Czy możesz pozwolić wiatrowi, żeby wiał na wskroś ciebie?

,,Czy możesz pozwolić wiatrowi, żeby wiał na wskroś ciebie? Pozwalając mu przepłynąć przez siebie i rozluźniając niektóre z tych trudnych sytuacji, jakie każdy z was ma? Pozwalając mu wiać we włosach, pozwalając mu dmuchnąć w wasze serce. Tak dużo w tej dualnej grze, w którą gracie, dotyczy opierania się, powstrzymywania… nie pozwalając przepłynąć danej rzeczy czy stanowi, odpychając to.
Więc weźmy teraz głęboki oddech, uwalniając ten opór. Pozwólcie wiatrowi, deszczowi, ciemności, światłu, miłości, nienawiści – pozwólcie wszystkiemu przyjść i przepłynąć. To dlatego tu jesteście. Dlatego tu jesteście.
(…)

Kiedy różne doświadczenia przyjdą do was, w pewnym sensie, sprowadzą pewne emocje, sprowadzą lęki, uwalnianie, zamknięcie i zakończenie. Lecz kiedy one się pojawią, pozwólcie sobie doświadczyć tego w pełni, po prostu, tak jak wiejącego przez was na wskroś wiatru. Nie opierajcie się temu dłużej, nie odpychajcie od siebie, nie miejcie pragnienia, że jak wiatr ustanie, być może będzie przyjemny dzień. Niech te doświadczenia przychodzą do was bez przeszkód.

A kiedy one się pojawiają, kiedy te doświadczenia przychodzą, wywołają na pewno różne reakcje. Co możecie wtedy robić? (...) Rzeczywiście… oddychajcie, oddychajcie, oddychajcie. Nie odpychajcie ich. Nie opierajcie się. Nawet wtedy, gdy czujecie, że to sprowadza ciemność… że ona się pojawia. Oddychajcie tym bardzo głęboko, w sposób, w jaki jeszcze nigdy niczym nie oddychaliście. Oddychajcie światłem i oddychajcie ciemnością”.

- Adamus Saint Germain - ,,Alchemia światła i ciemności”