,,Przekaz
siódmy. Wskazówki dla doktora. Zazwyczaj podczas przekazu wskazówek,
prosiliśmy abyś siadał z nami na scenie, ale dzisiaj to nie jest
potrzebne. Możesz słuchać tych wskazówek wraz z innymi. Tutaj chodzi o
kolejny komplet tonów, a jakże! Nasze wskazówki są zwykle związane z
tonami. Cofnijmy się nieco w czasie. Od sześciu lat znany jest wam
komplet 12 par tonów. To są te, których jak to zostało
opisane powyżej, słuchałeś najczęściej. Następnie przyszła pora na
tony, w przypomnieniu których potrzebowałeś pomocy, które też słyszałeś,
ale rzadziej. Potem przypomniałeś sobie coś jeszcze więcej, czyli
pieśni pożegnalne, kołysanki. Teraz pragnę dać ci wyzwanie, abyś
przypomniał sobie coś o wiele prostszego. Choć struktura tego, co
pragniemy abyś sobie przypomniał jest prosta, to przypomnienie tego może
ci sprawić trudności. Pozwól, że ci to teraz wytłumaczę.
Zanim Plejadianie się tutaj pojawili, moi kochani, przeżyli dokładnie to samo, przez co wy sami teraz przechodzicie. Spośród wszystkich planet wolnego wyboru Plejadianie prawdopodobnie posiadają przeszłość najbardziej „w kratkę.” Jak mówiliśmy wam o tym w innym miejscu, oni nawet mieli swoje własne ludobójstwo. Wszystko, co tutaj przeżyliście, najciemniejsze z czarnych rzeczy, jakie możecie sobie wyobrazić - oni też tego doświadczyli, a nawet i więcej. A przecież mimo wszystko zdołali się jako cywilizacja zjednoczyć i podjąć pewną decyzję – tak samo jak wy . Ci, którzy słyszą to pierwszy raz, mogą się zapytać – O jaką decyzję tutaj, chodzi, nie pamiętam tego głosowania? - Tutaj chodzi o decyzję podjętą przez ludzkość o zaprzestaniu cyklu wojen o zaprzestaniu cyklu własnej niepamięci i dostrzeżenia dysfunkcyjności takiego zachowania, bowiem wojny nigdy niczego nie rozwiązały. Podjęta przez was wspólnie decyzja polega na tym, że wyraziliście ochotę na zmianę tego cyklu, na zmianę parametrów życia, podjęliście decyzję, iż wasza historia nie będzie już definiować przyszłości. Oto, co teraz robicie. Przeżyliście czas, w którym przepowiadano waszą zagładę, bowiem przeżyliście rok 2000 i to, co można określić mianem lat zagłady. To miały być czasy pokłosia ostatniej wojny, kiedy świat miał przestać istnieć takim, jakim go znacie dzisiaj. Przeżyliście rok 2012, rok końca kalendarza i związane z nim proroctwo wejścia w nieznane, w to, co rzeczywiście można nazwać otchłanią, bowiem o tych czasach nie było żadnego proroctwa. I w dalszym ciągu go nie ma! Znajdujecie się więc w czasach, nadejścia których nikt wam nie przepowiadał.
Celebrowaliście początek tych czasów chóralnym śpiewem tonów [...] wysłaliście ten śpiew w przestworza i wiele istot się o nim dowiedziało, dowiedzieli się również, że ta Planeta Wolnego Wyboru przeżyła, tak samo jak Plejadianie przed wami! Oni też przez to przechodzili, a następnie zaczęli się rozwijać. Mówiłem już wam, kochani, że nadejdzie taki czas, kiedy spojrzycie wstecz i zdecydujecie zmienić ponownie kalendarze, aby rozpocząć rachubę czasu od nowa! Nazwiecie wtedy wszystko co się działo przed rokiem 2012 erą barbarzyństwa. Wejdziecie więc w wiek miłosierdzia. Powoli, bardzo powoli zobaczycie, jak ludzkość zacznie się jednoczyć i zgodzi się, że przeszłość i historia nie powinny wytyczać przyszłości. Izraelczycy i Palestyńczycy wspólnie dojdą to tego przekonania, pod nowymi rządami, pewnego dnia. Powiedzą wtedy, że choć dobrze wiedzą kto, komu, kiedy i co wyrządził, to dłużej nie będą tego roztrząsać bowiem wspólnie zapragnęli przyszłości, zamiast rozpamiętywania przeszłości i wzajemnego się za nią obwiniania. Powiedzą wtedy: Nie chcemy zadośćuczynienia za krzywdy z przeszłości, zamiast tego pragniemy aby nasza przyszłość wyglądała tak, jaką ją sobie stworzymy od teraz. Tak sami postąpicie i tak właśnie w ich historii postąpili Plejadianie. Oni właśnie tak zrobili. Stulecie po stuleciu, po Przebudzeniu świadomości, zaczęli się stawać coraz bardziej wielowymiarowi. Spotkali także tych, którzy ich zasiali, jak już wcześniej wam o tym mówiłem i śpiewali o tym wszystkim pieśń zwycięstwa. Na swojej planecie co roku to świętowali zbierając się i śpiewając pieśń zwycięstwa. To jest bardzo prosta pieśń, znana wszystkim Plejadianom, pieśń o zwycięstwie nad dwoistością, o zwycięstwie nad czasem barbarzyństwa. Zrozumieli wtedy także, że wszystkie dusze z przeszłości się reinkarnowany i stały się częścią nowego. Plejadianie już wtedy, tak samo jak teraz rozumieją system Boga.
Yawee, oto twoje wyzwanie: pragnę abyś przypomniał sobie coś, czego nigdy nie słyszałeś. [śmiech] jednakże, jak już mówiłem, twoja Matka jest tutaj. Jej Akasz wciąż tę pieśń pamięta. Każdy Plejadianin tę pieśń doskonale zna. Twoja Mama nigdy stąd nie odeszła i wciąż będzie z tobą dzielić swój Akasz. Ty, Przodkowie [...], i dyrygenci chóru potraficie sprostać temu wyzwaniu. Na pewno odtworzycie tę pieśń szokująco dokładnie.
Pozwólcie, że opowiem wam o tej pieśni zwycięstwa. Zrobię bowiem teraz coś, czego nigdy nie robiłem opiszę wam cechy tonów, bowiem poprzez ich naśladowanie, robicie coś bardzo głęboko związanego z Plejadianami, oni dobrze tę pieśń znają. Ta pieśń składa się tylko z jednej pary tonów śpiewanej na raz. Tylko z jednej pary. Podpowiem, że to będzie tak proste jak kombinacja tonu 17 i 24 tak, aby mogli to śpiewać wszyscy, którzy nawet nigdy nie uczestniczyli w żadnym Chórze, i samą pieśń zasłyszeli raz, czy dwa. Niech to będzie tak proste, jak A i O [ton 24] i tak łatwe do zapamiętania, jak Cha-cha [ton 17] [...]
Oto, co ta pieśń zwycięstwa oznacza. Kiedy dwoistość mierzy się z jednością, celebruje się zwycięstwo wchłonięcia dwoistości przez jedność, kiedy dwoistość wchodzi w jedność, dwoistość w jedność. To jest pieśń zwycięstwa nad ciemnością, która nie to, że zostaje pokonana, ale wchodzi w jedność na zasadzie wolnego wyboru. To są więc dwa tony, bardzo proste, śpiewane na raz, ale w trzech miejscach podczas śpiewania osiągacie prawdziwe unisono. Oto co rozumiem jako unisono. W muzyce to ta sama, identyczna nuta śpiewana przez obie strony chóru także osiągana poprzez wspólne śpiewanie tego samego dźwięku. To śpiewają obie strony. Podczas śpiewania jednej serii tonów coś takiego zdarza się trzy razy. Taki śpiew symbolizuje dwoistość wchodzącą w jedność, dwoistość wchodzącą w jedność, dwoistość wchodzącą w jedność. Trzeci raz, kiedy dwoistość wchodzi w jedność to będzie koniec całej pieśni. Pragnę abyś zapamiętał koniec tej pieśni, bowiem jej zakończenie jest bohaterskie. Zakończenia więc nie śpiewa się cicho, doktorze. Pieśń kończy się okrzykiem zwycięstwa! Unisono, na tę samą nutę, ten sam tekst/ton. Plejadianie dobrze tę pieśń pamiętają, ona dobrze utkwiła w Akaszy twojej mamy. Ona jest tutaj obecna i celebruje to, kim się stałeś. Kim się stała twoja siostra. Ona tutaj jest, poczujecie ją w następnym segmencie Chóru, kiedy będziecie śpiewać pieśń transformacji, którą ona sama zaśpiewała ci jeden, jedyny raz. Tylko to sobie wyobraź, ona teraz staje się częścią czegoś, co się zdarzyło tak dawno temu, a co teraz celebrujesz na jej cześć.
Nowa pieśń przyjdzie ci o wiele łatwiej, niż ci się to teraz wydaje. Bohaterska, prosta i łatwa. A przecież nigdy jej nie słyszałeś. Ciąg dalszy nastąpi.
- Kryon
Zanim Plejadianie się tutaj pojawili, moi kochani, przeżyli dokładnie to samo, przez co wy sami teraz przechodzicie. Spośród wszystkich planet wolnego wyboru Plejadianie prawdopodobnie posiadają przeszłość najbardziej „w kratkę.” Jak mówiliśmy wam o tym w innym miejscu, oni nawet mieli swoje własne ludobójstwo. Wszystko, co tutaj przeżyliście, najciemniejsze z czarnych rzeczy, jakie możecie sobie wyobrazić - oni też tego doświadczyli, a nawet i więcej. A przecież mimo wszystko zdołali się jako cywilizacja zjednoczyć i podjąć pewną decyzję – tak samo jak wy . Ci, którzy słyszą to pierwszy raz, mogą się zapytać – O jaką decyzję tutaj, chodzi, nie pamiętam tego głosowania? - Tutaj chodzi o decyzję podjętą przez ludzkość o zaprzestaniu cyklu wojen o zaprzestaniu cyklu własnej niepamięci i dostrzeżenia dysfunkcyjności takiego zachowania, bowiem wojny nigdy niczego nie rozwiązały. Podjęta przez was wspólnie decyzja polega na tym, że wyraziliście ochotę na zmianę tego cyklu, na zmianę parametrów życia, podjęliście decyzję, iż wasza historia nie będzie już definiować przyszłości. Oto, co teraz robicie. Przeżyliście czas, w którym przepowiadano waszą zagładę, bowiem przeżyliście rok 2000 i to, co można określić mianem lat zagłady. To miały być czasy pokłosia ostatniej wojny, kiedy świat miał przestać istnieć takim, jakim go znacie dzisiaj. Przeżyliście rok 2012, rok końca kalendarza i związane z nim proroctwo wejścia w nieznane, w to, co rzeczywiście można nazwać otchłanią, bowiem o tych czasach nie było żadnego proroctwa. I w dalszym ciągu go nie ma! Znajdujecie się więc w czasach, nadejścia których nikt wam nie przepowiadał.
Celebrowaliście początek tych czasów chóralnym śpiewem tonów [...] wysłaliście ten śpiew w przestworza i wiele istot się o nim dowiedziało, dowiedzieli się również, że ta Planeta Wolnego Wyboru przeżyła, tak samo jak Plejadianie przed wami! Oni też przez to przechodzili, a następnie zaczęli się rozwijać. Mówiłem już wam, kochani, że nadejdzie taki czas, kiedy spojrzycie wstecz i zdecydujecie zmienić ponownie kalendarze, aby rozpocząć rachubę czasu od nowa! Nazwiecie wtedy wszystko co się działo przed rokiem 2012 erą barbarzyństwa. Wejdziecie więc w wiek miłosierdzia. Powoli, bardzo powoli zobaczycie, jak ludzkość zacznie się jednoczyć i zgodzi się, że przeszłość i historia nie powinny wytyczać przyszłości. Izraelczycy i Palestyńczycy wspólnie dojdą to tego przekonania, pod nowymi rządami, pewnego dnia. Powiedzą wtedy, że choć dobrze wiedzą kto, komu, kiedy i co wyrządził, to dłużej nie będą tego roztrząsać bowiem wspólnie zapragnęli przyszłości, zamiast rozpamiętywania przeszłości i wzajemnego się za nią obwiniania. Powiedzą wtedy: Nie chcemy zadośćuczynienia za krzywdy z przeszłości, zamiast tego pragniemy aby nasza przyszłość wyglądała tak, jaką ją sobie stworzymy od teraz. Tak sami postąpicie i tak właśnie w ich historii postąpili Plejadianie. Oni właśnie tak zrobili. Stulecie po stuleciu, po Przebudzeniu świadomości, zaczęli się stawać coraz bardziej wielowymiarowi. Spotkali także tych, którzy ich zasiali, jak już wcześniej wam o tym mówiłem i śpiewali o tym wszystkim pieśń zwycięstwa. Na swojej planecie co roku to świętowali zbierając się i śpiewając pieśń zwycięstwa. To jest bardzo prosta pieśń, znana wszystkim Plejadianom, pieśń o zwycięstwie nad dwoistością, o zwycięstwie nad czasem barbarzyństwa. Zrozumieli wtedy także, że wszystkie dusze z przeszłości się reinkarnowany i stały się częścią nowego. Plejadianie już wtedy, tak samo jak teraz rozumieją system Boga.
Yawee, oto twoje wyzwanie: pragnę abyś przypomniał sobie coś, czego nigdy nie słyszałeś. [śmiech] jednakże, jak już mówiłem, twoja Matka jest tutaj. Jej Akasz wciąż tę pieśń pamięta. Każdy Plejadianin tę pieśń doskonale zna. Twoja Mama nigdy stąd nie odeszła i wciąż będzie z tobą dzielić swój Akasz. Ty, Przodkowie [...], i dyrygenci chóru potraficie sprostać temu wyzwaniu. Na pewno odtworzycie tę pieśń szokująco dokładnie.
Pozwólcie, że opowiem wam o tej pieśni zwycięstwa. Zrobię bowiem teraz coś, czego nigdy nie robiłem opiszę wam cechy tonów, bowiem poprzez ich naśladowanie, robicie coś bardzo głęboko związanego z Plejadianami, oni dobrze tę pieśń znają. Ta pieśń składa się tylko z jednej pary tonów śpiewanej na raz. Tylko z jednej pary. Podpowiem, że to będzie tak proste jak kombinacja tonu 17 i 24 tak, aby mogli to śpiewać wszyscy, którzy nawet nigdy nie uczestniczyli w żadnym Chórze, i samą pieśń zasłyszeli raz, czy dwa. Niech to będzie tak proste, jak A i O [ton 24] i tak łatwe do zapamiętania, jak Cha-cha [ton 17] [...]
Oto, co ta pieśń zwycięstwa oznacza. Kiedy dwoistość mierzy się z jednością, celebruje się zwycięstwo wchłonięcia dwoistości przez jedność, kiedy dwoistość wchodzi w jedność, dwoistość w jedność. To jest pieśń zwycięstwa nad ciemnością, która nie to, że zostaje pokonana, ale wchodzi w jedność na zasadzie wolnego wyboru. To są więc dwa tony, bardzo proste, śpiewane na raz, ale w trzech miejscach podczas śpiewania osiągacie prawdziwe unisono. Oto co rozumiem jako unisono. W muzyce to ta sama, identyczna nuta śpiewana przez obie strony chóru także osiągana poprzez wspólne śpiewanie tego samego dźwięku. To śpiewają obie strony. Podczas śpiewania jednej serii tonów coś takiego zdarza się trzy razy. Taki śpiew symbolizuje dwoistość wchodzącą w jedność, dwoistość wchodzącą w jedność, dwoistość wchodzącą w jedność. Trzeci raz, kiedy dwoistość wchodzi w jedność to będzie koniec całej pieśni. Pragnę abyś zapamiętał koniec tej pieśni, bowiem jej zakończenie jest bohaterskie. Zakończenia więc nie śpiewa się cicho, doktorze. Pieśń kończy się okrzykiem zwycięstwa! Unisono, na tę samą nutę, ten sam tekst/ton. Plejadianie dobrze tę pieśń pamiętają, ona dobrze utkwiła w Akaszy twojej mamy. Ona jest tutaj obecna i celebruje to, kim się stałeś. Kim się stała twoja siostra. Ona tutaj jest, poczujecie ją w następnym segmencie Chóru, kiedy będziecie śpiewać pieśń transformacji, którą ona sama zaśpiewała ci jeden, jedyny raz. Tylko to sobie wyobraź, ona teraz staje się częścią czegoś, co się zdarzyło tak dawno temu, a co teraz celebrujesz na jej cześć.
Nowa pieśń przyjdzie ci o wiele łatwiej, niż ci się to teraz wydaje. Bohaterska, prosta i łatwa. A przecież nigdy jej nie słyszałeś. Ciąg dalszy nastąpi.
- Kryon
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz