłość nie ma żadnego zenitu, żadnego zachodu. Ma ona stały wschód, To samo się odnosi do Mądrości i Prawdy. W pięknym życiu jest ciągły świt Miłości, Mądrości i Prawdy".

Codziennie znajdujecie nowe, piękne cechy umysłu, serca i duszy tego, kogo kochacie, odkrywajcie w nim nowe zdolności, cnoty duchowe bogactwa, nowe wartości i w ten sposób wasza miłość będzie bezustannie wzrastała. W ten sposób dojdziecie do coraz większego wzajemnego poznania i łączności pomiędzy waszymi duszami, stanie się coraz bardziej, wzniosła.

"Osiągnięcie Miłości jest ciągłym procesem. Kto myśli, że jego miłość jest wystarczająca, ogranicza sam siebie".

Oto dlaczego, chociażby człowiek był bardzo zaawansowany w Miłości, ma ona jeszcze dużo stron, które są dla niego ukryte i objawiają się mu przez wieczność.

"Są rzeczy ukryte przed ludzkimi oczami. Są rzeczy ukryte nawet i przed Istotami doskonałymi. Wszyscy muszą się cieszyć z tego, co jest dla nich ukryte. Co jest ukryte? Ukryte - to jest Miłość!

Na każdą miłość, która dzisiaj się objawia, będziecie patrzeć jak na małe nasionko, które dopiero w przyszłości urośnie, wyda piękne kwiaty i owoce. Nasiona, które będą wsadzone przez obecne przejawy miłości, urosną i w dalszej przyszłości obejmą swoimi przejawami całą ludzkość. Małe płomyki, które zauważamy dziś, jutro się obrócą w potężne płomienie, które obejmą całą Ziemię.

Pewnego dnia cała ziemia zabłyśnie ogniem Miłości, który ją obejmie ze wszystkich stron!

　

Doświadczenia Miłości

"Miłość, która nie może przetrzymać grzechów ludzi, nie jest miłością".

Miłość człowieka będzie poddana doświadczeniu. Miłość doświadcza się przez cierpienie!

"Mądra natura dopuszcza, by od człowieka było wzięte wszystko, jak postąpiono z Hiobem, by doświadczyć, jak przejawi swoją miłość. Boska, realna Miłość przetrzymuje wszystkie doświadczenia, wszystkie warunki. Mogą na nas spaść wszystkie rozmaite choroby, doświadczenia, cierpienia. Przez nie doświadcza się waszą miłość. Jeżeli macie wiarę w miłość, łatwo rozwiążecie te. kwestie".

Pewien człowiek kochał jakąś kobietę: razu pewnego, gdy ją odwiedził, ujrzał na jej kolanach dużą kobrę, wtedy na zawsze opuścił jej dom. To opowiadanie jest symboliczne. Oto wyjaśnienie: człowiek kocha kogoś, przypisuje mu wszystkie rodzaje cnót i zdolności. Lecz gdy tylko Zobaczy na nim jakąś słabość, doświadcza wielkiego rozczarowania i jego miłość wystyga. Ta słabość jest to kobra, która go skusiła.

"Pierwsze, co jest wymagane od każdego człowieka, jest to położenie jako osnowy życia wielkiej siły miłości, by mógł przy największych doświadczeniach w życiu przetrzymać nie tracąc dobrego stanu ducha i duszy. Zachować miłość, gdy jesteś w dobrych warunkach, to każdy może, lecz zachować ją przy największych trudnościach, to jest sztuka".

　

Miłość  Żyje Tylko w Środowisku Harmonijnym

"Kto zdobył miłość, musi jej strzec jak źrenicy oka. Jeżeli jej nadużyje, weźmie ona wszystkie swoje akcesoria i odejdzie. Chłopiec i dziewczyna, którzy nadużywają miłości, pozbawiają się jej. Jeżeli miłość ich opuści, pozostają samotni, obcy dla wszystkich w świecie.

Gdy się zjawi jakieś niezadowolenie, miłość ginie, wyklucza ona wszelkie niezadowolenia. Najmniejsze uczucie negatywne - nienawiść, zawiść, niewiara, zwątpienie - jest w stanie przerwać drogę miłości. Nie znosi ona żadnego wykorzystywania na drodze swojej".

Jeżeli naruszycie harmonię, miłość oddala się, idzie do swego świata.

"Długi czas będziecie płakali i wzdychali za nią, dopóki na nowa was nie odwiedzi".

　

Nienawiść Obróci Się w Miłość

Opatrzność łączy tych, którzy się nienawidzą, by nienawiść przerodziła się w miłość. Przez wieki ten, który kogoś nienawidzi, kiedykolwiek by to było, pozna dobro w tym ostatnim i pokocha go.

"Nienawidzisz kogoś, twoja nienawiść jest korzeniem wyższej Miłości. Z tej twojej nienawiści utworzy się miłość".

　

Miłość Jest Zawsze Wzajemna, Miłość Rodzi Miłość

"Jeżeli kochacie ludzi i oni was pokochają. Nie ma człowieka, który się nie poddaje miłości. Jeżeli pokochacie kogoś, żeby był najbardziej obojętny, w końcu zwróci na was uwagę".

Prawo miłości jest takie: Miłość rodzi Miłość.

Gdy kochasz jakiegoś człowieka związujesz się z jego duszą, z Boskim w nim i to się objawia. A Ono objawia się jako Miłość, ponieważ jego istotą jest Miłość.

"Jaki jest twój stosunek do ludzi, taki też będzie ich stosunek do ciebie".

Pewien Bułgar wysyła kilka milionów lewów do jednej z fabryk angielskich z zamówieniem na bawełnę. I oto po jakimś czasie przybywa cały statek z bawełną do przystani dla niego. Miłość, którą wysłałeś w świat to jest czek, który wysyłasz. A bawełna, która przychodzi na twoje imię, jest to miłość, która wysłana jest dla ciebie.

Jest prawo: kto kocha wszystkich ludzi, ten jest kochany. Dopóki człowiek nie kocha i ludzie go nie kochają. Co włożysz to otrzymasz. Jeżeli siejesz pszenicę, pszenicę otrzymasz. Jeżeli będziesz pobłażliwy dla innych, inni też w stosunku do ciebie będą pobłażliwi".

"Gdy kogoś kochacie, musi się on wam odpłacić wiarą, wierzyć w was. Gdy ktoś chce, byście kochali, powiedzcie mu: "Jeżeli chcesz mojej miłości, czy gotów jesteś wierzyć we mnie?". Jeżeli może wierzyć w was, będziecie go kochali. Wiara przedstawia przeciwny biegun miłości. Nie ma wypadku w życiu, gdy jakiś człowiek ma absolutną wiarę w was, a wy go nie kochacie.

Jeżeli pójdziecie do jakiegoś z waszych przyjaciół po przysługę, odda ci o tyle, o ile go kochacie i wierzycie w niego. Jest prawo: gdy kochasz kogoś, zawsze gotów jest on ci pomóc.

Czy zdaliście sobie sprawę, dlaczego wasi bliscy was kochają? Jeżeli w pewnym towarzystwie nie kocha was kilka osób, wskazuje to, że w was jest coś nieharmonijnego, z czym nie mogą oni dać sobie rady. Jeżeli nikt was nie przyjmuje w swoim domu, wszyscy was porzucą, wyciągają zły wniosek o was, to znaczy, że nie postąpiliście według Prawa Miłości. Uzbroiliście cały świat przeciwko sobie".

"Nie możesz myśleć o kimś, jeżeli i on nie myśli o tobie" Jest to prawo wzajemnych stosunków, prawo rezonansu, podobne jest mu prawo: "Jeżeli kochasz kogoś i on cię kocha".

Razu pewnego w prywatnej rozmowie Mistrza spytano: "Jak można zrozumieć to prawo, gdy widzimy na świecie, że miłość większości ludzi nie jest podzielona, nie jest wzajemna i to jest powodem wielu smutków i cierpień i nawet samobójstw.

"Jeżeli kochacie kogoś i on was kocha. Tylko musimy tu zrobić następującą uwagę: Jeżeli kochacie kogoś, on kocha was jeszcze nie w swojej duszy, ale w swojej wyższej świadomości. Lecz tej miłości on jeszcze nie uświadamia w sobie zwykłąświadomością. Jednak powiedziane jest: co się staje na górze, staje się i na dole. Oto, dlaczego po jakimś czasie jego miłość, która jest na górze w jego wyższej świadomości, zejdzie na dół i przejawi on ją na ziemi do ciebie. To jest kwestia tylko czasu". To prawo jest powszechne i odnosi się nie tylko do człowieka, lecz i do wszystkich istot.

"Nie ma istoty w świecie, która by nie poznała, że ją kochasz. Zróbcie doświadczenie ze zwierzętami i roślinami, a sprawdzicie to prawo. Robiłem doświadczenie z niektórymi złymi psami. Wybiorę jakiegoś psa, pokocham go. Przechodzę po raz drugi obok niego. Gdy przechodzę, wychodzi on, przyjdzie, poznaje mnie, nie szczeka. Mówi on: "Znam ciebie". Gdy pokocham inne psy i te milkną".

Raz jedna z kobiet powiedziała tak do Mistrza: "Kocham mego męża, lecz on mnie nie kocha". Mistrz jej powiedział: "Więc musisz podwoić swoją miłość do niego, a pokocha cię on. Odpowiedziała: "A jeżeli podwoję swoją miłość, a on mnie nie pokocha?" Mistrz odpowiedział jej: "Wtedy pomnóż w czwórnasób swoją miłość, a na pewno cię on pokocha".

Mistrz podaje inny analogiczny przypadek, przy którym uwydatnia się inna strona tego prawa. Daje on następujący przykłada jakaś kobieta kocha swego męża, a mąż ani jej nie rozumie, ani nie odpowiada na jej miłość. Coś podobnego może również stać się z mężem. Może on kochać swojążonę, a ona może nie odpowiadać na jego miłość. Dlaczego? Dlatego, że on nie kocha Boga.

"Ukochajcie najpierw Boga, a potem ludzi. Gdy to zrobicie, wasi bliscy będą was kochali".

"Ten kogo kochasz nie może czuć i przyjąć twojej miłości, jeżeli nie ma do tego koniecznych warunków. Wyobraźcie sobie, że głowa i nogi tego, kogo kochasz sąściśnięte prasą. Jak będziesz temu człowiekowi mówił o miłości? Jak on ciebie zrozumie? Jak będzie mógł cię słuchać? By cię słuchał i rozumiał musisz wyswobodzić jego nogi i głowę".

W związku z powyższym Mistrz wskazuje na inną stronę tego prawa przez następujący przykład, który podaje: Jak woda nie zatrzymuje się w rozbitym kubku, tak i miłość nie zatrzyma się w przebitym sercu. Jeżeli miłość wejdzie w przebite serce, zginie ona na wierzchu. Miłość szuka mocnych serc. Gdy się ktoś skarży, że nie jest kochany, wskazuje to, że wlewa on swoją miłość w pęknięte serce, w skutek czego wycieka ona natychmiast. Ponieważ ten człowiek, którego kochasz nie jest gotów, to twoja miłość znajdzie oddźwięk później i wolniej!

　

Miłość i Przywiązanie

"Miłość przejawia się w braniu i dawaniu. Kto kocha, przeważnie daje, a ten kogo kochają, przeważnie bierze".

Bilskim powyższego prawa jest i prawo czynnego i biernego stanu miłości. Prawo to głosi: Przy miłości między dwoma osobami jedna jest czynna, a druga - bierna. Obie nie mogą być jednocześnie czynnymi. Ten, który wysyła miłość, ten ma miłość. A kto ją przyjmuje i ocenia, jest on biernym biegunem miłości, ma on przywiązanie. W kwestii miłości i przywiązania Mistrz mówi:

"Słowa miłość używam w sensie energii, która wychodzi z Centrum Wszechświata i idzie na krańce, a słowa przywiązanie używam w sensie energii, która wychodzi od krańców i idzie do Centrum życia".

Miłość jest procesem twórczym, a przywiązanie jest procesem, który buduje. Większość mówi o miłości i przywiązaniu, lecz mieszają je.

Miłość idzie z góry na dół, a przywiązanie z dołu do góry. Miłość przedstawia krew arterialną, przywiązanie krew z żył.

Oceniaj miłość każdego człowieka, gdyż to jest miłość Wielkiego Mądrego Początku. Nie uchylaj najmniejszego strumyczka, który idzie do twego ogródka.

W kwestii miłości i przywiązania Mistrz daje następujące, dodatkowe wyjaśnienie: Kto miłuje, jest biegunem czynnym. Kto lubi - biernym. Lecz bieguny te nie pozostają zawsze w tym samym położeniu. Jeżeli przez pewien czas kocha, człowiek staje się biernym. Ma on już pragnienie być kochanym. Oto dlaczego, kto kocha, po jakimś czasie staje się biernym, a kto jest kochanym z biernego staje się czynnym i zaczyna kochać. Tak, że po jakimś czasie ten, który daje miłość, zaczyna ją przyjmować, a kto ją przyjmuje, zaczyna ją dawać.

Dodatnie siły dają, a ujemne biorą. Kto się nauczył prawidłowo brać, będzie i mógł prawidłowo dawać. Gdy się kochają dwie osoby, między nimi musi być prawidłowa wymiana: jeden będzie dawał, a drugi będzie brał. By przejawili prawidłowo miłość, muszą się zmieniać w braniu i dawaniu. Boska Miłość rozumie zmianę biegunów.

"Kto kocha, ten będzie postawiony na ognisku, by się palił. Ci których kocha ogrzeją się i zaświecą. Potem oni wejdą w ognisko, a pierwszy kochający będzie się grzał. Nie rozumiejąc tego Prawa, ludzie oczekują tylko, że będą kochani. Coś takiego nie istnieje. Będziesz kochał i będą cię kochali. W życiu jest zmiana".

Ta nieustanna zmiana biegunów jest prawem we wszystkich dziedzinach natury. Ważne ono jest i dla Miłości. Miłość rodzi Miłość, lecz kto pierwszy pokocha jest silniejszy.

"Kto kocha, jest silniejszy od tego, kogo kochają".