,,Ile razy mijaliście kogoś na pustej ulicy, w pustym korytarzu w jakimś budynku, albo jechaliście windą z jedną tylko osobą i mieliście wzrok wbity w podłogę. Nawet tego kogoś nie zauważaliście. To dla mnie bardzo dziwne, ponieważ to przecież dwie obdarzone duszą istoty mijają się ze sobą. Może nigdy nie spotkały się wcześniej, nie miały nic wspólnego ze sobą w tym wcieleniu czy w poprzednim, ale nadal są dwiema obdarzonymi duszą istotami, które przechodzą obok siebie. To samo w sobie jest święte. To cudowne zdarzenie.
Kiedy chwalicie czyjeś przymioty, co przynosi to wam? Wszystko, ponieważ akt docenienia zwraca się także w waszą stronę. Kiedy zauważacie innego człowieka, to tak, jakbyście zauważali własne istnienie w sobie samym. To jest tak pięknie, pięknie proste”.
- Adamus Saint-Germain
,,Wsiadacie do pociągu i zajmujecie miejsce obok kogoś, kogo nigdy wcześniej nie widzieliście. Na ogół ludzie zamykają się w swoim pudełku i tworzą wokół siebie ochronną skorupę. Istnieje wręcz strach przed rozmawianiem z drugą osobą, obawa przed wkraczaniem w cudzą przestrzeń albo niepokój, że ktoś wkroczy w waszą. A co by się stało, gdybyście ich zauważyli? Gdybyście powiedzieli coś miłego o ich ubraniu albo o książce, którą czytają albo po prostu jaką dobrą mają energię? No cóż, z pewnością najpierw popatrzą na was dziwnie. To naturalny mechanizm obronny. Ale wiecie co? Jakąś minutę czy dwie później coś u nich w środku się uśmiechnie i może nawet ukazać się jako fizyczny uśmiech.
Może nie będzie potrzeby kontynuowania konwersacji. Może zauważycie, że w pewnym sensie oni przebywają we własnym świecie i nie chcą, aby ktoś w ten świat wkraczał… ale coś w nich zmieniliście, a także w sobie – prostym aktem akceptacji”.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz