Tylko kochający ma warunki do studiowania.
Miłość prowadzi do Mądrości, do światła, do wiedzy.
W miłości rodzi się myśl.
Jedną z głównych zalet kochającego jest, że ma on pragnienie wiedzy.
"Ten, kto kocha, pragnie zdobyć Mądrość. Jeżeli tego nie pragnie, nie ma on Miłości, Pierwszą zaletą miłości jest jedno wielkie pragnienie nauki".
By pokazać, że kochasz, musisz się uczyć.
Kamieniem probierczym w miłości jest nauka.
Dlatego mówi się: "Początek Mądrości jest to Miłość do Boga".
"Przyjście Miłości do kultury ludzkiej da warunki zbadania i zastosowania praw Mądrości w życiu indywidualnym i społecznym. Musimy pokochać Boga i Wzniosłe Istoty, by spłynęła z Nich Boska Mądrość na nas. Regułą jest, byście rozpoczęli od Miłości, a wtedy doszli do drugiej fazy, trudnej drogi - drogi Mądrości. Jeżeli nie przejdziecie tej naturalnej drogi możecie objechać cały świat, możecie przejść wszystkie szkoły Wielkich Mistrzów w świecie, którzy niosą Słowo Boże, lecz wszyscy oni mają tylko określoną Boską ideę. Nie mogą oni zdradzić tej Boskiej drogi. Wszędzie wam powiedzą: "Pierwszym krokiem w życiu - jest droga Miłości".
Gdy pójdziesz do Miłości wyśle ona ciebie do Mądrości, a Mądrość wyśle do Prawdy. Przez Boską Miłość dojdziecie do Wielkich praw, które regulujążycie".
Dopóki człowiek nie żywi się owocem Ducha - Miłością, nie może dojść tajemnicy Królestwa Bożego.
"Wiedza jest stworzona dawno. Powstała ona jako dziedzictwo wyższych od nas Istot. Niektórzy pragną wiedzy. Czy jesteś gotów poświęcić swoje życie dla Całości, Wielkiego Mądrego Początku, Miłości?
Jeżeli jesteś gotów, odkryję ci Wielką Prawdę. Jeżeli nie jesteś gotów, będę mówiła z tobą o jabłkach, gruszkach, etc., lecz nie odkryję przed tobą ani jednej Wielkiej Prawdy.
Byś się stał uczniem, byś był zdolny do pochwycenia tajemnic natury, musisz stać się bratem i siostrą Chrystusa.
Wtedy będziesz przy drzwiach świątyni i Chrystus cię spotka i zacznie ci odkrywać wielkie prawa natury.
Człowiek nie może miećświatła w swym umyśle, ciepła w swym sercu i siły w swym ciele, jeżeli nie jest otwarty do Boga".
"Życie zepsute przerywa wewnętrznąłączność z Bogiem i przeszkadza przyjęciu Mądrości. Nowymi Boskimi metodami mogą się posłużyć ci, którzy są absolutnie czyści i bezinteresowni".
Człowiek nie może otrzymaćświatła, Boskiej wiedzy, jeżeli nie ma absolutnej moralności w sobie.
"Wystarczy, by człowiek czystą miał i jasnąświadomość, by stał się przewodnikiem jasnych i wzniosłych myśli Mądrych Istot".
Cierpienie Jest Droga Do Mądrości
"Cierpienie jest to język natury. Przez cierpienie natura uczy człowieka Mądrości. Przez cierpienie natura chce nas uczynić rozumnymi" Przez cierpienie człowiek uczy się myśleć.
Wszelkie naruszenie Wielkich Mądrych Praw jest jak dotknięcie palcem płomienia świecy. Wszelkie takie naruszenie prowadzi do cierpienia. I przez nie dojrzewa w świadomości ludzkiej rozum, przebłyskuje światło, że trzeba żyć w zgodzie z Wielkimi Prawami natury.
"Przeciwieństwa w życiu, są to zadania dane wam, by was zmusić do myślenia".
Cierpienie rodzi w człowieku bodziec do myślenia o pozbyciu się jego. Oto dlaczego przez cierpienie organizuje się i kształtuje życie.
"Człowiek staje się wielkim, gdy przechodzi przez wielkie cierpienie, trudności i doświadczenia i kształtuje swoje życie. Przy cierpieniach człowiek łączy się ze wszystkimi istotami, które cierpią, zaczyna je rozumieć, wchodzi w ich położenie. Wszyscy cierpiący stają się dla niego bliskimi.
"Gdy przyjdzie na was cierpienie, pomyślcie o wszystkich istotach, małych i dużych, które cierpią. Nie ma istoty na ziemi, która by nie cierpiała. Nazywam mądrym tego człowieka, który nie widzi tylko swoich cierpień, lecz i cierpienia otaczającego go środowiska. Gdy przyjdzie do niego cierpienie, wie on dlaczego przyszło i może się go pozbyć".
Przy cierpieniach człowiek wyzwala się od wielu nieprawidłowych pojęć, niewłaściwych myśli. Spalają się one. I przygotowuje się do przyjęcia nowego światła.
Przy wszelkim cierpieniu zaszczepia się nowa zaleta w człowieku. To jest filozoficzna strona cierpienia.
Będziesz bardzo mądry, jeżeli nie będziesz robił wielkiego hałasu, by szczepienie się przyjęło.
W myśleniu, rozmyślaniu i koncentracji światło Wzniosłego świata opromienia świadomość ludzką. Człowiek staje się podatny na myśl Boską. W człowieku przebłyskują Boskie idee. W modlitwie Bóg uczy człowieka Boskiej Mądrości.
"By człowiek rozwinął nadświadomość, czyli świadomość kosmiczną, a jednocześnie z tym Boską Miłość i Mądrość musi spędzać czas na modlitwie, rozmyślaniu i koncentracji. Rozmyślanie o jednej myśli jest podobne do jedzenia. Gdy człowiek rozmyśla nad wzniosłą myślą i przeżuwa ją długi czas, przyjmuje przez swoją nadświadomość wiele Boskich Idei i sił duchowych. Przyjmuje również i moc wypełniania Woli Bożej.
Przy zwykłej myśli prześwietlenie przychodzi z wielkim trudem.".
"Trzeba rozumieć język wewnętrzny natury, Boski język rzeczy.
Miłość uczy człowieka tego języka.
Mądrość uczy człowieka tego języka.
Prawda uczy człowieka tego Boskiego Języka."
Mędrzec studiuje Wielką Księgę Natury. Czerpie on z niej Wiedzę. Natura jest jedną Wielką Księgą, otwartą przed oczami Mędrca. Zasadnicze Boskie idee są zapisane w tej księdze. Każdy może z niej czytać, wystarczy by chciał.
"Czerpię swoje zasady z bardzo dużej księgi, w której każdy kamyczek i listek, gałązka, kwiat, tworzą alfabet. Stale tłumaczę tę Wielką Księgę. Gdy wezmę liść z jakiegoś drzewa zaczynam go rozpatrywać i czytać z niego, gdzie i przy jakich warunkach utworzył się ten liść, gdzie rosło to drzewo i dlaczego zestarzało się, jacy wtedy byli ludzie, w jakich czasach żyło, jaki był stan Układu Słonecznego, etc. Sprawdzam to wszystko z odcisków każdego listka i gałązki".
W trawie, kwiecie, kamieniu są zapisane wielkie Prawa Boskiej Mądrości. Wielka Wiedza, Wielka Mądrość istnieją. Zachowały je postępowe istoty.
Przy otrzymywaniu tej wiedzy człowiek nie jest bierny, lecz czynny. Każda wiedza, aby była żywa w człowieku, musi być przyswojona przy udziale samego człowieka. Musi on sam czynić wysiłki, by ją zdobyć. Niech się to stanie jego doświadczeniem. Tylko wtedy wiedza ta będzie dla niego żywa, będzie jego wiecznym kapitałem i będzie mogła być zastosowana z powodzeniem.
Człowiek, który jest głodny Mądrości, będzie robił szereg doświadczeń, by mógł się dobrać do pewnych zasad, praw i metod rozumnej natury. To znaczy, że wymagane są wysiłki, pewien trud z jego strony. Głęboko w duszy ludzkiej kryją sięźródła Mądrości.
Zewnętrzne warunki, doświadczenia, które robi człowiek, pomagają do wskrzeszenia tej wyższej Wiedzy, która przebywa w głębi ludzkiej duszy, w jej nadświadomości.
Żywą naukę studiuje się przez szereg doświadczeń i obserwacji natury. Należy zacząć od najmniejszych, mikroskopijnych doświadczeń. Ważne jest, że każdy może spróbować tych praw i metod, które wskazuje Mistrz i sądzić z rezultatów.
"Wszystko co wam mówię, sprawdziłem i doświadczyłem wiele razy". Mistrz w swoich wykładach dał wiele doświadczeń dla przestudiowania natury, dla sprawdzenia pewnych praw natury. Mistrz dawał te ćwiczenia i doświadczenia, by były robione w określonym czasie. Wybierał odpowiedni czas dla każdego doświadczenia.
Z mnóstwa doświadczeń, które dał nam Mistrz podajemy kilka dla przykładu.
Jeżeli źle się czujecie, zacznijcie kreślić prawidłowe, geometryczne figury, lub równoległe linie, zobaczycie, jaki wpływ wywrze to na wasz stan.
Jeżeli źle się czujecie duchowo, przygnębieni, idźcie do jakiegośźródła, spędźcie tam czas na rozmyślaniu, wsłuchajcie się w pieśńźródła i obserwujcie jakie działanie okaże ono na wasz stan duchowy. Złe samopoczucie minie.
Mistrz często zalecał następujące ćwiczenie: Noszenie wody z jakiegoś pięknego źródła, a czasami nawet z gór. Wywiera to podwójne działanie na człowieka:
Człowiek przyjmuje magnetyzm, którym promieniuje woda. Oprócz tego woda udziela człowiekowi miękkości charakteru.
Latem dawał Mistrz następujące zadanie:
Uczniowie, dobrze ubrani mają nosić dwa wiadra z wodą, by wywołać pocenie się. Następnie ciało zlewa się ogrzaną na słońcu wodą i wypija się jedną, dwie szklanki gorącej wody. To ćwiczenie powtarza się w ciągu 10 dni. Przy tym ćwiczeniu człowiek się odświeża, ponieważ ciało wyzwala się od zebranych trucizn.
Mistrz zalecał przy wycieńczeniu lub zmęczeniu spacery nad rzeką lub obfitym potokiem przeciw prądowi. Przy takim ćwiczeniu człowiek czuje przypływ energii, odpowiednie odświeżenie. Zdrowie człowieka stopniowo się polepsza. Przy tym ćwiczeniu przechodzą w człowieka elektromagnetyczne promienie bieżącej wody, promieniowanie, które rozciąga się na dość długą odległość po obu stronach rzeki.
Mistrz zaleca chorym lub słabym robić to doświadczenie przez czterdzieści dni, by się wzmocnić fizycznie.
Mistrz dał wiele doświadczeń dla połączenia się z siłami żywej natury i czerpania z jej niewyczerpalnego źródła: Wycięczeni, zmęczeni, zrozpaczeni, przygnębieni mogą znaleźć siły, spokój i pociechę w lasach pomiędzy drzewami. Gdy człowiek jest i przygnębiony i zmęczony niech idzie do sosnowego czy dębowego lasu, niech sobie wybiera mocne, piękne drzewo, oprze się o nie plecami i spędzi tak na rozmyślaniu 5-10 minut. Jego przygnębienie zniknie. Przejął on od drzewa coś, co zmieniło jego stan.
"Drzewa kochają was. Powiecie, że są to nierozumne istoty. Zewnętrznie są to drzewa, lecz nad nimi pracują rozumne Istoty, z którymi możecie wejść w obcowanie. Z drugiej strony przejęliście od drzew i życiowy magnetyzm".
Odwiedzajcie źródła w górach i obserwujcie, jakie psychiczne działanie okazuje to na was.
Niektóre ćwiczenia oddechowe są skorelowane z treścią rozmyślań nad jakąś ideą, z wymawianiem jakiegoś zdania czy modlitwy. Wtedy działanie jest głębokie i wszechstronne.
Muzykę i modlitwę wykorzystał Mistrz jako metody pracy. Dawał on wiele ćwiczeń związanych z nimi dla polepszenia stanu zdrowia, dla połączenia się z wyższym światem, dla harmonii i leczenia. Pod tym względem Mistrz stworzył całą naukę.
Mistrz opracował cały system dla wykorzystania słonecznej energii. Wielkie znaczenie maja, godziny, podczas których wykorzystuje się słonce, tak jak i pory roku, oraz sposób, w jaki się odbywa to wykorzystywanie.
Kąpiele słoneczne należy brać przed południem, ponieważ wtedy energia słoneczna jest szczególnie dodatnia.
Głowa musi być odwrócona na północ, by świadomość była żywa.
Mistrz dawał rozmaite doświadczenia z barwami, żeby można było widzieć ich fizjologiczny i psychiczny wpływ na nas. Polecał on również szereg doświadczeń leczniczych z kolorowymi promieniami.
Mistrz dał szereg prawideł dla snu. Przy spaniu najbardziej zdrową pozycją jest, gdy głowa jest obrócona na północ, gdyż wtedy prądy elektromagnetyczne ziemi i ciało są w harmonii.
Mistrz uczył nas, jak korzystać z elektrycznych i magnetycznych miejsc w górach. Koło miejsc elektrycznych człowiek czuje w sobie aktywność, dążenie do biegania, do głośnego mówienia, a koło miejsc magnetycznych człowiek jest cichy i spokojny, oddający się rozmyślaniom.
Zwykle równe zielone polanki górskie są magnetyczne, a ostre miejsca skaliste - elektryczne.
"Niewłaściwym jest, gdy niektórzy mówią, że chcą podbić naturę, mieć nad nią władzę. Muszą oni wiedzieć, że Wyższe Postępowe Istoty rządzą tą naturą".
Dlaczego niezbędnym jest badanie form natury, treści i sensu?
Tylko w ten sposób możemy dojść do prawdziwego i pełnego poznania jej zasad, praw i metod.
Mistrz w swoich pogadankach i wykładach wprowadza nas stopniowo w to głębsze badanie natury. Łączy on badanie formy tj. zewnętrznej strony natury, z rozumem, który za nią stoi.
Tak więc wchodzimy w realne, żywe stosunki z naturą - dla człowieka otwiera się nowy świat.
Z licznych praw i metod, które dał nam Mistrz w swych pogadankach i wykładach, przytoczymy tylko kilka, by zobaczyć ich charakter i znaczenie. Prawa i metody, które podajemy niżej, są tylko nieznaczną częścią tego, co dał nam Mistrz.
Mistrz formułuje następujące prawo:
"Nowy stosunek do natury jest niezbędny dla podniesienia ludzkości.
Mechaniczny stosunek do natury przyczynia sic do regresu charakteru ludzkiego".
Gdy wejdziemy w łączność z rozumnymi siłami natury z jej wewnętrznym życiem, rozwijają sięśpiące siły, założone w duszy. Czy uda się nam wejść w kontakt z rozumnymi siłami natury, zależy od kilku przyczyn, które wyrazimy następującymi prawami:
Mistrz formułuje pierwsze prawo tak:
"By się skontaktować z rozumnymi siłami w naturze, człowiek musi uświadamiać sobie ich obecność w niej".
Przy czysto mechanicznym poglądzie na naturę, jest ona zamknięta dla człowieka.
Jeżeli myślimy; że jest ona tylko zbiorem mechanicznych zjawisk i praw, już z góry zamykamy swąświadomość dla rozumnych jej sił. I stają się one niedostępne dla nas.
Drugie prawo Mistrz formułuje tak:
"By człowiek się połączył z rozumnymi siłami w naturze, musi podnieść swojąświadomość do pola, na którym one pracują".
Jedna natura, którą widzimy, jest tylko zasłoną, na której znajduje się laboratorium, w którym pracują rozumne siły. Postępowe Istoty, które pracują w naturze, posiadają Miłość i Czystość.
Oto, dlaczego Miłość i Czystość są niezbędnym warunkiem dla człowieka, by się połączyć z rozumnymi siłami w naturze.
"Dobry czerpie z natury, a zły - nie może. Dobry łączy się z żywymi siłami natury, przyjmuje je w siebie. Wnoszą one wen życie. Oto, dlaczego ma warunki do prawidłowego rozwoju. Z tego powodu dobry jest rozumny i silny.
"Słuchajcie głosu Wzniosłego, który mówi do was od wewnątrz. Róbcie to co wam powie. Jeżeli chcecie być szczęśliwymi, słuchajcie głosu Bożego.
W głębiach duszy ludzkiej jest Boskie światło, jest to obecność Boga. Jest ona wewnętrznym przewodnikiem człowieka. O nim Mistrz mówi:
"Oto, w czym tkwi największy realizm, czym może się osłonić i na czym polegać. Człowiek ma w sobie światło, które nigdy się nie zmienia. Jest ono bardzo małe, mikroskopijne, lecz nigdy nie gaśnie. Przy wszystkich warunkach naszego życia i przy pogorszeniu się i przy podnoszeniu się jest jednakowe. Czy wiecie, że jest ono widoczne nie wtedy, gdy jesteście szczęśliwi, lecz gdy się znajdziecie w największej rozpaczy, porzuceni przez wszystkich, gdy wszystko zgasło na waszym niebie. Wtedy gdzieś daleko w waszej świadomości to światełko błyska na waszym horyzoncie, wskazuje drogę, którą musicie dążyć.
Tam jest Bóg !
Jeżeli widzicie to małe światełko, wskazuje to, że poruszacie się w kierunku Boskości. To małe światełko jest to Boskość, która czuwa nad wami w każdej chwili. Nikt nie może Jej zgasić: ani burza, ani rozpacz, ani niewiara, ani piekło. Jest to jedyne realne światełko, które daje życie. Każdy je ma. Czasami mówicie; "Zgasło moje światełko". Nie, ono nie zgasło, lecz wy jesteście don obróceni plecami. Odwróćcie się, a zobaczycie, że jest ono tam. Gdy chcecie rozwijać się prawidłowo, musicie być otwartymi do Boga. Wtedy będziecie mieli to, co w Boskiej Nauce nazywa się "influx", tj. wlewanie Ducha w człowieka, wpłynięcie Boga w człowieka". To wyjaśnia to, co się nazywa wewnętrznym kierownictwem".
"O wszystko co stanie na waszej drodze, zapytajcie siebie w duchu, jak macie postąpić, a wtedy będziecie śmiałymi i zdecydowanymi. Jeżeli postępujecie zgodnie z prawem, cała rozumna natura jest w was, wszystkie Rozumne Istoty są w was. Naprawią one waszą drogę.
Kosmiczna Mądrość kieruje i poprawia ludzi.
I wszystkie nieszczęścia pochodzą z tego, że nie wierzą i nie słuchają tego wewnętrznego kierownictwa. Człowiek musi słuchać tego głosu Mądrości w sobie, by uniknąć sugestii niższych sił. Gdy nauczycie się słuchać głosu Mądrości w sobie, jesteście blisko Prawdy i drzwi, które prowadzą do poznania Realizmu. Nie wątpcie nigdy w kierownictwo Mądrości".
By człowiek szedł drogą Mądrości, musi mieć zaufanie do jej głosu, który mówi w nim samym, oraz ruszyćśmiało i zdecydowanie, by nie dać drogi siłom negatywnym, które wywołują w nim proces rozkładu i fermentacji.
Wielki Rozumny Początek mówi człowiekowi to samo najwyżej trzy razy i to według trzech rozmaitych powodów: pierwszy raz powie jego umysłowi, drugi raz - jego sensu, a trzeci raz - jego woli.
Nie ma piękniejszej mowy niż cichy głos Boga.
Z nim łatwo rozwiązuje się wszystkie kwestie.
Jak Bóg mówi do ciebie, zapominasz o sobie i wyzwolisz swe serce od wszystkiego negatywnego. Będziesz podobny do przeźroczystego obfitego źródła. Każdy, kto z niego pije, będzie się cieszył z tego, co płynie.
Gdy człowiek nie idzie za myślą Bożą, która go nawiedziła, nadchodzi cierpienie. Traci on dobre warunki.
"Odmową wykonania jakiejkolwiek dobrej myśli zawsze się poniżacie, środowisko staje się coraz ordynarniejsze, aż wreszcie wola wasza się paraliżuje i stajecie się igraszką losu, czyli warunków zewnętrznych. I te warunki przychodzą z jedynego powodu, nie posłuchania rozumnego serca".
Światło nie idzie nieprzerwanie od słońca. Idzie ono falami. W ten sam sposób pracuje Duch Boży nad człowiekiem.
Od Ducha periodycznie idą bodźce do duszy ludzkiej - Boskie Bodźce. Popychają one człowieka naprzód.
Każdy Boski bodziec budzi w człowieku nowe siły, daje możność nowych osiągnięć, przynosi nowe idee.
To jest wielka praca Ducha nad człowiekiem!
"Zwracajcie uwagą na małe bodźce w was i idźcie za nimi. Każdy myśl wielka wymaga małych bodźców. Rodzą one w was wielką ideę".
W swoich pogadankach i wykładach Mistrz dowodzi ważności małych bodźców w życiu. Mówi On:
"Przechodzimy koło jakiegoś strumyczka i widzimy, że się topi mrówka, lecz ponieważ jesteśmy zajęci myślą filozoficzną, nie zwracamy na nią uwagi. Musimy się zatrzymać i pomóc jej. Musimy się zatrzymać przed najmniejszymi istotami, by im pomagać. Jeżeli nie dopomożemy tej małej mrówce, utracimy dobre warunki, które przynosi przyszłość.
Stosownie do postępowania waszego w tej chwili, będzie określone wasze przyszłe życie".
Przez świadomość ludzką przechodzą różne myśli. W jaki sposób człowiek ma znać ich pochodzenie, wartość i znaczenie?
Te myśli mogą iść od wyższych Boskich światów, czy od niższych niezorganizowanych światów.
W jaki sposób człowiek pozna, z jakiego świata one idą?
"Jeżeli jedna myśl, pewna idea nawiedzi was, i wniesie w was radość, światło, pokój, lekkość, idzie ona z Boskiego świata, z góry. Jeżeli wniesie w was zamęt, smutek, ciemność, strach, niepokój, trwogę, idzie ona z niższych sfer, z niższych światów.
By wam pomagały Wyższe Postępowe Istoty, musicie posiadać ich cnoty. By wam nie szkodziły niższe istoty musicie nie posiadać ich słabości. Jest to metoda pracy.
Nowe - to są Mądre Postępowe (Istoty) Dusze, które idą teraz pomagać swym braciom.
Stare - to są dusze zacofane, które chcą zrobić zamieszkanie w człowieku, by wykorzystać jego życie".
Rodzenie się boskiej idei w człowieku poprzedzone jest mękami porodowymi cierpienia. Człowiek cierpi z trzech powodów: ponieważ nie myśli przeto, nie czuje w sposób prawy i nie postępuje w sposób prawy. Przy cierpieniu zapalają się wszystkie błędne myśli, pojęcia i pragnienia. Dusza ludzka oczyszcza się i staje się podatna na przyjęcie Boskich idei.
Cierpienie nie jest wiecznym prawem rodzenia się nowych idei w człowieku. To prawo odnosi się tylko do dzisiejszej fazy ludzkiego rozwoju. W przyszłości, gdy się stanie doskonałym, w człowieku zrodzą się nowe idee, bez przejścia przedtem przez cierpienie.
Tak jest z Postępowymi Istotami, które stoją ponad ludzkim stopniem rozwoju.
Każda Boska idea wysyłana jest do człowieka przez nadświadomość i wchodzi w podświadomość ludzką.
Stamtąd przenika do świadomości i od świadomości do samoświadomości. I jeżeli człowiek nie przyjmuje tej Boskiej idei, wraca ona znów do nadświadomości. Ta ostatnia zaczyna pracować, rozpatruje przyczyny niepowodzenia i oddala je. Następnie ta idea, to pragnienie, wysyła się na nowo do podświadomości, która stwarza sprzyjające warunki dla zrealizowania tego pragnienia. Stamtąd na nowo się wysyła przez świadomość do samoświadomości. Dzieje się to periodycznie, w pewnych odstępach czasu.
Powtarza się to do tej chwili, aż Boska idea przyjmie przez świadomość ludzką i zrealizuje się - da swoje owoce.
"Największym w świecie jest modlitwa. Łączy ona nas z Wiecznością. Jest ona wprowadzeniem do Boskiego życia. Przez nią zbadamy sens wewnętrznego, ponad świadomego życia".
Modlić się, to znaczy samookreślić się w swoich ideach. W tym sensie modlitwa jest samookreśleniem. Jest ona najsilniejszym aktem w życiu ludzkim. Koncentruje ona myśl ludzką, ludzkie uczucia i ludzką wolę w jedno. Taka modlitwa jest potężna. Dokonuje ona cudów.
Modlitwę należy rozumieć jako wielką metodę organizowania ludzkich myśli i uczuć dla obudzenia założeń i talentów w człowieku, dla rozkwitu duszy ludzkiej. Modlitwę i kontemplację należy brać, jako prawo wzrostu duszy ludzkiej.
"Życie geniusza, Mistrza czy świętego od początku do końca przedstawia tylko modlitwę. Modlić się, to znaczy zwrócić swój umysł, serce, duszę i ducha swego do Wielkiego Mądrego Początku. Jeżeli człowiek ordynarnieje, dzieje się to z powodu faktu, że rzadko wspomina Pierwotną Przyczynę. Jeżeli chcemy być szlachetnymi, musimy wspominać Boga jako substancję przeciekającą przez nas.
Nie ma czegoś większego w życiu człowieka niż modlitwa. Musi ona łączyć w sobie zalety Miłości, Mądrości, Prawdy, Sprawiedliwości, Cnoty miłosierdzia i jeszcze szeregu cnót. Modlitwa nie jest niczym innym, jak prawidłową wymowę języka Miłości. Gdy pójdziecie do Boga z taką modlitwą, upodobnicie się do drzewa o dojrzałych owocach. Życie zawiera się właśnie w modlitwie. Gdy człowiek przestanie się modlić i życie znika. Są ludzie, których modlitwa płynie swobodnie. Po takiej modlitwie, twarze tych ludzi jaśnieją, uświęcają się. Jednocześnie i w ich duszach staje się pewna zmiana.
Gdy człowiek postawi dobro jako podstawę swego życia, zauważy on, jak jego zdolności do modlitwy zjawią się jako naturalny rezultat życia. Wtedy dusza człowieka zakwitnie jak drzewo tysiącem wonnych kwiatów. Gdy człowiek wpadnie w trans modlitwy, zło dla niego nie istnieje. Jest on dobrze usposobiony do wszystkich. Ze wszystkiego się cieszy, za wszystko dziękuje. Gdy patrzy, jak pełza robak, zatrzymuje się przed nim, chce mu w czymś pomóc. Gdy spojrzy na jakieś drzewo, na którym wiatr kołysze liście, czuje on sympatię do niego, pragnie mu pomóc. Przed tym człowiekiem wszystko żyje. Widzi on wszędzie Ducha Bożego, który pracuje i pomaga. To budzi w nim bodziec, by i on sam pracował".
Przy modlitwie człowiek uczy się języka niebieskiego.
Przy modlitwie człowiek obcuje z Bogiem, przyjmuje Boskie życie i Boskie idee. Przy modlitwie prawdziwej człowiek przynajmniej na chwilę musi przeżyć Boski Stan.
Bez rozmyślania o wielkich i pięknych rzeczach nie może się podźwignąć. Modlitwa jest wezwaniem do Boga, by nas uczył prawej myśli. Gdy przyjdzie Bóg, jasność błyśnie w naszych umysłach. Wtedy i najtrudniejsze zadania rozwiązują sięłatwo.
Obudzenie duszy ludzkiej określa się przez wdzięczność człowieka. Tylko ten może się obudzić, kto jest wdzięczny za wszystko Rozumowi, który pracuje w świecie.
Gdy człowiek dziękuje Bogu dobro pozostanie dobrem, a zło obróci się w dobro. Jest to prawo wyzwolenia człowieka od wszystkich trudności i cierpień. Jest to prawo obracania negatywnego w pozytywne.
Gdy dziękuje, człowiek każdego dnia otrzyma coś nowego. Odnowi się. Dla stosunku człowieka do dóbr materialnych ważne jest następujące prawo: jeżeli je oceni, pozostaną one i zwiększą się.
Jeżeli ich nie doceni, pójdą sobie.
A miarą, czy je ocenił jest wdzięczność.
Jedno prawu głosi:
Jeżeli przy przykrości człowiek zachowa spokój, przeminie ona. Jeżeli przejawi zajadłość zwiększy się ona.
Blisko tego prawa jest następne:
Gdy człowiek jest zadowolony postępuje ku dobru, ponieważ przyciąga dodatnie siły natury ku sobie. Jeżeli jest niezadowolony, łączy się z ujemnymi siłami natury. Wtedy on jest w ludzkim porządku. Gdy jest zadowolony jest on w Boskim porządku.
Ciało duchowe człowieka nie jest jeszcze zorganizowane. Z tego powodu człowiek jeszcze nie jest panem swego wewnętrznego, duchowego życia. Przy jednej przeszkodzie przy jednej nieprzyjemności traci swoją równowagę, swój spokój wewnętrzny. Gdy duchowe ciało się organizuje, zachowuje on swą równowagę, spokój przy wszystkich warunkach życia. Na zewnątrz może się denerwować, lecz jego wewnętrzna równowaga nie jest naruszona. Wraz z organizacją duchowego ciała człowiek budzi się w duchowym świecie. Wychodzi z ograniczeńśrodowiska, w którym żyje.
Mistrz wskazuje następujące metody dla zorganizowania ciała duchowego: Miłość, służenie Bogu i medytacja.
Gdy postępujesz dobrze, jesteś w harmonii z Rozumną naturą. Jest ona życzliwa dla ciebie i objawi się ona tobie.
"Gdy zrobicie coś dobrego, człowiek, którego spotkacie nie wiedząc o tym, coście zrobili uśmiechnie się do was.
Bóg się do was uśmiecha przez niego. W dniu, w którym wypełnicie Boską myśl wszyscy się do was uśmiechną i drzewa i ludzie i powiedzą wam: To jest coś bardzo pięknego".
W duchowym życiu, kto nie wchodzi - schodzi.
Jeżeli codziennie nie robisz wysiłku by wejść, zaczniesz schodzić.
Jest jeden prąd w naturze, który schodzi w dół. Powlecze on ciebie. Tu ważna jest następująca reguła:
Codziennie musisz zdobywać Królestwo Boże.
Jeżeli posiadasz miłość, pokój i radość, codziennie musisz je wywalczać na nowo z wysiłkiem. W przeciwnym wypadku stopniowo i niepostrzeżenie oddalą się od ciebie.
"Wszystko, co wychodzi od ciebie, wróci do ciebie".
Gdy człowiek przemówi przed wysokimi skałami, głos wraca jak echo do niego. I każda myśl, uczucie, czy postępek - dobry czy zły - który wychodzi od człowieka, zatacza koło w świecie i wraca do niego z naddatkiem. Dobra myśl wysłana przez człowieka, gdy do niego wróci, podniesie go. Zła myśl, wysłana przez niego, gdy wróci, zatrzyma go swym niszczącym działaniem.
Żyjemy w świecie rozumnym. Gdy się nachylisz i podasz komuś rękę, kto jest niżej od ciebie by go podnieść, stwarza się możliwość, by Istoty wyższe od ciebie nachyliły się do ciebie i poszły ci na rękę, by cię podnieść.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz